Alle inzendingen over zenuwen

En wij aan de eenzaamheid gevangen tussen de betonnen wanden de tafel kreeg mijn benen de armstoel heeft mijn armen de radio kreeg mijn zenuwen en de darmen volgen de waterlijn ik ben onteigend en ik lig uitelkaar ik heb niets meer te zeggen ik wordt geregeld met een schakelaar. - Jon-jon -…

je lippen krulden pijn er vonkte woede in je ogen, maar je stem fluisterde fijn je daagde uit met mij de grenzen te passeren het gevaarvolle genot van balanceren te proberen je lichaam vroeg me het te breken, zo dat je je kon overgeven en op de toppen van je zenuwen kon zweven ik heb je niet gespaard en rauw genomen we gingen…

Laatst voor mijn verjaardag Kreeg mijn vrouw nieuwe borstjes Want vroeger toen ze klein was Dan at ze nooit de korstjes Ik mocht ze zelf gaan kiezen Wat was ik opgewonden Ik had puur van de zenuwen Het adres haast niet gevonden Ze had gevraagd niet te overdrijven Neem met je handen de maat Want als ze te groot zijn Dan word ik toch wel…

Gelijk een mes door ranzige boter sneed jouw NEE mij door het hart was jij niet mijn getrouwe echtgenoter was jij niet mijn gedeelde smart waarom dan ineens een walgafstoter ‘t maakte mijn wereld plots steenkoolzwart jouw minacht voor mij werd steeds groter je afwijzingen gemaakt van ijzerhard mijn zenuwen gescheurd en open en bloter je sleet…

Hoopvol zit ik te wachten in stilte voor een antwoord ongeacht het uur van de dag zenuwen komen en gaan Gerinkel van mijn gsm stijlvol kijkend en wachtend tot het verlossend gesprek Minuten op de klok lijken wel uren te zijn toch spreekt ze de waarheid Stil komt de dag waarop de beslissing bekend zal worden Tot dan is het wachten…

Op diepe pijn volgt een formeel gevoel Zenuwen zwijgen plechtig als het graf Verstijfd, het menselijke hart dat vroeg Was Hij het Die gister en eeuwen droeg? Werktuiglijk gaan de voeten op en neer Los van de grond of lucht, zou soms Een trage weg in elk geval Genoegen kunnen kweken zoals steen Kristal en kwarts over het algemeen?…

op een zenuw Pas later komt de verdoving.…

Tuk op dolle extase plaatst de spits de bal op de penaltystip Bedachtzaam achteruit wandelen Cool keepers branie negeren Gierende zenuwen bezweren Vastbesloten loopt hij aan Trapt krachtig, met panache, De bal over de duikende keeper Hoog over het lege doel Radeloos zoeken zijn handen zijn hoofd Atletisch krimpt hij tot een bal ineen…

het is weer zover pijn snijdt mijn lichaam in twee helften links valt best nog mee rechts werkt verlammend letterlijk voor de buitenwereld lijk ik slechts onhandig maar soms wil die hand niet mee zijn de zenuwen moe geprikkeld staken ze even scherven andere keren struikel ik hoge hakken hebben er niets mee te maken ik voel gewoon eventjes…

Ik bezorg met regelmaat volle bushokjes de zenuwen door grijnzend mijn hart omhoog te houden voordat ik het met zuigend geluid terugstop in mijn hersenpan. Af en toe lach ik met tanden van kaas.…

alle stoepen mijdend met een uitgestreken kop scheurt die het verkeersplein op hier en daar wat auto's snijdend moed en een groot hart adrenaline neemt de risico’s apart de spiegel kaatst beweging langs bewegging het pookje als pikkie in verheffing bewustzijn is vernauwd tot de cabine alleen de weg het razend remmen zijn in staat zijn zenuwen…

maar, zogezegd, de zenuw van de ouderdom wordt dan toch maar weer geraakt…

frustratie zonder enige gratie je werkt me op de zenuwen ik wil je graag van me afduwen maar de liefde blijft te groot dat wordt me nog mijn dood je zuigt me volledig leeg waar ik me ook heen beweeg steeds sta je weer klaar met je opmerkingen daar ik kan niet vluchten je ziet me zuchten en het maakt je ongelukkig en soms oh zo nukkig…

trappelzak, de huid nog bijna vloeibaar, de botten zijn voor grote mensen, daarna wordt de binnenkant met kleine zinnen beschreven, oplopend tot woorden die met hoofdletters met het bewustzijn worden bedreven, de soepelheid van spieren, het timbre van de longen waaruit al vroeg moraal wordt ingezongen, het warm geweven kleed van de zenuwen…

De droom vervloeide schreiend rood kleurde het smetteloze verlangen, dreef het leven uit de moederschoot als een vroege zonsondergang en legde, als een open zenuw getergd, mijn loze bestaan pijnlijk bloot. Waar ons verlangen liefde herbergt vond mijn pijn jou als bondgenoot.…

