12206 resultaten.
gesprek met de zee
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 81 alleen jij en ik
een dierbaar moment
met jou die mij kent
gedachten razen
aflandige windkracht elf
wandelend met mezelf
ik heb je lief
je biedt perspectief
stelt gerust
alles mag ik achterlaten
je spoelt het weg
als ik je dankbaar gedag zeg
is de wind gaan liggen…
Tijd van leven Kwartet
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 228 Als ik ooit een keer
echt doorheb hoe te leven,
ben ik er dan nog?
Als ik eindelijk
begrijp hoe het leven gaat,
zal het dan nog gaan?
Wie kan mij zeggen:
Bestaat er tijd van leven
zonder verlangen?
Zal ik weer dansen
als ik het leven liefheb?
Of is dat te laat?…
Pasen
poëzie
2.0 met 11 stemmen 2.613 En 's avonds daalde
Hij op Zijn duintop
En zag de velden
Veelkleurig schemeren -
Nog teder blinken -
Zag hoe de zon zich
Baadde in de golven,
Zag hoe de zee zich
Wond om Zijn aarde,
En al de sterren
Stegen en daalden
Rondom Zijn hoofd.
-----------------------------------
kuras = borst- en rugharnas…
DE NOORDZEE
poëzie
4.0 met 6 stemmen 3.504 De Noordzee doet zijn gore golven dreunen
En laat ze op 't strand in lange lijnen breken.
Zijn voorjaarswater marmren groene streken
En schuim en zwart waaronder schelpen kreunen
Zie van 't balkon mij naar den einder leunen
Met ogen die sinds lang zo wijd niet keken:
Een droom in 't hart is me eer ik 't wist ontweken
En 't oog wil buiten…
DE TERRASSEN VAN MEUDON
poëzie
4.0 met 1 stemmen 377 De lucht is stil: op eindloos verre heuvlen
Strekt zich de stad in blond en rozig licht -
Ik wend mij om waar lachen klinkt en keuvlen:
Daar kust een knaap een blank en zoet gezicht.
Ik zie omlaag: in vaste en strenge perken
Sombert rondom een kom een herfstge tuin.
Ik zie omhoog: een koepel, zwaar van zerken,
Stijgt, sterrrenwacht, hoog boven…
'k Heb mijne nachten meer doorbeden dan doorweend
poëzie
5.0 met 2 stemmen 420 'k Heb mijne nachten meer doorbeden dan doorweend
al wemelt twijfel in de opalen van mijne ogen;
'k heb in mijn leven meer geloochend dan gelogen,
en zie: de bitterheid ligt om mijn mond versteend.
o Gij, die morgen om mijn laatste bed gebogen,
u voor het raadsel van dees ziele hebt vereênd:
uw zucht trilt door een ijlt die gij vol wisheid…
Katwijk kust mij
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 46 Het woord elfstedentocht was het hele jaar 2019 niet eens uitgesproken
Ja..., zwemmend
Ik zit met mijn rug gekeerd
Zie in mijn spiegel de zee
..heb hem even niet nodig..…
Op zee
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 66 Mijn dochter in Enschede,
houdt heel veel van de zee.
Op elfhoog in haar torenflat,
voelt ze zich tevree,
als op de golven van de zee.
Maar eens per jaar, dan gaat ze echt.
“Ze waait dan uit, “ zoals ze zegt.
De haren in de harde wind,
de voeten in het zand,
lekker samen naar het strand.…
Alweer
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 246 Van de week kwam ik de dood weer tegen.
Hij genoot van alle tranen die er vloeiden.
Ik tikte hem aan: “Heb je dan nooit genoeg?
Mijn man , mijn zoon, zovele vrienden.
Je rukt ze uit mijn leven.”
