Netgedichten

netgedicht (nr. 69.507):

Vrijgesnoeid

Nu ons leven lijkt uitgebloeid
en we ons pijnlijk afvragen
of dat leven zinvol was.

Toen we als rozen bloeiden,
die zoete rozenbottels werden.
Hoe onze zaden wortel schoten,
maar ons geluk toch bitter werd.

Onze laatste jaren braken aan.
We leerden vallen en opstaan.
We leerden leven met de dag.
Bitterheid veranderde in liefde.
Wat pijnlijk leek bleef zoet.

Wat we gezaaid hadden zien we,
gelukkig weer, ontkiemen.
Zoals een oude rozenstruik,
die niet meer wordt gesnoeid,
blij verwilderd groeien kan.