inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 26.193):

door de nevels van morgen

laat me spelen
in de spiegel van werkelijkheid;
verwonderd om de vogels
in de lucht

waar ik niet wil denken, hoef te denken
en het stamelen kan achterlaten

bij elke vraag die je stelt
over liefhebben, dicht tegen mensen
en het verliezen aan

ik zie je graag, zeg ik dan
maar ik hou ook van
een steen

-het is stil
overal waar ik sterf

ook rond de rand
van klaprozen-


---------------------
illustratie: beeldentuin Dehullu 2007
kunstenaar: Lebuïn D'Haese


Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 19 mei 2009


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.0 met 23 stemmen aantal keer bekeken 493

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

jan haak, 16 jaar geleden
Speelsheid en verbondenheid zoekend, zoals ik het lees. Mooi !
Quicksilver, 16 jaar geleden
Bijzonder diepzinnig gedicht!
annabel, 16 jaar geleden
Het is stil, overal waar ik sterf...prachtig
mobar, 16 jaar geleden
Mooi verwoord gedicht.
wietewuiten, 16 jaar geleden
zelfs in het liefdessterven kan je dromen. en dan loert enkel stilte om de hoek. om achteraf woorden toe te voegen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)