Alle inzendingen over ooghoek

Flits witte was ooghoek trekt mondhoek wijst hemels breed Groen verzoekt spiegelt hervonden leven grijp deze halmen bewerk lot wanhoop dooft Oranje binnenvetter je lacht adoratie bid geloof weg zwart o zo heerlijk apocalyptisch Rood opgediept grijns oneindig positief Verjaag gestorven korven grijze cellen herschep…

nu ik regelmatig ronddraai in een cirkel als een stupide slang happend naar eigen staart zie ik vaag vanuit een ooghoek de rijdende trein in de verte verdwijnen eens zat ik als een volleerde machinist in het bestuurdershok en verkleedde mij af en toe ook nog graag als conducteur om op een fluitje te blazen dat is voorbij ik vond mezelf…

Je ziet een afbeelding en denkt oh, een heel gewone vrouw maar alles wat erin mijn droevig hartje speelt blijft altijd een geheim voor jou Je ziet niet mijn littekens ook mijn ziekzijn zie je niet misschien een traan in een ooghoek van intens beleefd verdriet Een foto zie je niet ademhalen geen borstkas onrustig op en neer blauw aangelopen…

Ik zag hem zitten achterin de kerk dacht, wat heeft díé hier nu te zoeken hij denkt alleen aan geld en zijn werk lijkt, als men hem kent, wel vloeken dat hij daar zat daar ergerde ik mij aan tot men over ‘t “Dochtertje van Jaïris” las toen pinkte hij uit zijn ooghoek een traan en wíst ik dat hij één van mijn naasten was.…

grijze hoofd zich over de gevouwen handen ogen weerkaatsen avondgloed leven drukt zwaar op het gemoed de tijd heeft hem zijn kracht geroofd De mond trekt een droevige lach als gedachten naar zijn Magda gaan die lang geleden al haar ogen sloot hem voorging in een oneindige dood de vreugde meenam uit zijn oude dag De traan die in zijn ooghoek…

wordt gezorgd, Maar inmiddels hebben De geraniums in de vensterbank Net zo'n treurig gezicht Als jijzelf - Tot dat meiske komt, Met haar gitaar, en een Liedje voor je zingt En speelt dat de gevoelens Die ergens diep in je zijn Wakker maakt, muziek die De sleutel is tot wie Je ten diepste bent, Je glimlach breekt door, In je ooghoek…

droomde kinderlijk verlangend over een prins en een paard Soms ontsnapte er een stille zucht, met haar hoofd achterover hangend en haar haar in een paardenstaart Plotseling werd ze opgeschrikt door het lawaai van vandaag Ik zag het gebeuren want ze keer weer omlaag Ik pakte haar hand, richtte mijn zicht naar boven En vanuit een ooghoek…

al spinnend heb jij je weer laten zien op illustere plaatsen als schim of waaiend doek maar zeker nooit herkenbaar alleen als het echt moet een vage dwarreling die de ooghoek voor even vulde bij nader inzien alles weer snel verhulde zonder dat er vingers op werden gelegd je raasde vol geluid voorbij in tumultueus passeren…

Een dakrand, een wolk, wat je vanuit een ooghoek hebt gezien. Je draait je om. Het blauw zoekt de grijze hemel. Het wacht op de jurk van het meisje dat straks voorbij zal gaan. De muur is klaar voor de echo van je voetstap. Dit alles blijft uit. Scherpte verlaat een krom geslagen spijker. Dat wel.…

Tranen verlaten schreeuwend mijn ooghoeken, Ze vormen kanaaltjes, die ieder hun eigen weg zoeken, Uiteindelijk komen ze weer bij elkaar op mijn kin, Beduusd vragen ze zich af: “had onze liefde ooit zin”, De druppels zijn zoutig en hebben geen kleur, Net als jouw liefde doorzichtig, bitter, zonder geur, Hoe lang zullen ze zich nog aan mijn…

Het kan met dus wel schelen, in mijn ooghoek groeit een traan... Dan kunnen we weer onszelf delen en laat ik je niet meer gaan.......…

Het overdadige transpireren kan de ernst des toestands niet verbergen, noch de luttele tranen in de ooghoeken. Het bonzen tegen mijn beproefde slapen, het lege luciferdoosje in de riekende WC… Virus, ga een ander slachtoffer zoeken!…

vragen wij ‘nee hoor, een paar dagen’ Poten gelicht na de laatste doos schrapt een rechtse bocht buurgezin uit onze grapjes en de straat al lekt er stiekem medelijden door wintergrijs ontbijtgesprek Zondagochtend vroeg drijven hangende poten onze ooghoek in schieten droevig waterwortels op hun plek de buren dichten het lek onder de…

terwijl de kramp zich door de kuit vertakt plet ik naakte zolen tegen pedalen de fiets in slalom tussen emmers afval tussen bakens van gekreukt blik zo blijf ik in de waan dat ik op een motor zit mijn enkel aan het chroom verbrandt trappen is gas geven een gat in de dag heb ik nodig om het prut uit de ooghoek te wrijven om de koorts…

Het leven van ome Klaas Nou, da's een heel relaas Achter baard en vrolijke lach Zit verborgen wat niet zijn mag Alleen voor wie echt ziet Diep in ooghoek stil verdriet Eeuwen geleden was zijn leven compleet Denk maar niet dat hij dat zomaar vergeet Kado's deelt hij makkelijker dan gevoel Je weet vast wel wat ik bedoel Liefst had Sint je…

