Alle inzendingen over steen op steen

Ik leef tegen een volk dat zebrapaden aanlegt over wonden, Dat boven onze botten steen op steen Bewoont, dat leven wil voor zich alleen. Leeft dan in angst. Ons bloed wordt niet geronnen. Op hoeveel scherven vlees weerkeert het recht. En opgeblazen domme wraak en gal Is wat er rest, als hersenen gaan denken.…

Ik heb hem steen voor steen in folianten gepend ik heb mij geplooid naar de tijd en de trend.…

Ik loop van steen naar steen de straat verdwijnt achter een stille zucht verderop het onbekende een auto claxonneert de bekende melodie van haast en jagen Ik loop en denk waarheen tegel na tegel lost op in lucht van alles wat ik kende en stilaan heb geleerd waarom wanneer en wie moet ik het antwoord vragen Ik loop en tel mijn pad met…

we waren er samen goed in liefde laten stromen door onze lijven we bouwden ons plein steen voor steen ik het voeteneind en jij het hoofdeind zo kropen we samen naar elkaar toe het werd een levendige schoonheid waar we samen alles inbrachten in een ruimte zonder omheiningen liefde in lijnen naar alle hoeken nimmer te bedwingen in houden…

Overlevering stammende uit de oudste tijden van een volk dat een toren wilde bouwen reikend tot de hemel Tegen Gods wil bleef het volk bijeen waarop Hij hun taal verwarde >>> Overmoed van toen die mensen hun Toren van Babel voorbij wolk in meervoud, hoog aan het gewelf bouw tot in de hemel Tegen Gods wil bouwt 't volk steen-op-steen…

De sneeuw wolkt als vitrage voor de ramen Hij houdt de wereld buiten en sereen Breken wij onze jeugd af steen na steen Triest scharen zich de meubelen tesamen De vensterbank met stervende cyclamen Zegt dat het nooit meer wordt zoals voorheen Gelijmde briefjes waarop onze namen Leiden ons veilig door de uren heen Wij openen de kast met de…

Ik bouwde een muurtje om me heen maar wist dat dat geen optie was 'k heb het steen voor steen weer afgebroken en keek weer door het helderste glas daar waar ik weet dat de wereld leeft en waar wij allen nog op mogen wonen toch een wereld soms vol valse schijn waar mensen maskers dragen en ze tonen en of het nu een muur is of een masker…

Eens spraken wij een en dezelfde taal, tot in Senear steen op steen werd gemetseld. God vond het bouwwerk gelijk te brutaal en heeft ons toornig Zijn mening besteld. Wat was er nu mis met eendrachtigheid, zei de Heer: "Godver!" in Zijn eigen vorm?…

Jij hebt mijn leven ontregeld Ik had zo'n mooi muurtje betegeld Jij brak steen voor steen bij mij af Door de gevoelens die je mij gaf. Ik wilde door niets uit het evenwicht geraken Niemand kon mij nog wat maken. Maar jij stoorde je daar niet aan En bleef maar verder gaan.…

op steen naar de overkant meer gevoel dan verstand sagen interessant de wilde natuur niemand overstuur alles gaat traag vriendelijk vaag snel of efficient zijn ze hier niet gewend op het gemeentehuis ook daar is bekend gaan de dingen zo verschrikkelijk cittaslow.…

Ogen turen onnavolgbaar als zwijgende diepten Sluimerend op de dag schijnend in de nacht vonkt een halfgod -geheimzinnig- op het beslissend uur Zijn silhouet wisselt elk moment van gedaante om niet gekend te worden Hij openbaart creëert iets uit niets schept nieuwe taal uit stille bronnen slecht heilige huisjes steen voor steen…

De toren die ik bouwde steen per steen van binnenuit en om me heen uit het zicht en uitzichtloos is ingestort de koperen koepel die hem kroonde weggebliksemd door hevig hemelvuur, woeste storm- en hagelbuien vlammende tongen verkruimelen de wankele muren van mijn zekerheden ik ben herboren, uit chaos en verwoesting in…

Jij tintelt al mijn zinnen raakt mij woordloos aan maakt mij warm van binnen laat mij tollend naast je staan neemt me mee in draaiende wielen kijkt door mijn ogen om je heen samen een gedachte, twee zielen verbrijzelen we steen voor steen al is het pad soms slingerend raken wij elkaar wel eens kwijt boven aan het duin is het end vinden…

Iemand die steen voor steen en laag voor laag mijn stilte weghaalt. Zal er ooit iemand zijn die dat kan? Zal er ooit iemand zijn die mijn echte ik achter de stilte wil zien?…

