Alle inzendingen over ijdele hoop

Twee witte zwanen drijven ijdel op de gracht het water rimpelt…

De ijdele pauw Een zeer ijdele pauw uit Benschop kent nu voor de spiegel echt geen stop dag en nacht ervoor niets meer tussendoor zo spiegelt hij een bord voor zijn kop De honkvaste ooievaar Een ooievaar uit Heiligerlee wil met de vogeltrek echt niet mee hij krijgt al heimwee voorbij Westerlee en wordt zeeziek van vliegen op zee…

met elk nieuw jaar hoor ik het oude lied: “we blijven optimistisch” (uiteraard!) dat gaat met veel luidruchtigheid gepaard; dat weinig kentert weten ze nog niet het nieuwe jaar begint, het oude ging; tweeduizenddrieëntwintig: bruis en swing!…

Wij zijn ijdele mensen, Verward in ijdele strijd - Wij rekenen met wensen En nooit met een werkelijkheid. Doch in elk eerlijk leven Komt toch een ogenblik, Waarin wij ons overgeven Aan ons eigen stille ik; Waarin wij de waarheid kennen En haar niet meer ontvliên - En zwijgende bekennen Wat wij nooit wilden zien.…

Ik zag thans een ijdele gans druk bezig met het toiletteren van haar witte veren.…

Soms geeft men ijdelheid wat meer cachet met een sausje gelegenheidsidealisme door het een taboe opheffen te noemen…

De spookachtige legende verschijnt Bij de Afrikaanse Kaap onverwacht; Daar waar de Hoop niet goed is voor Wie niet op zijn onheil is verdacht. De Vliegende Hollander vervoert Slechts de dood; de duivelse Pachter in zijn ijdelheid te groot. Een V.O.C.-schip in duivelse handen.…

zijn dwaze jaloezie vraagt tijd en aandacht uit ijdel en ik heb een douche die heeft altijd dezelfde flow voor de vrede…

in opperste volmaaktheid ligt hij verwaand in 't nest bewondert hij zijn naaktheid en vindt zichzelf het best in opperste verrukking neemt hij zichzelf ter hand ziet zijn gelaatsuitdrukking in de spiegels aan de wand in opperste verbazing blijft bevrediging lang uit beseft hij zijn verdwazing als hij zijn ogen sluit? in opperste verwarring…

Ze droeg haar kleren als een brief met kaarsvet verzegeld wachtend op de lezer het oog dat haar maten raadt Ze pruilt in dure stoffen naadloos sluitend om de leest met opgeheven pink Zij toont wat getuite lippen niet lossen willen Ze waant zich heel wat het bont van de hermelijn als een cobra rond haar hals In haar hoed zit de…

Sinep is zijn goddelijke naam. Vergeleken met zijn grote baas, is hij maar een heel klein godje. Wanneer ik moe naar bed wil gaan, staat Sinep helemaal uitgerust op. Gaat soms exhibitionistisch staan! Ik wil echt van hem gaan scheiden. De maat is nu eindelijk vol! Wie denkt Sinep dat hij is? Een overgewaardeerd lulletje, wanneer ik mij…

Die gistren noch een tweede Kresus was, Vindt zich vandaag een Irus; want zo ras, Als 't luk verheft, zo breekt het weer als glas Onze ijdle hopen. Wie acht dan nu voortaan, tenzij hij dwaalt, Zijn staat voor vast, als hij in voorspoed praalt? Wijl 't wankel rad nu klimt, en dan weer daalt In stadig lopen.…

Liefde van de man gaat niet door de maag maar door een nauw kanaaltje Woord liefde ijdel gebruikt voor de band in 't huwelijk…

en andere klachten hoor ik het ijdele gruttogeroep bewonder fluitenkruid bermbreed (herinner zelfgemaakte fluitjes) wandel onbezorgd los van wegdek Noordhorn, 3 mei 2005…

Hoe kort dit leven ook kan zijn, we hopen op erkenning en beminnen. We zien geen tijd tot echt bezinnen totdat er plots een breekpunt komt, een dwaas vertoon van macht of ijdelheid. Dan stolt de tijd en zien we wat er echt van waarde is: de liefde die gegeven is, ontvangen en herkend in kleine dingen.…

