2590 resultaten.
Versterven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 539 Al, wat ik achterliet,
het verstierf
met eb en vloed,
van de zee.
Al, wat mocht bestaan
van mij
het verging,
nadat ik op aarde mocht staan.…
Dijk
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 213 Een dijk
van een vrouw
ben jij
Geen zee
gaat je
te hoog
Jij bent
eb en vloed
het 'Luctor en emergo'.…
Doodtij
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 628 Om iets zocht hij hier een steen
om korrels van het zand te kloven
en in rijstpapieren regens
door het stille eb te gaan
waar hij dommelde een traan
met opgeheven blik naar boven
want hij bleef steeds weer geloven
dat de wind hem kon verstaan
Om iets zocht hij hier een steen
om zo het springend tij te lomen
maar het ingeslapen eb
zou in…
Zee (tanka)
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 777 De zee ongrijpbaar
in beweging eb en vloed
in kleur blauw en groen
maar in een cyclisch ritme
beroert maanlicht de golven…
Sfeerbeeld
hartenkreet
2.0 met 11 stemmen 2.300 de duinen voor me
schenken handen vol rust
wanneer ik met de wind in mijn rug
stormachtig water na springtij
aan het eb toevertrouw…
kust
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 727 op de grens
van eb en vloed
delen stromen
zout en zoet
op de grens
van vast en vrij
helen dromen
jou en mij…
Van alle seizoenen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 138 eb en zonnegloed
ze blijven stromen
door mijn vurig bloed
zandgekleurde haren
bloeiende wangen
bruisende zee verlangen…
Manisch muzisch manifest
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 226 Schort op verkorting en versnelling.
Vervloek vervlakking en verzwelling.
Zwelg niet maar zwijg in taalverstilling.
Schrijf als het komt: ritme en rilling.
(Met dank aan Ida Gerhardt en Lucebert)…
Ik en smaak en sfeer
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 35 Ik heb geen smaak
ik ben sfeer
en dat ben ik
en dat ben ik buitengewoon
en daar zal u het mee moeten doen…
Eb en vloed
netgedicht
3.0 met 33 stemmen 1.662 Sporadisch vallen tranen
Als herkenning
Op mijn pad
Veel draag ik mee
Op mijn schouders
Naar de zee
Zonder tussenpozen
Zonder rust
Hoop ik daar verdriet te lozen
En dat de zee mijn leven sust
Zij zal een meter stijgen
Door het huilen dat ik doe
En ik zal mijn schouders strelen
En ik zal voelen: ik ben moe
Dan voel ik zeewind…
Eb en vloed
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 462 gloedvol- vurig warme nachten
dagen van vervuld geluk
beukt de woeste wilde zee
op dijken van het bange wachten
angstig wilde hoopgedachten
turbulentie in mijn lijf
golven die mij overspoelen
die mij eens in doodsnood brachten
verwarren nu mijn angstig hart
ijzig koude noordewinden
kruipen door mijn botten heen
waardoor de eb de vloed…
Eb en vloed
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 544 De gedachteloosheid
greep om me heen,
tot in de uitgestrektheid
van mijn verste vingers
en mijn keel snoerde
me de handen.
Mijn maag wentelde
zich in zichzelf en liet
mijn tanden klapperloos achter.
Mijn mond ging onwillekeurig
open en sprak een lege wind.
En ik, ik liet mijn lichaam
zijn gang gaan. Het spoelde
zich in de branding…
Eb zonder vloed
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 2.451 Als eb zonder vloed waar is de limiet
naar lucht happend en wachtend
met tedere liefde in het verschiet
afknappend of welwillend smachtend.