Hij hief zijn vinger dreigend:
“En jou haal ik ook wel op,
maar dat duurt nog even.”…
zee aan zee
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 1.416 als zilverzand
een V-formatie vliegers
verjaagt de winterkou
met zuiderzonnewarmte
vanuit een hemels blauw
het bruisen van de golven
die breken op de kust
het ruisen van de harten
die ademen naar rust
waar komen al die spetters
die glinsteren vandaan
hoe wuiven warme golven
wat stilt een oceaan
en wat schenkt zomerzinnen
dan zee…
de zee de zee
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 88 de zee is onbestendig
wisselvallig als een mensenziel
soms is zij grijs en ruw
met zware deining
een koortsachtig ongedurig
spektakel en geraas
beukend op het basalt
om dan weer
in een blauwe slaperige
kalmte te verschijnen
haar golven rekken zich
traag naar alle kanten uit
vandaag is zij een vlakte
egaal als een meer…
‘t gebladert’ staat verdiept
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.322 En slechts ’t gewieg der zee doorzucht de vrede, alover
de trage bomen en de adem van de lucht.
De zee, en haar gedein door mijn bewogen longen…
Maar neen: mijn loomt’ verdroomt de maat van alle maat.
- o Zang van liefde en hoop: mijn zomer is verzongen,
’t gebladert’ staat verdiept en reeds met dood verzaad.…
Harde modder, guur kristal
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.531 Huis dat afsluit en dat kijkt:
hart dat, onbewogen,
hoort de zee die wast en wijkt
vóor verzádigde ogen.
In geen spiegel, gruwvol-eêl,
't beeld van een begeren.
Al de beezmen zijn te veel
om de grond te keren.…
mijn schip ligt klaar
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 149 de zon
we varen nu heel snel
vijf knopen wel
trotseren hoge baren
we zeilen nu al uren
en het blijft maar duren
met het ontwijken van alle gevaren
de bemanning klaagt
en de kapitein vraagt:
wat hoop je daar te vinden
en ik zei:
daar… in de verte zie je de horizon
en elke avond zakt de gouden zon
in die grote blauwe zee…
O zee, die mijne lip doorkeent
poëzie
3.0 met 2 stemmen 479 o Zee, die mijne lip doorkeent met zout-kristallen
waarin het volle licht van alle zonnen breekt;
zand, bij mijn veer'ge zool breed-uitgestraald doorweekt,
waar krijsend iedre tred doet duizend schelpen schallen;
o tuimelende lucht, die brandt mijne ogen toe
maar sluit ze op 't dansen van ontallig-vuur'ge bollen:
ik ben van zee en lucht…
laten we Zee zijn
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 591 wie ben ik vraag ik de zee
sluit je ogen bruist zij en luister
Ik luister naar haar komen en gaan
naar 't kolken en stukslaan
en 't vurig na-sissen van
zacht schuimende uitlopers
laten we stil zijn - zegt ze
laten we samen
laten we niets zijn
laten we fijn zijn en pijn
laten we alles zijn
laten we - zegt ze
laten we Zee zijn…
Adem van de zee
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 156 Adem van de zee
streelt het lichaam en de ziel
je geeft je over in vervoering
de euforie van geluksontroering
heelt door haar macht de kracht
want zij haalt alles uit de bron
daar verdwijnt de grens die ik verzon
in oneindigheid
wenkt stralend licht het vergezicht
naar kwaliteit van leven
hier aan de zee
vloeide onze liefde tomeloos…
Huisje aan zee
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 115 plek
Jij zit maar voor je uit te kijken
en neemt af en toe een duik
Daarna dep je voorzichtig
de haartjes op je schedel
In de bar vond ik je leuker
al zat je wel op te scheppen
over jouw huisje en het strand
helemaal voor jou alleen
Je liet jouw bruine borst zien
Daar wilde ik wel op liggen
en zelf ook wat bijkleuren
heerlijk aan zee…
De lemmingen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 134 Ze komen niet met velen
gaan alleen
tegen hun mythe in
lopen zij rond
op zoek naar rust
zichzelf teveel geworden
breken zij uit
op weg naar nieuwe horizonten
gaan zij rechtstreeks
op ongekende doelen af
ze weten slechts van leven
niet van dood
het in hun schoot
ontstane kroost
leeft met hen mee
de einder lokt
ze zijn hier niet…
Zwarte zeilen, donderwolken
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 38 Zwarte zeilen, donderwolken
overspoelen al de kusten
al de kusten van de liefde
..........Attica (Aigeus en Theseus)..........
