Alle inzendingen over nevel mij in r

Alert-bericht van Peter R. de Vries Dat Holleeder hem dreigt te liquideren Als in die film zijn naam gaat figureren (Van dramatiek is Peter R. niet vies) De heren ruzieden nog een kwartiertje En na excuses dronken zij een biertje…

Het wachten op d'r herkomst viel 'r zwaar. Ze bleef maar weg. D'r hart was haast gebroken. - Geen taal of teken. O, wat had ze 'r lief! 't Was zomer, toen-ze afscheid had genomen. Ze vroeg zich af, wanneer ze weer zou komen en van het wachten werd ze depressief.…

Een krant die st(r)uikelt over st(r)uikelstenen…. Nog zit ik hier met kromgetrokken tenen.…

"Poet(r)in international" daar rijmt geen woord op!…

Ik lig te woelen, ik wil het warme laken -- tot jouw lijf maken.…

Ze pronkte in d'r nachtkledij, die hij d'r had gegeven. Nauwelijks in bed, vroeg zij: 'Zeg Paps, vertel je even?'…

Orhan Pamuk Niet langer veilig Om wat hij denkt Zegt en schrijft Waar is R-E-S-P-E-C-T Toch gebleven? R-E-S-P-E-C-T Eerbied slechts Voor een ander (Nieuw) leven Waar is R-E-S-P-E-C-T Toch gebleven? Baan van schrijver dezes Hufterig en onbeschoft Na een ernstige Ziekte gejat Daar ik gewóón Wil(de) leven...!…

Opnieuw weet Peter R. de Vries van wanten Hij stelt juridisch falen aan de kaak En zorgt op televisie voor vermaak Zo snijdt het mes dus wel mooi aan twee kanten En altijd als justitie zit te dutten Heeft Peter R. weer iets om uit te putten…

Hij leek 'r een prettige gast. 'Kom toch binnen!' riep zij enthousiast en in twintig seconden stond Fred bij d'r sponde. Hoe aangenaam was ze verrast! Ze kleedden zich uit voor ze 't deden. Hij loofde d'r lijf en d'r leden. D'r ma kwam ertussen en gaf 'm drie kussen. Dit stemde hem weinig tevreden.…

'k dacht bij mezelf, wat ben ik nu aan het bekokstoven d'r is niemand die het me na kan doen. 'k dacht bij mezelf, hoe heb ik dit nu voor mekaar gekregen d'r is niemand die het me na zou kunnen doen. 'k dacht bij mezelf, wanneer vind ik nu eindelijk rust. ... ze dachten allemaal even hard voor zichzelf.…

Die moet-ie eerst XX Hij heeft 'r op koffie verXd en Xbessentaart getracteerd. De kerel verheugt zich intussen op bedpret en gaat 'r nu XX.…

Dat zo monotone zich bovenwinds herhalende van die misthoorn in de nevelen, in de nevel van mijn verloren en verboden jongensland. ------------------------------------ Uit: 'Pact met Pound', 2000.…

En w i j s, om mij te grieven, Niet h e e n naar de o m l o o p s b r i e v e n, Die gij mij onlangs zondt. Och, dat de Nederlanden Toch s p o r e l o o s verbanden Wat v o o r t g a a t uit uw huis, In plaats van d o o r t e v o e r e n Wat burgeren en boeren Tot schande strekt of kruis.…

o Troosteresse in leed! o vriendelijke maan! Hoe kalm drijft gij daar ginds in 't blauwe diep der heemlen! U groet het avondkoeltje en ritselt door de blaân Van berk en populier, die in uw glansen weemlen Misschien doet ge ook uw licht door 't bontgeschilderd glas Der dorpskerk op het graf van mijn geliefden dalen; Maar ach, al drong ge ook…

Terwijl ik me Te rusten leg in Het huis van mijn Dromen treed ik Een ruimte binnen Waarin het ruikt Naar vochtig linnen Verdrogende inkt En eindeloos heimwee…