Verloren tussen duizend tranen
ziet zij het verkeersbord stop
opnieuw beginnen zonder tanen
leven in een notendop.…
Eb en vloed
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 1.406 Staren over de zee naar eb en vloed,
die net als ons samenzijn hetzelfde doet,
ondanks open armen krijgt zout en zand geen kans,
ondanks gesloten ogen verliest de zee zijn glans,
als achter het masker van geluk de zee zijn glans verliest,
drijft het masker naar degene die het laatst kiest...…
Eb en vloed
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 262 als aan het zand genageld
denk ik, trek ik naar jou
of jij naar mij
het zachte zand wordt harder
nu we elkaar naderen
voor even, vaste grond
onder mijn voeten
Maar ik probeer verder te kijken
dan wat ik wil
achter me mijn volle leven
voor me het nog in mist
gehulde
van wat me toekomt
in me de zekerheid
van pure liefde voor jou
eb…
eb en vloed
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 134 eindeloos ver, komen golven
ruisend, over het strand
dat glinsterend als kristal
de koelte graag ontvangt
een witte slinger van plezier
spoelt over kiezels en rotspartij
kust kleine kreeftjes, en stoeit
met het gifgroene wuivend wier,
daar waar het zijn einde vind
huppelend als een spelend kind
spoelt schuimend het water door
tot waar…
Zilte eb
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 131 terwijl de rivier
haar diepste punt
nog altijd niet bereikt heeft
duurt de droogte voort en voort
sporadische druppels
verdampen
reeds boven het oppervlak
alleen regen - dagenlang -
kan enig soelaas bieden
voor het brandend zout
en het verloren zoet…
Als het eb geworden is in mij
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 80 Lichaam dat
Met gesloten
Ogen tot
Rust komt,
Spieren en
Vezels waar
Alle spanning
Uit verdwenen
Is
Alleen de adem
Nog die merkbaar
Aanwezig is, die
In en uit gaat
Met het aanrollen
Van de branding
Die ik in
Het onderbewuste
Hoor -
Na de ruisende
Vloed is het
Totale rust
Die overblijft
Als het in mij
Eb…
Eb en Vloed
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 124 zand genageld
denk ik, trek ik naar jou
of jij naar mij
het zachte zand wordt harder
nu we elkaar naderen
voor even, vaste grond
onder mijn voeten
maar ik probeer verder te kijken
dan wat ik wil
achter me mijn volle leven
voor me het nog in mist
gehulde
van wat me toekomt
in me de zekerheid
van pure liefde voor jou
eb…
eb & vloed
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 201 Dat vloed
ertoe doet
juist: springvloed
die zee springen doet
Het land
dat
zich niet kan verweren
verzwolgen, open gescheurd
door wind
als handlanger
kennen niet
het mijn en dijn
Het is menigmaal
zo pijnlijk gebeurd:
'Watersnoodramp'
in ons collectief geheugen
Vloed springt
beukt op vensters, deuren en muren
tergt familie…
Van eb naar overvloedig
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 274 Zinnenstrelend
deinend en prikkelend
opzwepend en groots
veranderde de wereld
van eb naar
overvloedig
Liet zij zich gaan
en hij in haar
werden ze samen zee...…
De zee huilt.
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 771 de zee huilt tranen
vol van water en van nat
droogt ze met de kade
sluipt naar de kust
ze moest het van eb hebben
maar heeft het
van vloed gehad…
Licht in 't donker...
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 606 's Morgens kijk ik uit het raam
En zie alweer een grauwe lucht
Weer geen helder blauw met zon
Ongemerkt slaak ik een zucht
Heel de dag zit ik te sippen
Zelfs in huis toont het niet fijn
Tergend langzaam gaat de klok
Tot 't donker genoeg zal zijn
Dan ontwaak ik uit mn dufheid
Doe overal de lampjes aan,
Ontsteek her en der kaarsjes
die…
‘t Kon een droom zijn
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 50 ‘k Reed langs de gevangenis,
verbaasd hoeveel
auto ’s op de parkeerplaats
Dan langs weiland,
waar veel schapen vrij,
en frisse lucht
maar ‘k bedacht
te zijner tijd worden zij geslacht
Na trein en veer,
naar afspreekpunt:
een oude kerk die nu
een hostel, restaurant verworden was
waar we pompoensoep aten
Daarna liepen we door…
Tussen dag en nacht
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 391 schaduw schuift over de muur
bloemen sluiten zich in schemer
donker schurkt een oude boom
takkentaal schampt verlichte ruiten…
In hogere sferen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 252 De ontembare wilde
in de woeste nacht
vol sterke drank
geestespijn
lichaamspijn
is het een wonder
dat wij het lijden
willen overstijgen
met van alles en nog wat?
Terug naar het grote Niets
toen we nog geen pijn kenden,
wat wil God toch van ons?
Of is dat God niet?
De woorden striemen mijn rug
een eindeloze geseling
het bloed is volmaakt…
Thuis
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 53 ik weet dat
in mijn lucide
werkelijkheid
de absurditeit
van de wereld
snakt naar een thuis
in Utrecht of Abcoude
met vreemde kostgangers
moet het leven zuiver zijn
nu ik me ontwikkel
in stugge dwaasheid
van mijn fabuleren
voel ik mij
steeds meer thuis
in hogere sferen.…
Moment van milieubewusteloosheid
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 162 Zo maakte de vrouw hem attent
op de sfeer in d'r appartement
die hij net had geschapen.
Hij wou met 'r slapen.
Ze dacht: 'Wat een scheet van een vent!'…
zo van die dingen
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 381 verstopt en riekt naar geel en bruin
mijn aanrecht is één berg van resten etenswaar
gekoekt aan bord en pannen en alles stapelt maar
de kamer ligt vol flessen maar die zijn allemaal leeg
wellicht is dat de reden dat ik vaak hoofdpijn kreeg
dit zijn zo van die dingen waar ik m’ aan irriteer
geen echte wereldzaken maar… ze verpesten wel de sfeer…
GEDROPEN
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 30 Bij de avonturen
van Tom Poes en heer Bommel
geeft iets kleins en nietigs
misschien beeldende geest
aan de geschiedenis
op Bommelsteins eettafel
in gerieflijk hotel
groot kasteel of schamel hutje
staat ergens een korte kaars
dik grillig en verschrompeld
vol uitstulpend vet
spreekt zonder vlam
schept bezadigd afwachten
rustig…