Je bent veranderd, geen lucht happende vis meer noch plant die een tekort aan water kreeg laat staan een man met lege blikken, iets glimt en glundert weer in je ooghoeken. Er is weer een deel ruggengraat dat zich recht, een boom die met al haar blad omhoog reikt, zijn armen uitstrekt naar het licht.…

daar waar jij nu bent ik knijp mijn ogen samen en in de wolken verschijnt jouw lieve glimlach, zorgeloos je vertelt hoe de rust jou gevonden heeft je de nodige lessen hebt geleerd en met ’n blos op de wangen zeg je, dat je weer samen bent, met hem een grassprietje kriebelt in mijn nek het zicht vertroebelt veeg regendruppels uit mijn ooghoek…

daar zit ze vanuit een boom behaaglijk vredig te koeren zo moederlijk bedeesd uit een ooghoek met een glimlach naar mij te loeren en laat alles z’n gang maar gaan ach die vogel met z’n bezorgd behoedzaam afgewogen gedrag zo niet bijzonder en een wonder dat ze me soms even doet denken aan mijn moeder die ons ook zo van een afstandje…

Ik wist dat je er was Een schaduw op de achtergrond Ik kon je zien vanuit mijn ooghoeken Maar toen ik mijn blik op je wilde richten Leek je nergens te zijn Ik wist dat je er was Een rimpel in het water Ik kon je horen toen je zachtjes tegen de kant aanstreek Maar toen ik mijn oren spitste Leek je niet te bestaan Ik wist dat je er was…

Een traan biggelt uit mijn ooghoek en valt in een plas bloed Ik trek mij terug in een hoekje van mijn bed Huilend word ik wakker het was een droom slechts een droom Ik besef dit is pas geluk!…

ontving ik de waarheid een helder geluid Ik zocht en zag niemand, ook niet het licht van een engel, het was stil en ik was alleen met de waarheid, die rustig afwachtte wat ik zou doen en zich niet meer liet horen Ze was er gewoon, en ik zag duidelijk wat eerst verborgen was voor mij: ze was groot, wanneer ik wegkeek zag ik haar in mijn ooghoeken…

natuurvriendelijke oevers kikkers genoeg voor deze fijnproevers kabouters hebben geklaagd kunnen nergens rustig lopen of ze worden door een ooievaar belaagd ik heb ze maar gerustgesteld die snaken dat ze voor een ooievaar niet lekker smaken en zie ik daar in mijn ooghoek een ooievaar met een babytje in een witte doek ?…

haard gaf gensters af De hond die aan mijn ijsklompen sliep Sloeg kermend op de vlucht Mijn bibberkoorts leek een teken Een opwelling van sterven Alsof een fossiel Een reus van was Een grijnzende smid In mijn rug ging kerven Met een rood zinderend mes Het hoofd op het aambeeld De belager stond naast mij Met een vuist vol eelt In zijn ooghoek…

Want jouw vinger met slagroom, vanuit mijn ooghoek bekeken.. Staat symbool voor mijn wensdroom, met gedachten die smeken... Eén blik in mijn richting, jouw tong danst met het zoet. Dan jouw blik weer afwendend.. Mijn God, jij doet dit goed. Het zweet breekt mij uit, hoe moet ik nu weg.…

Tjikker de tje tje de tak: K ka-doe-da oem pa-doe-da oem ta-doe-da tjikker de paf Onweer in zijn ooghoek gebald gesloten ogen openen met scherpe tong en keiharde lip geperste lucht opeenhopen Zijn zinnen op een noot gezet waar adem gaat ontladen spettert meteen de juiste toon die zijn stemming heeft verraden Vlugge vingers zoeken…

I Het waren de hemeltranen of het wegkwijnen van het zieke kind Of het slapend geweten wat het licht niet zou zien Vader is mij een onbekende Hij is de dreun in mijn herinnering of de duistere schim in mijn ooghoek Maar nooit zag hij het kind in mij Die bloem mocht geen naam hebben, mocht nimmer bloeien Voor hem is het…

Door het raam ziet hij haar slapen Van geen enkel kwaad bewust Geruisloos glipt de wolf naar binnen maar het beest is niet gerust In zijn ooghoek ziet hij een beweging Een dartel meisje in scharlaken rood De wolf twijfelt geen seconde en bijt het oude vrouwtje dood Maar ook de wolf is omgekomen Ons achterlatend met de hypothese Dat hij…

Maar zomers vol, einders ver van ons vandaan, zie ik ze in mijn ooghoek staan. Of liggen, door het falen aangedaan.. De hemel straalt, de wind waait overzees.. Een ander soort, een ander land. Zachtjes, bijna stil, loop ik mijn eigen schaduw, en tel, ietwat lichtzinnig, en zo vergeefs, hun bloemen in het zand..…

Je vingertoppen op je gezicht en daarna in je ooghoeken om het vel vaster aan te drukken, is dat jouw manier van denken? Wat een prachtige, stille plek. Hoe moet het verder, denk je. In de vallei klopt ochtendmist zich boven de rivier op. Verlangen in iets te verdwijnen wat er altijd zal zijn. Het gras is hier zo anders.…

spelen met de muziek en de klanken de wereld laten overgaan en wellicht de hemel alvast voor haar een beetje openen ze lacht, er is geen angst te bespeuren terwijl ze me vertelt over het boek van Leven en Sterven, ik ken de passage waar een dichter de bardo uitlegt als een vloeiende beweging die nimmer stokt ik bekijk haar vanuit mijn ooghoek…