Nevel dat als een gordijn is gevallen over de nacht stilte in een rustig dromen. De aarde is in diepe rust als ze loopt tussen de nevel in gedachten verzonken. In de verte klinkt de echo van de nachtegaal maar er is niets wat ze hoort of ziet ze is door nevel en gedachten omsloten.…

Jarenlang verafschuwd Als onmenselijk Paardenmiddel in De psychiatrie, heb Ik hem in mijn Behandelprogramma Weer opgenomen - Als alle medicatie die ik Maar heb niet blijkt Aan te slaan besluit ik Samen met jou je hersens Te resetten, vertel je Dat geshockt worden Heftig is - Na vier behandelingen Vind je jezelf Langzaam…

Vrede zou zich mogen verbreiden en verspreiden als het strooigoed van Sint Nicolaas je zou het mogen rondstrooien zodat hart en geest zouden ontdooien en waar eens oorlog was en heerste zou dan vrede eindelijk zich kunnen ontplooien.…

Wie nog nat achter de oren is is vooral nog nat in d'r broek!…

De stoot ligt zonder kleren op d'r rug. Met gans z'n lijf bedekt d'r kerel haar. Na twee minuten komt het stuk al klaar. Dit gaat de minnaar echter veel te vlug. Hij wil de paringstijd daarom verlengen en is beslist niet van z'n stuk te brengen.…

Soms, opeens dan kan ik 'r voelen. Ik voel 'r dan fladderen, mijn buik door krioelen. Het vreemde is, het beestje ontwaakt... Alleen wanneer jij mij stiekem aanraakt....…

Waarin ze neder zit achter glas waar ik haar-versteend- zie zitten, broos, breekbaar Herfst heeft haar tot op 'r huid ontkleed 't herfstblad is rond 'r lijf gevallen Was zij -voor de kunstenaar- meer dan een model een vrouw van lijf en leden?…

de b r o e d e r. 'k Weet niet, wat wij hier toch doen? Foei, het strijdt met ons fatsoen, In een Gasthuis rond te dwalen. Nauwlijks kan ik adem halen! Hemel! welk een nare lucht! Wat voor genoegen, Geeft u dat zwoegen Dat gekerm, geklaag, gezucht? de z u s t e r.…

Weer eens ging de zon ten onder in de nevels van een grijze dag…

De avond sijpelt binnen in het regenwoud waar elke lichte plek door duister wordt gedicht en ogen in de nevels glurend zijn gericht op iedere beweging in laag kreupelhout behoedzaam zoeken poten naar een evenwicht alsof de draagkracht van de takken hen benauwt pas na het aftasten worden ze goed beschouwd als jacht- en rustplaats met een…

alsof ze ooit schitterden de dromen van een dronken dichter de eerste roos of een vroeg getij naar wat hij zag of hoorde in resten vrouw en kind weggevaagd langs vlakke zeeën maakt het nog wat uit dat niets meer naar hem toekomt zo dwaas zijn levend, zwervend lijf de winter wit met kamerwandgezichten wanneer hij in zijn dichte aders…

laat me spelen in de spiegel van werkelijkheid; verwonderd om de vogels in de lucht waar ik niet wil denken, hoef te denken en het stamelen kan achterlaten bij elke vraag die je stelt over liefhebben, dicht tegen mensen en het verliezen aan ik zie je graag, zeg ik dan maar ik hou ook van een steen -het is stil overal waar ik…

Verkoeling vragen aan tranen van de nevels, lotus troost ze. De luchten trillen van de vrije libellen, gevleugelde zon. Witte sterren, hun geisha’s bewaken poorten van de melkweg.…

Maar de toekomst smeedt een eigen streep aan Godse ginder en op een morgen breekt de horizon het zwijgen om in nevelen het ongewisse te maskeren, steekt begerigheid zich een weg naar de troon van vermeende waarheden, getekende vlinders van het verleden worden levensecht en krijgt nederigheid een rechtvaardige en vrije kroon.…

Nog met kringloopwasem in de leden Trotseert het voortvluchtige neerslag tussen zon En zwerfvuil om aan flanken hooggebergte Kruiend als branding zich te stapelen, Het rotsmassief met nevelen op te trekken Tot een uitzichtrijk, maar o zo ijl balkon.…