IJdelheid der ijdelheden: alles is ijdelheid. Vergankelijk de vergankelijkheid: alles vergaat vroeg of laat.…

Want bij welke stap in het leven ook al sinds mijn doop vrees ik geen wanhoop, dat is wangedrag van de hoop.…

Die `t onuitspreeklijke niet leert verzwijgen, Verslingert tussen ijdel woordgekraam.…

de dood is ijdel, ijdel in begrip maar ook in het laten lijden, de dood is als klevend rijp in een vroege lente of als de herfst die verlaten de stilte verkend in de weemoed van elk wezen dood zijn is roerloos trachten te blijven liggen, zelfs wanneer het licht zich placht te voortplanten door ogen die zich eeuwig hebben gesloten dood…

Bang, zelfzuchtig en bovenal met ijdelheid beladen. Een dag echter zijn wij aanbeland, de nagels uit het kruis geramd, onze lichamen ineen en koesteren in zacht wit zand het lijden van voorheen.…

wel gaten is 't door heimwee dat ik schrei 't Zwak licht boven de horizon poogt ijdel het duister te breken 't Leidt mij naar, waar ik begon nu al achter mij gaat verbleken…

vertoont wel gaten is 't door heimwee dat ik schrei 't Zwak licht boven de horizon poogt ijdel het duister te breken 't Leidt mij naar, waar ik begon nu al achter mij gaat verbleken…

In dank aanvaard ik weer een invitatie En werp mij op als bard, poëet en zanger Van 't korte rijmdicht, ja soms ook wat langer Al vallen die onnodig uit de gratie Ik spreek de hoop uit, niet als ijdel streven Dat men zich waagt aan allerlei strapatzen Níet schamen hoeft voor potsierlijke fratsen 'k Weet niet of dat hem wordt, maar hoop…

Gebogen bomen, zij zwichten voor de ijdele tijd. Zij wachten geduldig af, samengepakt in het bos, fort van onaantastbaar dromen. Tussen gebogen bomen.…

onnoemelijk zijn de telgetallen waar de traptreden van de getallenladder steunpunt vinden maar vatbaar is de einder niet het uitroepteken bij elk flardje nieuwe zichtbaarheid is ijdel: mensenwerk…

Mijn gedachten drijven, tussen droom en werkelijkheid. Als bladeren die vallen, dwarrelend in de wind. Nog met de warmte... van de zomertijd. Hun voedsel gevend, aan de grond waaruit... ze zijn ontsproten. Hopend op een nieuwe lentetijd. Antje.…

Ik lig zo stil aan u als kind aan moeder, mijn dode levend lief, en hoor hoe zacht het kloppen tikkert van uw zachte hart en 't bloed hoor 'k ruisen als water zoetkens doet er. De sterren bloeien langs haar zilvren baan en blinken met het licht van duizend glanzende ogen, de heemlen om hen, als heerlijk hoge togen van blauw-zwart marmer welvend…

Vloek niet, o vloek niet de zon, m'n broer, die zo zwaar draagt uw last, touwen en lijnen zijn om u getast, hoog glijdt de boot in de zon. Rafel van kleed hangt naar neer van uw borst, uw ogen en slapen zijn wild omvloten, maar de haat, de haat uw oog ontschoten 0 vloekt de zon, vloekt de zon op uw borst. Bittere man die…

wat ben ik eigenlijk nog voor jou geen klank meer uit je mond een gezicht tot op de grond je hart zo kil en koud eens waren we goede kameraden maar dat was al vele jaren geleden we waren met zo weinig tevreden ook sterk zelfstandig en vastberaden we hielden van de gouden zon maakten reisjes naar die landen waar ik hoopte dat die zon, je…

in rouw en verdriet krom gebogen Het mensenhart is verduisterd met kwaad dat brandt als zout in een wond Kerstmis komt eraan; mistletoe en dennengeur voor het hout gekruiste raam zien we de kaarsjes staan Het stralende licht van het kindje dat in de kribbe ligt voor een nieuwe start met licht in ‘t hart Wanhoop veranderd in hoop…