120 resultaten.
Remington revisited
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 68 Kaarsrecht achter mijn schrijfmachine
komt zomaar het geratel van een dood
gewaande melodie tot leven
ik schrijf sneller dan God (of mens)
kan lezen
knipoog naar de letter V
een muffe geur van carbonpapier
doet het belletje rinkelen
de punt slaat gaten in mijn brein
en tien vingers
vergrijpen zich aan letters
die hamers samenknopen
tot een inktzwart…
Doodmoe
hartenkreet
3.0 met 28 stemmen 2.295 je zakt in een put
diep en inktzwart
vol drabberige drab
met een bonkend hart.
Er komt geen geluid
want je keel zit dicht
wie redt je hier uit
en waar is nog licht?
je weet het niet meer
gister is voorbij
toen wist je; de Heer
is aan mijn zij.…
Het gekleurde vlies
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 529 lichte blos vertrekt snel, maar
wangenstrelend weer naar binnen
naar de warmte van het bewustzijn
en het bloedrode gemak waarmee de
verbeelding zich graag laat kleuren
geen vraag waagt het
koele lippen te betreden
overbodige antwoorden
bevriezen blauwbekkend
een luchtspiegeling in de iris
schildert lichtvoetige beelden
rondom een inktzwarte…
levensmoed
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 154 Hij legt een diepe schaduw, van grijs, naar lila, tot diep-blauw naar
inktzwart.…
Ik heb je lief
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 181 Zon die stralend
De tere blaadjes
Van de rozenboog verwarmt,
Schoonheid die mij toelacht
Op dit vroege uur;
Vogels die er nog niet zijn
Slapen een gat in de dag,
Bijen die al druk op zoek zijn
Naar bronnen voor hun honing,
Zonnestralen die het donkerste duister
Doorboren alsof het inktzwarte er niet is
En ik die in mijn hart dat…
voor altijd tijdelijk vandaag
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 101 Wat haar betreft als ze ‘t me vraagt
vandaag [zie je me nog graag]
ik leef in mijn vrouw ’s ogen
azuurblauw rivieren van geestdrift
lavend in het zilte vocht
mocht ik ooit de aandrift voelen te laveren
het hart op de tocht te zetten
vertoef ik in kolkend centrum van haar iris
inktzwart immer doordrenkt
van de duistere nacht
als je ’t mij vraagt…
nacht
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 360 Erebos omringde
de nacht met dichte
nevels aan de randen
van de aarde langzaam
vulde hij de duisternis
houd ons vast Morpheus
in deze serene laatste
nacht mijn liefste ik druk
je aan mijn hart ik omhels
je duizend maal
en Hypnos smelt mijn verdriet
samen met het onbeschaduwd
bestaan van gisteren
meng zoete smart met
deze inktzwarte…
nachtelijke tocht vanuit Ransdorp
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.091 Inktzwarte duisternis sluit ons in
gevangen tussen twee koplampen
ontrolt het smalle pad zich voor onze ogen
nachtreizigers onder de sterren
er vlucht een dier voor al het licht
door de dansende auto de berm ingesmeten
de duisternis slokt gulzig alle beelden op
alsof er niets bestaat
wij zijn slechts het dwaallicht in de verte
dat uit…
Scherp afgetekend
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 92 het is mijn keuze niet
waar in het donker
scherp afgetekend
de vleermuis vliegt
waar spinrag hangt
en zompige aarde
vol groene varens
mijn voetstap vangt
een zuigend contact
dat iedere pas
moeizamer maakt
naar het inktzwarte ven
dat spiegelend
laat zien wie ik ben
stilte doet rimpelen
in golfjes schrik
van die plek word ik gek…
BEGRAAFPLAATS
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 371 Een begraafplaats spreekt me aan
daar zwijg ik graag als het graf
respectvol voor de gestorvenen
Slechts de bomen ruisen wat en
wat bladeren dwarrelen er vanaf
God's zonnelicht schijnt op de
veeal inktzwarte zerken
licht de namen op van
die mij voorgingen
Ik stap maar weer eens op
met lood in de schoenen
stap ik mijn leven in
hap…
Falen
