Alle inzendingen over afscheid

Lig je echt hier, onder het zand? Ik kan het niet geloven Voor mij ben je daar boven Waar het lichtje altijd brandt Lig je echt hier, aan mijn voeten? Zonder adem, zonder praten Moet ik je nu echt hier laten? Jij zonnetje met zomersproeten Lig je echt hier in dit gat? Ik sta te huilen in de regen De kou, het donker; staat me tegen Ik…

Ik zit op je bed Op de tafel een spel Jouw handen te zwak Maar we maakten het wel Jij kon echt alles Je kwam met een lach Maar de laatste maand zei ik Schat klaag maar, het mag Nu zit ik hier weer Op de zelfde plek En ik word haast wanhopig ’t Gevoel maakt me gek Waarom wist ik niet? En: Wist jij soms wel? Ik huil en ik huil En ik knijp…

De vrucht groeit en is voldragen Adem in en Adem uit. Een diepe zucht een traan een lach. En het heeft zijn plaats ingenomen het bloeit en groeit. Ogen die kraaien een lach op het gezicht Adem in en Adem uit Met vruchten gedragen. Het kruipt het loopt het lacht. Een innerlijke zon is geboren Adem in en Adem uit. Adem in en Adem uit, met al…

M’n lieve tante Pietje, de wereld is zo koud. 't Is zo kil om me heen, zo stil, ik ben klein, eenzaam, alleen. Jouw ogen lachen, je trekt me er doorheen. Sjok, sjok, sjok, achter aan je rok, zo gaan wij naar buiten, waar de vogeltjes fluiten. M’n lieve tante Pietje, bij jou is de wereld vrolijk en warm. 't Is zo vredig om me heen,…

Kijk sneeuw zeg ik tegen haar in een stoel die nooit meer tuinstoel zal zijn daar achter het grote venster ligt winters wit bevroren haar blik verdwaalt want het sneeuwt ook al weken in het landschap achter haar ogen nu is vandaag en gisteren en morgen waar taal nu ligt is het voor altijd winter en het sneeuwt in mij van onmacht…

Vol barmhartigheid Behandel ik de vluchtigheid De recht-mijn-rug-tijd Die van me af glijdt Me geenszins bevrijdt En ik berijd de golven Bereid te verdrinken In gedachten aan de vluchtigheid.…

Er is weer een zerk bij op het kerkhof Van onze hectiek naar onaards verlof We waren nog geen klein beetje verrast Toen je plots naar memorie was verkast Oud zijn we nog niet en jij was jonger Ouderdom scheen nog een lange reis Je stond in je vakgebied aan de top Je carrière was niet bepaald een flop Onherroepelijk kwam de ziekte terug…

zwervend door oude straten geven steegjes nog altijd geen antwoord op vragen die blijven spoken door mijn hoofd ook al glimlach ik ziet alleen de weerspiegeling mijn echte ik, zij weerkaatst de leegte die al zolang in mij huist bladeren heb ik volgeschreven al verstierven de woorden in de herfst heb ik ze geprobeerd te vangen stuk voor…

Soms moet ik zo hard huilen wanneer mensen vechten met wapens van woorden. De woorden vermoorden. Krantenpapieren in verdorde schaamteloosheid. Soms moet ik zo hard huilen wanneer de muziek sterft. Alleen mijn zonden om mij heen. Dansen tot de naald een nieuwe plaat kust. Soms moet ik zo hard huilen wanneer wij denken dat dit het beste…

kon ik de tijd stilzetten of terugdraaien naar vòòr dat moment waarop wordt bekend dat veel één grote leugen was of leek of misschien ook niet of maar ten dele, toch helderheid werd verdoezeld weggestopt, bestaan ontkend tot dat ene moment waar ik naar terug wil zoveel verdriet ongewilde onwil…

eens was jij een jonge jongen met liefdes en met dromen die ons geboren worden zag als enten aan de familiestam je zag ons de fouten maken die je eerder had gemaakt maar bleef bij het loslaten ons altijd stevig vasthouden de jaren en alles wat jij deed maken jou wie jij ons blijft een geweldige opa en vriend als maatje op ons levenspad…

In de kelder zijn er de gevaren: hier ligt een roestende nagel, daar de dode hertog in zijn graf. Daarboven wieken zwermen helicopters, ratten vreten aangezichten op. Eindspel. De aarde ploft en spuwt verbrande korst. Wij duiden alles aan, maar niemand wil nog mensen lezen. Natte wensen druipen smekend van de muren af.…