Ik sla haar vrolijk springen gade van steen tot steen. Ik weet niet wat ik hier verwacht. Een topervaring? Ongenaakbaar de witte blinkerd in de zon. ZONNELEEN 30 De sequenties van Amos…

Ruisend en bruisend, ineens beneên, Klettert en spettert het, steen op steen. Gruisdikke dansen de beiers in 't rond, en plekken en dekken de grauwe grond. Goten gieten water en schuim, Grebben groeien ongestuim; vlieten vloeien rustig ruim. De regen valt schuiner; de hagel houdt op; de grond wordt bruiner bij elke drop.…

voor steen stroomt er ruimte over alle werelddelen deze aarde is van iedereen…

koppen in de kranten werd er niet voor mij gecollecteerd Ruïne Dwalend door het puin van mijn herinneringen waar het licht de strijd genadeloos beschijnt Is daar plots de troost van schaduw als de ondergaande zon verdwijnt Er is een huis in mij gevallen krakend stortte het in één maar ik zal een ander bouwen en dat doe ik steen…

Ik probeerde alleen maar wat. Ik deed iets. Niet iedereen was, is er blij mee. Toch was er altijd die ene grote zee, die bleef trekken. Alleen mijn handen kon ik uitstrekken... naar Gods engelen. Soms, deed ik iets, waaronder een ander mens leed. Soms, denk je iets, wenk je alleen voor jezelf!…

ik ken er geen dat ik je daarna griefde was met een hart van steen die steen is nu gebroken ik word door spijt verscheurd en ’s nachts komen de spoken mijn rust heb ik verbeurd zo kan ik niet meer leven maar ook niet sterven gaan want wie kan mij vergeven wat ik toen heb gedaan? delila…

Zo herrijst, traag maar zeker, de twist Tussen ons beiden; niemand gist Wat er gebeuren gaat En bouwt verder een wal rond ‘tgeen Hem lief is, tot de wal sterk staat Steen op steen. En dan zien wij die wal Herrezen en hoe ‘t moeilik zijn zal Hem weer omver te halen.…

jouw zwijgen is doorbroken de storm raast door je heen je hart heeft eindelijk gesproken muren vallen steen voor steen je jeugd was lente maar zo stil verward door kleur dorst je de geuren niet te ruiken genieten was voorzichtig en heel pril je wilde liefde delen ontsnappen uit het doolhof van je geest gevoelens en gedachten laten helen…

Ik ben een steen. Geef me een duw En ik geef je te leen Een lawine van stenen, ruw. Maar niemand duwt. Ik blijf staan en ween Tot de storm luwt En weer ben, een gewone steen.…

tussen beelden in het park tast ik je stilte af geboren in de zee lig je ingetogen gestold een blauw gedicht van steen nata in mare innemend als de welving van je been.…

Als een steen mij op de maag ligt Ligt hij mij niet in de weg Als een kei mij op de weg ligt Moet ik daar dan omheen Als ik een kanjer van een rots ben Beklim mij met een groot allure Kun je zeggen dat je die steen Met het meeste gemak hebt gehad.…

schrijf in woord aan een stijgend beeld dat ons in stenen steedsverdeelt tot mensen die weer verder komen langzaam rustend in de mooiste dromen…

onze liefde was als een kostbare steen in een ruwe rivierbedding we werden ondergedompeld in de heldere stroom die ons kabbelend kuste het leven verliep als een rivierstroom die zich haast naar zee en zoals waterdruppels de stenen uitholt, zo versleet de tijd ons hart de steen is geslepen, gekerfd vol littekens het hart het heeft de…

Iedereen 2cb koel de trip je leven een vuurwerk of niet? Beter is geïsoleerd goed is niet haalbaar verlicht nooit verleerd intergalactisch gebaar. Melancholisch gewaar in twaalf stappen de weg en het gevaar wie zal `et ooit snappen. Iedereen een eiland niemand de rots in de branding en uit de brand het schouwspel de leugen…

jaar na jaar de vuursteen heeft geen besef van tijd nodig liggend wat oncomfortabel in een rivier steen te zijn toevallige voorbijgangers schaatsend met ijzers is het ijs het enige wat de steen nog scheidende houd om een vonk te creëren…

opmerkelijk genoeg liggen in zwaar gesteente volle kleuren in het verschiet we gaan onze stenen nog breken zo dadelijk met blote hand of tegenwoordigheid van geest maar nu even niet…