Onvergankelijke liefde
van ouders voor hun kind
onvoorwaardelijk en waar
Maar onwetend is het lot
en blijdschap doet vergeten
wat de afspraak was
Zwarte zeilen, donderwolken
huilen om de dood van onze zoon…
storm aan zee
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 144 hoog opvliegend zand
verontrusten
mensen op de dijk
wolken zweven snel voorbij
de wind zingt een droevig lied
“waarom geen respect”
versta ik in haar woorden
de middag kleurt
van blauw naar zwart
water klotst nu op het strand
maar het komt niet allemaal
van zee…
de wind start volop met huilen
haar weeën
ze kan ze niet meer…
ZEEMIST OF ZEEVLAM
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 96 Het was een zonnige dag
Torremolinos, Zuid-Spanje
30 december 2021
een heel zonnige dag
met 24 graden
dan opeens
vanuit het niets
vanaf de zee
Mist
Zee-mist
Als een vlammende tsunamie
van bergen mist in banende
gruwelijk grijze grieselijke wolkenzee
over het strand
aan ‘t land
in de stad
zeezicht verloren
zee-mist om m’n oren…
De zee
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 533 De zee
Een plek om even stil te zijn
De zee
Die rust geeft om jezelf te zijn
De zee
Het symbool van kracht
De zee
Die jouw meeneemt in de branding
Die boosheid en angst vertaald in de bruisende golven
De zee
Brengt je weer tot rust en kalmte bij het keren van het tij...…
Als ik de zee zou zijn
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 444 Als ik de zee zou zijn,
dan zou ik rollen over het strand,
dan was ik zo vrij,
en zouden mensen bang voor mij zijn
Als ik de zee zou zijn,
dan was ik overal ter wereld,
dan was ik zo groot,
en zouden mensen met mijn golven spelen
Als ik de zee zou zijn,
dan zou ik zweven over het land,
dan was ik ook zo eenzaam,
en zouden mensen mij gebruiken…
Zee
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 515 Ik wil luisteren naar mijn zwijgen
daarna zal ik verder gaan,
en de zee - ik weet het zeker -
zal mijn zwijgen wel verstaan!…
De zee
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 1.341 Maar wacht dan totdat weer het wonder
van die verstilde zee geschiedt
en je de woorden zult ervaren:
zoals het is, zo blijft het niet!…
zee
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 351 toornhoog slaan de golven
wat een immense kracht
mijn hebben spieren getracht
maar het zijn glazen wolven
de tanden schuimen honger bloot
in een wegstervende zon
ik wou dat mijn hand groeien kon
de greep is nog geen zeepstuk groot
de zeilen ach, ze scheuren
het is maar menselijk zaad
zonder regen kan niets gebeuren
toch is…
De Zee
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 450 Sierlijke vogel
Streel mijn ruisende golven
Op weg naar de kust…
Aan zee
gedicht
3.0 met 116 stemmen 36.326 Een gore zee;
Aan 't strand daarvan:
Van lieverlee
Een eenzaam man.
Zijn blik is naar
Verlatenheid -
Geen uitzicht, waar
Men die vermijdt.
In 't niets verglijdt,
Zonder misbaar,
De hooploosheid
Van weer een jaar.…
Van de Zee
poëzie
3.0 met 30 stemmen 4.416 Aan Frederik van Eeden
De Zee, de Zee klotst voort in eindeloze deining,
De Zee, waarin mijn Ziel zichzelf weerspiegeld ziet;
De Zee is als mijn Ziel in wezen en verschijning,
Zij is een levend schoon en kent zichzelve niet.…