Zijn vrouw had zijn boeken netjes klaargezet in kartonnen dozen. Misschien zullen studenten er blij mee zijn, zei ze monter. Hij stierf in april na een lange ziekte. Hoewel veel ouder dan ik, was hij nog altijd een student. Hij bleef studeren. Een man met zin voor humor wat mij doet vermoeden dat hij echt van het leven hield. Zijn begrafenis…

het meest ondraaglijke was toen je ogen mij verlieten en ik daar niet aan ontkomen kon en je handen als vanzelf volgden tussen ons de afstand van Neptunus naar de Aarde…

ik weet zeker papa dat je me horen kunt daar aan de overkant dagelijks via ons hart je weet dus lieve pa dat ik elke dag weer even bij je wezen moet zoals jij bij mij zijn wilt het maakt niet uit hoe oud ik ook word altijd zal ik jou horen zoals ook jij mij luistert in gedachten bij elkaar staan wij vandaag stil in wat het ons betekent…

Mijn boekenkasten zijn overvol. Het zuiveren is begonnen. Boek voor boek. Eén voor één. Boeken die uniek zijn. Bibliofiel uitgegeven. Kieskeurig gekocht. Liefdevol ontvangen. Afscheid van boeken nemen, is me veel te bezwaarlijk. Ik koop liever kasten. Boeken verbannen? Geen denken aan.…

Ik kus me niet meer naar jouw navel, niet erdoor – niet jouw dromen in.…

ganzen in de dikke lucht gaven me niet lichtvaardig vleugels cirkelende vogels zochten een onbestemde verte zwarte wolken dreven mee zonder omkijken vloog ik voorbij voorbij wie ik was geweest…

ik zag je gaan door de betraande waas van afscheid nemen kus en handendruk al lang voorbij alleen maar wij en jij die droomde er was geen wakker worden in confrontatie met het definitief van einde de overgang was toen de laatste adem floot die fluweelzacht stilte sloot…

er is een hondje dood gegaan ach en wat zou dat dan dat heeft toch echt geen naam maar schrik niet een hondje ook al heeft het voor menigeen geen naam – wat hij als beste kan is naast z’n baasje blijven staan hij bood liefde troost hoorde alle verhalen aan die ze nergens anders kwijt kon hij was haar licht haar zon een hond…

er is zoveel gebeurd de laatste dagen dat mijn hoofd een braakliggend land lijkt te zijn waarop niets kan groeien dood als de dood die mij voor ogen is gekomen een kaars gedoofd in de koude aarde waarboven de stille blauwe hemel een witte wolk wachtend hangt…

Zijn auto, zijn jas, en de post wachten op hem – gestorven of niet.…

Ik leef mijn leven elke dag weer Dag in dag uit voorbij glijdend in stilte, maar wel zonder jou. Het went al hoor maar herinneringen blijven. Het leven gaf me wat ik wou. Het is wel goed al is het zonder jou. Ik zou zo graag… Zeg het maar niet, leef maar je leven. Aanvaard het zo het is, al ben jij er niet. Ik voel me moe, het…

ik knipte niet ik zocht geen schaar al lag het daar recht voor mijn ogen zag ik het niet uit eerbied zij knipte wel met botte schaar zij lieten daar verbinding los een draad zo teer het spant niet meer ik knipte niet ik zoek geen naald ik heb nieuwe stof gehaald…

Mokum Maandag loop ik langs het Rokin Ik neem genoegen met de vogels Ik heb geen huis Maar dansen kan ik nog wel Dinsdag loop ik langs het Singel Het begin is er nooit geweest Ik voel onder mijn voeten Mijn zoete Mokumse grond Woensdag loop ik op de Lindengracht Zo eenvoudig kan het zijn De deur bijt in zijn slot Hij legt zijn handen…

Ik heb haar vaarwel gekust. Nog voor het krieken van de dag. Nog voor het zakken van de maan. Ik dacht: ‘nu gaat het komen’ En toen bleek het al gedaan.…

het boek is uit het verhaal verteld er heeft naar verluidt een lach geglommen een traan geweld en jij bent nu net als eerder die boom zonder genade geveld emoties zullen ooit langzaam verstommen het boek is dan wel dicht het verhaal gelezen maar elk boek verdiept schenkt je innerlijke wezen weer iets meer licht het boek is gesloten…

stil stille wind stil van binnen adem leven, voor even bezinnen storm stevig, onderhevig aan kracht tijd vervlogen, bewogen in de wacht in de stilte adem ik waarachtig stormachtig krachtig blaas ik uit raak ik kwijt zonder spijt een onvoorstelbare tijd…

Je lijkt een slapende prins tussen witte zijde opgebaard in droefheid staan wij rond jou geschaard het licht van kaarsen valt op je gelaat en handen we voelen de gebrokenheid met d' aardse banden lelies en rozen liggen over je voeten gespreid als symbool van een liefdevol afscheid in stilte gaan we je volgen op je laatste…

Hemelse nachten waarin jouw sterretje schijnt blijf daar maar wachten in je glans die nooit verdwijnt kind van ons - aan God gewijd!…