Alle inzendingen over naakten

de wereld verstilt de winter pleegt overspel op een naakte herfst…

vurig vlam je op, je daagt elke schilder uit, naakte pioenroos…

Vanuit luchtballon, ziet vrouw mij naakt zonnen in vogelperspectief!…

Als angst ons bekleedt leert liefde ons naakt te zijn dat past ons beter…

met rode kammen bedekt mijn verlegen blik de naakte waarheid…

Twaalf naakte vrouwen masseren hem en zijn hart danst als een derwisj...…

Ellen ten Damme heeft naakt bij mij geslapen en sprookjes verteld...…

Ik draag zomaar wat, liefst ruime kleren, ik ben – naakt van nature.…

ons, kinderen en wij kinderen hielden van de naakte apen.…

En alles wat ik van een lichaam heb verlangd staat voor mijn ogen naakt te zijn, naakt en van mij. De kamer hijgt nog, geil en stroef. Haar mond, gemaakt voor lippen en genot, haar mond, haar stoere, hoogverheven mond staat goed. ---------------------------------------- Uit: ' Haar naam is legioen', 2013.…

Zwart naakte aarde. Geploegde akkers, dicht vloeiend groen tapijt. Ingezaaid door de mens. Goudgeel golvend graan, bewogen door de wind. gerijpt door verguldende zonnegloed. Groeiend tot ons voedsel, het brood. Geoogst, gemalen graan. Het leven uit zwart geploegde naakte akkers.…

Lucht naakt het water waar de einder ze vergrijst oplossend ineen.…

ongemakkelijk spannend naakt voorzichtig proevend van alles wat naar meer smaakt met trillende onderdelen…

onderdanig schuilt het doek onder jouw vingers puur, naakt, smetteloos…

mijn naakte liefde voelt zich vrouwelijk en zacht jouw omarming streelt…

Licht Het ochtendgloren Een vrouw ontwaakt 'Dag', groet zij zachtjes Naakt…

dat zelf al genoeg en toch, ik vind dat het allemaal vanzelf moet gaan water kan best stromen maar verdampen kan het ook relativeren is een kunst maar wat je niet verstaat kun je ook niet spelen de sex en de vraag daarom kan ironisch zijn, maar waar ik fluister niet langer shit omdat niemand daar iets aan heeft dat noemt men dan de naakte…

Schaamteloos laat zij zich staren naakt als waarheid ongeschonden naïef ontdaan, zo ongebonden gekleed in slechts haar lange haren macht wil haar in boeien slaan haar onbevangen blikken vangen om nog meer waarheid te verlangen haar dwingen tot draaien over te gaan Zij kijkt in schijn onaangedaan haar hart bloost echter kloppend fel…

Als de volle zinnen ontbloot zijn van geraffineerd aangeklede woorden dan nemen wij je vliegensvlug onder onze matte vleugels…

Naakt staan we voor elkaar, raken elkaar nog niet aan, liefdesstralen behoeven geen gebaar, maar één blik doet alles verstaan. Als alles rondom zwanger wordt, van sensualiteit, is de tijd te kort, ik wil je nooit meer kwijt.…

In Barcelona is het de nudisten Dankzij de nieuwste wetten toegestaan De openbare weg naakt op te gaan Men stimuleert het ook onder toeristen Wie zulk een vrijheid te bedingen weet Heeft diens betoog vast heel goed ingekleed…

Kamer in schemer Licht ontstoken Ochtendmist Voorjaarsbloemen Snel Ontloken Scherm op muur Lichamen naakt Ochtendzon Mystieke mist 't Prille voorjaar dat Ons raakt Warme handen Strelen verblijd Masseren Kneden zacht Terwijl de ochtend van Jouw schouders glijdt Vingers glijden Zacht. 't Schijnt Naar de bron.…

roes De verbeelding was dooreengeschud Toen Venus haar lijf verliet Met dat vlees dat vanzelf sprak In een luchtig vertoon van vezels Stof en gestalte vielen samen In de ronde, reine welving van de heup De korrel van het vel De weke weelde Wenkt mijn tintelende vingertop Mijn blik dolt en doolt en tolt Versplintert radeloos op dat naakt…

Een druppel bloed karmijnrood als offer aan hun vrij bestaan vanuit de bladerkroon ziet zij de dood niemand lijkt verder aangedaan. Met een onverhoopte sprong tuimelde fataal funest een kwetsbaar pluizig vogeljong uit moeders veilige takkennest. Resteren vier piepende koppies blind met witgelige snavels wijd open niet bewust van een smartelijk…

Een silhouet tekent zich af in vroeg ochtendlicht het verbolgen lichaam spreekt naakte waarheid waar geen enkel woord nog in ontbreekt hier raapt zij hoop tussen gevallen sterren stapelt dromen tussen wit papier en alleen haar hart dat wankelt van gedachten dwaalt nog in de waanzin van bestaan…

ik leg mijn dagen, al mijn kleren op de eenzame stoel van mijn hart al mijn gestes, wenen en mijn lachen smijt ik als glimmende kiezelstenen op de lange weg van het duister om daar onder de oude eikenboom te wachten op jou, op die plaats waar zich twee takken als armen liefdevol naar de maan strekken.…

daar ligt ze, naakt onder de dekens, ik pak sigaretten, en steek de hare op, al wetend, dat dit moment stopt, hoe dan ook het is er nog...…

of zij nog van hem hield na zijn solodebuut waarbij hij moeizame zin na onwennig woord zijn liefde voor haar de wereld in ze keek alsof ze toen pas voor het eerst en toch ze wist het al zo lang zijn kermen, zijn kramen zijn wezenlijke zijn toen hij sprak over naakt niet het bloot van hun gedeelde baden waarna een handdoek ze droogt…

Als in een flits, Naakte gevoelens, Levenloze geluiden door mijn raam, Sta ik, niet besmet door faam Mijn innerlijk uit te stoten. Aan, uit, doorgelopen. Mij treft geen blaam, maar ik houd 't binnen. Alles rood, soms oranje, Leven zonder franje - - daar kan een scherm niks aan veranderen.…

Het bleef niet bij die ene keer Want een week later ben je er weer De tijd is kort het verlangen groot Ik sluit m'n ogen en geef me bloot Met jou beleef ik dit gestolen moment Het voelt zo goed als je bij me bent Maar in de stilte komt het verdriet Je bent al weg en ziet het niet Voor jou de lol voor mij de pijn Mijn hart…