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 400 Een zoektocht overleeft
Eenzame dieptes
Stormachtige laagtes
Grijze ochtenden
Inktzwarte nachten
Zwervend in een roes
Ik ben het niet waard
Ik ben de waanzin voorbij
Ik draag geen naam
Een drempel wordt overschreden
Ik ben zo moe gestreden
Ik dwaal verdwaasd in mijn lichaam
De wind drukt in mijn gezicht
Een oneindig wenen
Ik draag…
Falen
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 813 Een zoektocht overleeft
Eenzame dieptes
Stormachtige laagtes
Grijze ochtenden
Inktzwarte nachten
Zwervend in een roes
Ik ben het niet waard
Ik ben de waanzin voorbij
Ik draag geen naam
Een drempel wordt overschreden
Ik ben zo moe gestreden
Ik dwaal verdwaasd in mijn lichaam
De wind drukt in mijn gezicht
Een oneindig wenen
Ik draag…
tonger(onweer)
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 166 de nacht inketswart
strymjende streamende rein
fjoerflikkerjende donder
balstjurrich mei geweld
letter:
sjucht it ferbaasde himmelwetter
mei kleare berneeachen
en omearmet de stilmte
fan de iere moarn
Vertaling:
onweer
de nacht inktzwart
striemende stromende regen
vuurflikkerend onweer
onstuimig met geweld
later:
ziet…
ze staat daar voor straf
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 93 in het tuinhuisje
tussen onkruidverdelger
en de blikken verf
staat een aardenkruik
het goedkoopste exemplaar
een urn op de plank
het lijk in de kast
het verzwegen verleden
een lijk in de vaas
inktzwarte uren
waarin het kind besmeurd werd
in gestolen tijd
waarom staat ze daar
naast de onkruidverdelger
wie wil het weten
waarom…
de hand van het beest
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 217 de hand van het beest in de boom de buit voor
de geest die geneest in de inktzwarte nacht
die de uitgezette lijnen luid loslaat
in de lucht van de kamer van het meisje
dat vlucht door het raam op straat voor het vuur dat
vleugels geeft aan verhalen en zinnen zacht
de vrucht van het uur dat het water op plekken
onhoudbaar de weg van de wolken…
Aktion T4 Brander
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 108 Gottes Heimat en Schwalbennest
aangeharkte tuintjes
op de achtergrond
dwangarbeiders figuranten
in burgerkleding
aan de horizon
torenden in de verte
twee grauwe grijpers
een witte schoorsteen
stak boven de bomen uit
nazi’s hieven het glas
het waren altijd
de anderen die stierven
Aktion T4 brander
een geheime post
zijn inktzwarte…
MYSTERIEUS
hartenkreet
3.0 met 18 stemmen 1.104 Intussen bleef het duist,
inktzwart, maar dan nóg duister.
Mijn vrouw greep naar een lamp,
wat zíj zag in de kelder
dat zag ik enkel held,
zij nochtans stukken helder.
Zíj zag het duidelijk,
en ik, ik zag het amper
dus lachte ik maar schamp.
Zij echter heel wat schamper.…
leeg
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 506 Vergeet het maar
Ik ga niet huilen
Ik lach
Al kijk je dwars door mijn
inktzwarte gedachtes
heen
Je zult mijn hart niet raken
Want mijn hart is een deur
zonder slot
Met een muur van ijzer
die je met die lieve lach
nooit breken zal
Kijk me maar diep
in mijn ogen
je zult niet vinden wat je zoekt
probeer met te doorgronden
je stuit…
APOCALYPS UIT ZWARTE VERZEN
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 56 onbeschrijfelijk tot
dood is bijgeschreven
geen secondanten
de handlangers
zijn gevlucht want
de overmacht heeft
alles uit de kast gehaald
bij het constant
weerlichten van
hellevuur en bolbliksems
zij verlichten deze
apocalyptische strijd
in de andere magisch
mystieke sfeer en tijd
beklemmend is
de stilte in het
weerkaatsen tegen
de inktzwarte…
Kerst.............mis
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 755 Inktzwarte nachten, dolende gedachten
Zwerft hij door de dagen
Naar gezelligheid smachtend
Maar zijn huis bestaat louter uit kartonnen lagen.
