Alle inzendingen over leerde

Met knikkende knieën gingen z'er heen en leerden in Noord-Brabant meteen te tellen tot tien zoals nooit voordien. In Rotterdam klaagt men nu steen en Been.…

Zo leerde ik door deze erfenis dat geven eigenlijk ontvangen is.…

mijn laatste hoop schuurt als een anker vol berouw over het zand waar wij onze namen van dichtbij leerden kennen woorden waren twijfelachtig daarom was het spreken ons niet gegund we hoorden elkander in de klankschaal die onze dromen leerde om met gesloten ogen verre sprongen te maken maar jij sprong en durfde het vallen aan ik bleef achter…

Tien spijltjes met tien gekleurde ballen zo leerde ik vroeger tot honderd tellen spelenderwijs leerde men de getallen en zonder enige moeite, het optellen het rekenen werd een tweede natuur antwoorden zonder na te denken toch werd het veranderd op den duur zonder er enige aandacht aan te schenken hoofdrekenen is een enorme klus zweetdruppels…

Hetgeen mij niet verbaast, daar de cursisten alleen maar leerden wat ze toch al wisten.…

Alles ging snel toen ik je hoorde zingen Een zondag in Amsterdam Liedjes later leerde jij me staan en zingen tot ik vertrok naar deze stad aan zee waar jij weer zingt…

later leerde ik mezelf te zijn dus nú ben ik een ander…

stom zwijgen de klokken van de tijd misschien kunnen we beter sterven als een zwaan aan het water de blauwe oever de Jordaan waar we leerde vliegen om weer op te staan…

En mijn moeder leerde me dat ik niet met vreemden moet praten.…

'Mijn lieve kinders, schrik toch niet, Wanneer gij dode menschen ziet -' Dit leerde ik reeds als jongen. Maar leerde ik 't ook, 't werd niet doordacht, Helaas, helaas, hoe onverwacht, Werd ik daarvan doordrongen!…

En dat het overging als je maar woordjes leerde, dat was iets zo absurds, zo dolkomieks dat het in omloop kwam als een gevleugeld woord.…

Ik leerde de wereld kennen in al haar aspecten en raakte in verwarring door mijn fouten. Ik werd volwassen, dacht alles te kunnen en te kennen en vond dat niets mijn schuld was. Ik werd ouder, ontmoette problemen, kreeg zorgen en leerde nadenken over het leven.…

We leerden vallen en opstaan. We leerden leven met de dag. Bitterheid veranderde in liefde. Wat pijnlijk leek bleef zoet. Wat we gezaaid hadden zien we, gelukkig weer, ontkiemen. Zoals een oude rozenstruik, die niet meer wordt gesnoeid, blij verwilderd groeien kan.…

Netjes zaten wij samen in de klas Jonge jongens: we waren met zo velen De paters leerden ons samen spelen En hoe schoon de jongensliefde was Nu noemt de kerk dat antisemitisme Ook dat is typisch het katholicisme…

Door diepten heen Mezelf verloren De taal die 'k van Mijn moeder leerde Tot ongewenst en Vreemd verklaard Taal die 'k gretig Nu opnieuw mag leren Een nieuwe wereld Die zich aan mij openbaart…

Op de dagen achtereen dat ik schreef vergat ik nooit mijn levend verleden in me dat me gevormd had en ik toch een zelfbewustzijn bezat in het heden waarin ik leerde van een ver verleden, waardoor ik niet had vermeden maar verder leefde in een toekomst.…

Als iedereen kon lezen en niemand meer las, en dommen aan slimmen leerden en iedereen elkaar de les las, dan was het licht waar ik was: een verlaten bibliotheek in de nacht. Daar houd ik de wacht, en wou dat ik kon lezen.…

Wat een geduld heb je betoond, toen je mij weer leerde spelen, wat een liefde voor je vak. Trots vertelde je me later van Turina en Chopin, over je Spaanse moeder, en haar Poolse kolonel. Je leerde mij vooral hoe een mens moet overleven, met zwart en wit, van toets tot toets.…

Het hondje leerde nu met vlijt, En kon ook, na een korte tijd, Flink op zijn achterpootjes staan En zo rondom de tafel gaan; Ook sprong het in de waterplas En haalde wat verloren was. Het knaapje had daar vreugde van, Leerde ook en werd een kundig man.…

Mijn handen waren het die deden wat je zelf nog niet kon je voor het drinken naar je moeder droegen je leerden kruipen, lopen, fietsen. Schaterlach in de box. Mijn handen waren het die je troostten als je viel je veters strikken leerden je naar zwemles brachten, basketbal Paardenstaart in je nek.…

En dat het overging als je maar woordjes leerde, dat was iets zo absurds, zo dolkomieks dat het in omloop kwam als een gevleugeld woord.…

geloof me moeder ik heb van je gehouden jij was in alle opzichten een grootse sterke vrouw een van hen die eigenlijk de wereld baarde jij leerde ons van alles de werkelijke waarde leerde ons te vechten hoe we onze ruggen moesten rechten hopelijk zijn we naar jou gaan aarden jij was een toevluchtsoord wat misschien te weinig in dank…

Toen ik jou voor het eerst zag begon de lente Toen ik jou beter leerde kennen werd het zomer Toen ik afstand van jou moest nemen begon de herfst Toen ik je niet meer zag begon de winter Was het maar weer zomer…

Gaf ik je straf, als je iets fout deed, daar leerde je van, gaf ik je een compliment als je iets goed deed, daar groeide je van gaf ik je een knuffel als ik dat moest van mezelf, daar bloeiden we beiden van op, jij kleurde en ik, was en ben, trots dat ik: je moeder ben!…

Toen ik je net leerde kennen Ging ik met gedachtes rennen Toen we beiden 22 waren speelde ik met je haren en jij met de mijne precies dat fijne Ik mis je nog elke dag hoe vaak ik dat ook zeggen mag…

Ik leerde jou kennen Dat was fijn Waarschuwde al Kom niet te dichtbij! Gebeurde toch Gevoel weg Ik weet niet meer Wat wil ik nou? Paniek! Zo een verdriet Gevoel is weg En ik weet het niet Voel niets! Ik weet het niet Ik raak je kwijt En dat is wat me spijt…

Het was ontdekken vertrouwd zijn met elkaar en dat merkwaardige gevoel samen delen een grenzeloos beminnen in de beschutting van mijn kamer, ons geheim elkaar toegewijd en toen pas leerde je mij de namen die vertelden wat ik gaf en jij nog verder nemen zou…

Er was één man, hij scheen niet veel maar voldoende en leerde me mezelf lief te hebben, ook al vond hij zo, zijn bestaan "een vergissing". Ik probeerde hem liefde te schenken: lerend, gierend; het was genoeg ... om nooit te vergeten, altijd te weten hij was, is er voor me ook al hadden we ons vergist.…

Ik leerde genieten van je aanwezigheid Omdat ik die momenten zo weinig had En ik was nooit zo goed geweest in herkennen van leugens Als jij altijd maar de waarheid gesproken had Jij leerde me hoe vertrouwen voelde Op het moment dat je het mijne schaadde En hoe je weer van intimiteit moet leren genieten Nadat je door iemand bent verraden…

De leraar die ons Kafka lezen leerde was twee cyclopen in één lijf.…