Hou van je naaste net zoals jij van je eigen, staat in de Bijbel en dat weten we allemaal, maar als je van jezelf de zenuwen kunt krijgen, wat blijft er dan over van dit hele verhaal.…

rijm die op de daken van de auto's ligt licht knisperen van woorden als ijspegel vallend, het kraakt van jou en mij, bliksemt dondert de hamer van Donar op een donker gezicht dan het een worden en deel van het al zwijg jij zenuwen gespitst, te gevoelig geworden voor aanraken door ademhaling, strijken van zijde, kijken naar aura's verglijden…

hielen zou hebben gelicht wervelende wind verwaait zijden herfstdraad als het pad donker en onheilspellend wordt het daglicht in razend tempo verkort en de omgeving gaat ruiken naar onraad vanaf hier is elke stap er één teveel om te verdwalen in grillige schaduwen die spontaan verschijnen op het toneel spelend met de toppen van mijn zenuwen…

, soms samen gelukkig met elke dag met onze kleine Kaja tot vrijdag of zaterdag de week weer voorbij is en hij boos wordt Hij maakt haar bang ik wieg haar en pak de tas die klaarstaat ik heb een sleutel Mijn ouders kennen het schuren van tradities en verwachtingen ze lieten ons op vakantie gaan maar we liepen over strak gespannen zenuwen…

De last sleept over eb modder en slip bedekte blootgelegde schuur en vuur vonkstenen Onomstreden onheilspellend krassend over de pas gestopte tot flinterdun vloeipapier versleten aangevreten schimmelpanelen Het zand tussen de aangeslagen stukgebeten pijpsteel tanden wrijft langs de ontblote zenuw einden teneinde de herinnering van heel…

Zenuwen knopen vast in maag en bier schuimt kraag na kraag. Zo schijnrijk als adellijke telgen zoek ik troost in het zwelgen, klop middelen op die ik niet heb en breng ze op tafel met schep. Een allesbezielende inzet velt de nederlaag van het eurogeweld. Ik drijf nu op de laatste bonus van casino's suikerspinbolus.…

De taal die met sommen werkt, werkt mij op de zenuwen het tellen met zinnen, en zinnen met lettergrepen en ook nog een vorm van cadans vinden in het geheel. Het doet mijn spontaniteit bewust langzaam verdwijnen het nadenken over wat je schrijft zonder echt gevoel dat is heel anders, maar ergens zie ik de humor wel.…

Daar ging ze met een forse plons te water ze had de zenuwen van te voren, dus niet later. Als een mes, scheerde ze door het bad alsof ja alsof ze het diploma al op zak had! Vier banen gekleed, zelfs met een jas ze deed het alsof het dagelijkse kost was. Eventjes was ik haar kwijt, mijn kleindochter die prachtige meid.…

Zenuwen verblinden mijn indruk spieren in mijn lichaam stagneren de spanning die ongekend leeft feiten die elk uur verder vertragen met perspectief die mij kan voeden.…

Geen zenuw wordt geraakt of wel? Ben ik voortijdig lamgeslagen? Werd bevestigd wat ik eigenlijk al wist? Was de rook er eerder dan de inslag? De rook, de rook die verdampend werkt. Als alcohol of drugs, die je laten functioneren in een schijnwerkelijkheid. Een creatie van schimmen in je brein, een plek van valse rust.…

ouder worden weet je is het verlies van de vorm de verleiding voor de ogen omdat van onze jeugdigheid de schoonheid dan bladdert ouder worden weet je is het sluipend verval van de krachtige bloei die elke ledemaat voelt als functies langzaam stijven waar zenuwen losser spannen ouder worden weet je is meer en meer loslaten het weten…

Ik stap , voel nattigheid Het proeft als een zee Ik zie iemand drijven Het is een engel geworden Het is een raar syndroom We hebben allemaal wel wat Last van jeuk als iemand anders krabt De geeuw zo aanstekelijk Geen rust in ons hoofd De hebberige hebzucht Geen mens geeft zich bloot Zenuwen en spanning Op een lege maag Hartkloppingen…

reeds bij binnenkomst slaan de zenuwen toe de draaideur spuwt me uit de kar zwenkt naar alle kanten ik oefen al vast het formuleren van excuses het is bizar boodschappen doen in de supermarkt waar in de vrieskist een bevroren hand zichtbaar is tussen de taarten en pizza’s levende koeienogen starend Blue Band en halfvolle melk promoten supergalante…

duivelskop Dooraderde vleugels dragen hem In een stikdonkere ruimte Ontwijkt hij het spinrag Uit een grot vliegt een stroom op Grillig wentelende vlekken Een moeder kruipt over een wand van jongen In het staartvlies vangt zij de meelworm De vlieghuid plooit als een sierlijk membraan Gereinigd en ingevet Spaarzaam behaard Een netwerk van zenuwen…

gelicht wervelende wind verwaait zijden herfstdraad terwijl het pad vaag onheilvoorspellend wordt een donderwolk razendsnel het licht verkort en de hele omgeving laat ruiken naar onraad vanaf hier lijkt elke stap er één teveel om te verdwalen in de grillige schaduwen van het steeds dichter beboste struweel spelend met de toppen van mijn zenuwen…