Alle inzendingen over woorden zwijgen

Ik dank je voor dat en zoveel meer wat gevangen wordt in zwijgen heeft geen woorden nodig ik dank je voor dat en zoveel meer ik weet nu dat echte vriendschap geen leeftijd kent ...…

je dwarrelt rond in de stilte ik vind er woorden een sprakeloze spiegel die wacht op een stem ik kan niet zwijgen jij bent mijn hoop…

de blote woorden dragen het meest om het lijf de naakte waarheid de woordkarigen zwijgen als waterwilgen zacht buigzaam en taai…

Hoe jij de essentie wilde bereiken van de stille pijn in het verdriet woorden die niet zwijgen konden aan kon raken in het benauwde zijn de droeve vreugde van de zielenpijn en ik die jou nooit troosten kon jij leeft voort waar ik begon met smart in mijn zwijgen bonst jouw dichtershart.…

Het ultieme gedicht, zal nooit worden geschreven. Dat finale vers, bereikt nooit ons wit papier. Wat ware liefde is, kan geen dichter ons vertellen. Wat liefde niet is, weet iedereen.…

Er is een verder weg dan hier op de heuvels achter de oceaan waar vriendschap brieven schrijft wanneer afstand stilte kan overbruggen is zwijgen tijdloos en de hunkering naar aanwezigheid zonder woorden in de nacht verzonden blijft zonder lethargie er bestaan geen grenzen aan werkelijkheid van horizon totdat het zwijgen zinloos…

voor het verkeerde woord…

De wind vraagt het leven en de ogen zwijgen als de regen niet meer verandert in het onheil dat elke droom vernietigt die niet in nieuwe woorden wil veranderen…

een kind staat stil en zacht in de tuin van donker zwijgen een stoet van beelden trekt dwars door het kinderlichaam voorbij in de warreling van de zwarte nacht scheidt het stilzwijgen haar van de dingen het barsten tot scherven de waanzin van woorden een kind gehavend in de tuin van donker zwijgen stil en zacht…

De waarde van de woorden kalft weer af Zelfs 'eeuwig' is nu, achteraf bekeken Iets met beperkte houdbaarheid gebleken: Ze haalden Toetanchamon uit zijn graf Dan zwijgen we nog over wat ze deden Met woorden zoals 'rust' en 'in' en 'vrede'…

uitzinnig elke dichter zonder woorden probeer er dus wat zinnigs aan te doen misschien een ode, mooi op mijn blazoen ook zoek ik naar poëmen die bekoorden met bijna veertig woorden één mooi teken na zwoegend zwijgen ben ik toch bezweken…

De zee geeft me woorden ontneemt me het woord Woorden als eb het zwijgen als vloed Wat er toe doet? het gesprokene? het verzwegene? de adem van de zee? Woorden als pijnpunten, als grimlachen,glimlachen, omarmingen, kussen en wat dies meer zij Wat is wrang? wat maakt blij?…

Het recht om alles maar te zeggen wat je zeggen kunt met woorden wil niet zeggen dat je daarmee dan ook alles zeggen moet het is de kunst en niet het recht om als het moet te kunnen zwijgen en te wachten op het woord waarmee de liefde wordt begroet Want een viool zal pas verhalen van haar lied van de beschaving als zij met een vleug van…

zwijg je met je handen als je woorden voren ploegen in gevoel werk je aan later als in het heden dromen breken zonder doel droom dan je zwijgen laat je handen woorden zien met smoel breng emoties koel woede zal verdwijnen en in liefde overgaan leef je uren zonder dagen en versier het randje van bestaan zon flitst dan weer…

Zoals je loopt melodie Dwars tegen de wind Zoals je ogen zwijgen Voorbij de horizon Puur, breekbaar Jouw woorden mijn gedachten…

Vier ogen zwijgen met de lippen die woorden verbergen en veranderen in een gebed dat niemand bereikt in het eenzame wachten dat al twee levens duurt…

Ik praat maar heb niets te zeggen Ik luister maar hoef niets te weten Ik schrijf om elk woord te vergeten Ik zwijg want elke zin voert mij weg van waar ik wil zijn…

hij kijkt ziet zich over het hoofd van anderen wraakt zoekt woorden in het lezen en verbijt zijn gelofte om te zwijgen te negeren wat hem smaakt het klad dat raakt…

hij kijkt ziet zich over het hoofd van anderen wraakt zoekt woorden in het lezen en verbijt een gelofte om te zwijgen te negeren wat hem smaakt het klad dat raakt…

Het kan niet anders je ligt hier stil te zwijgen sinds de laatste julidag De dodenakker minder doods vandaag dag van Allerzielen Een ster was je in woorden rijgen aan de rode draad van je bestaan Ik deed er vaak 't zwijgen toe zo boven thee en cake Wat onlangs bleek is dat ik je stem begin te missen.…

Je zwijgt tegen mij, geen woord op het scherm stilte aan de telefoon mijn hart kermt. Je sms blijft weg mijn fout heb ik gemaakt, Maar het zwijgen van jou is wat mij het meest raakt.…

tussen lege, holle woorden zoekt hij vergeefs naar volle zinnen verbrokkelt de taal tot eenzaam zwijgen spreekt zijn gelaat een woordeloos verdriet…

Ik sta stil geen woord dat fluistert spreekt of schreeuwt dat bij mij naar boven drijft zo zwijg ik en hoe ik ook probeer te denken wat blijft is een onbegrensde leegte een echoloze ruimte…

Als woorden te vaak gezegd zijn zal zwijgen de juiste toon raken laat stilte spreken tot onze harten weer dezelfde taal verstaan.…

Soms kan je beter zwijgen omdat vaak onbedoeld woorden kunnen kwetsen. Soms laat ik mijn woorden toch horen om in die ander haar of zijn ogen te kijken zodat ze zien wat ik bedoel.…

Jij wilde een woord, dat is in zijn staart kon bijten een cirkel vormen, krijten met een duidelijke betekenis Antwoord kon alleen zwijgen aarzelen en nog twijfelen Liefst wilde jij vier woorden om pijlsnel mee weg te rijden…

Je woorden vallen als kiezels in het meer van mijn gedachten. Rimpels trekken over het gladde oppervlak van mijn gezicht. Zie je reflectie, zie je reflectie in mijn ogen. Zie hoe elke steen ook jouw gelaat veranderd. Laten we zwijgen, laten we zwijgen liefste en het stille water van dit leven met zachte vingers strelen.…

zwijg je handen woorden werken ploegend in gevoel blik op later vage dromen toekomst zonder doel droom je zwijgen leeg je zinnen harten worden koel leef je uren zonder dagen op het randje van bestaan flits het leven uit je ogen en je schaduw zal vergaan we zijn cirkels om onszelf zonder ooit te raken aan…

Hier past alleen maar zwijgen of ook muziek van Bach; de stilte zal je laven en laten zien hoe groot je moeder was. De woorden kunnen niet vertolken, alleen maar wegwijzers zijn naar het blijvende, het ongeziene; je optillen uit de pijn en je genezen.…

een woord uiten is vaak balanceren op een koord als vechten tussen waarheid en schemering tussen klaarheid en behoudzucht tussen zwijgen en opgelucht krachten bespelen mijn gemoed het karakter zal ten einde bepalen: is het woord hard of zoet…