Niemand die aan hem zal denken,
Een kaartje zenden 'een vrolijk feest'.
Geen vriendelijke groet die ze zullen schenken
Voor hem is deze tijd een ware plaaggeest.…
Winterrood
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 1.241 En terwijl ze,
met ogen vol diepe tranen
en haar hart bewoond
door scherpe messen,
met elke verdwenen stap
verder en verder
van de inktzwarte,
lokkende branding
verdwaalde,
huilden gebroken schelpen
in haar koude, witte handen.
En de hemel kleurde winterrood...…
In de rechte lijn de werkelijkheid voorbij
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 689 Misschien kon hij nog op de trein der traagheid springen en
zijn zoektocht hervatten in de inktzwarte en diepe, ruige reten.
Maar zijn vrees zou zich bestendigen, zijn trein spoorde een brug te ver.
Hij kon niet anders meer dan het traject volgen, want de trein zou alsnog kunnen ontsporen.…
De blauwe planeet
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 368 In de ruimte koud en inktzwart
zien ruimtereizigers in spotlight
van de zon de blauwe planeet-
dat in stilte met de schoonheid
van ‘n aards paradijs schijnbaar
gewichtloos in oneindigheid zweeft
Kwetsbaar flinterdun de schild
tegen een gewelddadig ruim
de beschermer van aards leven-
paradoxaal gloort dan de hoop
dat inzicht van leiders…
liefde op het eerste schrijven
gedicht
3.0 met 89 stemmen 36.373 een oude schrijfster
-totaal verward-
en in zijn
latere gedichten
toont hij
zoveel gezichten
-maakt haar bang-
zij heeft hem met
haar tranen geschreven
sindsdien
is hij stil gebleven
-al weer zo lang-
het was liefde
tot het laatste schrijven
zij voelt
haar schrijfspieren verstijven
-het maakt haar oud-
zijn woorden
nu inktzwart…
Vol ontzag
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 305 Inktzwarte wolken
breken het blauw uit de lucht
De doldrieste wind jaagt
vogels uit hun nazomer vlucht
Schuimkoppende golven beuken de kust
Het ziedende water kent geen moment rust
Boten worden op de kade gesmeten
vernielzuchtig, compleet opengereten
Slagregens slaan de oevers aan gort
Hemelse toorn in volle kracht uitgestort
Daken worden…
Prikkelt mijn zin
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 160 Voorbij de gedachte
Aan de gediggelde toekomst
Spiegelt mijn hoofd
Zich
Aan het verleden
Voorbij de chantage
Van een inktzwart scenario
Verbeidt mijn zijn
Zich
Vergane delen
Voorbij de beleving
Van een gekenschetste glorie
Prikkelt mijn zin
Zich
Naar jouw verlangen
KUNSTGREEP (truc)
Voorbij de kunstgrepen…
De Oude Danser
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 236 ik ken nog lang niet de geheimen
die je voor jezelf
verzwijgt
maar voel ze inktzwart
als een schaduw dreigen
een kracht die alles overstijgt
ze zullen niet verdwijnen
zomaar in het niet
ze blijven aan je kleven
tot je ze werkelijk ziet
en je jezélf kunt vergeven
en dan gaan ze, eerder niet.…
Eindeloos landschap
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 131 Er ligt een eindeloos landschap
tussen jouw verliefde droom
en mijn verloren werkelijkheid
de nacht maakt harde muren
van waarheid die zich draait
in het betoverende fluisteren
van het inktzwarte duister
Geloof niet dat de rivier een moeder is
de golven van de zee zijn geen vader
omdat zeelieden geen heimwee kennen
bergen slijten…
DE GEHANGENEN
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 1.333 Waar laatst die steen in het water viel
Daar is de bodem nu donkerzwart
Terwijl er eerst nog iets was te zien
Een kil gevoel trekt door m’n ruggengraat
Een donkere hand omklemt mijn ziel
Het beklemmende gevoel alsof ik dit verdien
De wereld lijkt inktzwart te worden
Verlicht door slechts een enkele kaars
Terwijl een harde wind aan het vlammetje…
De zilvermeeuw
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 293 Al wat nog rest
is een opstaande veer
inktzwart gedoopt,
zijn laatste zucht
telt niet meer.…