Alle inzendingen over kunst

zij is van steen al kijkt ze teder bedeesd weg ogend over haar schouder en borsten heen voelt koud aan als mijn hand de wangen streelt ook al vormen de lippen een zwoele mond de pose is haar tot last ze staart onveranderlijk in de diepte naar een dragende grond…

Wat knap een eislepende steenmarter op zoek naar onderdak legt het, hoe krap onder de motorkap. Moeder eend heeft vast geweend haar ei verdween met marter Steen op de motor van een zwarte eend.…

Ooit vocht je in donkere uren een implantaat van steen uit je hart Onder dreigend wolkendek door storm en nevel terwijl het verdriet rijpte als vruchten aan de boom bedwelmde de koriander Toen de viool het lied van eeuwigheid huilde opende de roos behoedzaam haar hart In prille ochtend onder milde zon…

(om onder water te blijven) ik maak gehakt van de sprookjes ik schrijf over de werkelijkheid ik ben een diepzinnig artiest die binnenkort naar de bodem van niet alleen de oceaan maar van het leven op zoek zal gaan. Ik schrijf stilistisch dat je d'r koud van wordt. Alleen laat ik tranen met tui- ten, omdat niemand me wil le- zen. Ze…

ik verlies mezelf voor even in jou en jou weergevend gaat elke streek gepaard met eigen kleur resonerend zet ik je neer…

zachtjes streelt ze me met penselen in haar hand zet ze een paar stappen achteruit en knijpt haar ogen toe net zo lang tot haar taal de mijne wordt, streelt ze tamponneert ze, totdat er een tevreden glimlach verschijnt…

het museum is spiegeldicht ik zie niks dan alles te veel licht teveel spotlights ik sta in de witte ruimte een hoofd staart me aan, hij tweehonderd jaar oud, maar maakt een frisse indruk, ik wil bukken en bidden als de heilige die hij is, en slurp de beker met een rietje, alles is teveel, het koele overzicht vergeten, staar…

Taal heeft iets van stilte de rillingen gaan over je lijf van kilte uit het woordenboek springen zinloos de woorden. Pas als de schrijver er mee aan de slag gaat worden volle zinnen geschreven. Plots wordt taal dan leven. Het is aan de dichter een tweede laag aan de zinnen te geven. Het is dan denksport geworden: zinloos is dan zinvol…

gebakken stenen gestapeld naar eigen aard nemen ruimte in gebruik scheppen uit het niets een tastbaar figuur openen een eerder niet bestaand luik waar cement een besmuikt rijm voor het collectief vergaart ze dichten het licht tot muur…

Eiland van zon,zomerse bron, koffers vol luidruchtig vertier reizigers meren af en aan in vrijheid...om weer weg te gaan maar jij zei de winter is hier een oase van rust en stilte....voor de storm wanneer een boot soms niet uitvaart of opdoemt uit een mist van verlangen naar vrienden van vroeger om samen te lachen, te praten later…

Een duif bereikt een tak. Het klinkt als knarsende scharnieren, hangt in de zilveren lucht en is weer uitgewist. Klimop bekleedt verweerde stammen. De cirkel van kastanjes, langzaam uit elkaar gehaald, legt op het grasperk nog de handen van zijn schaduw, bedekt het met een zoete regen van genade, van gebladerte. En midden in de…

blad voor blad door elkander liggen tijdschriftdichters in grondde papyruszacht geel geplooid naast blauw woordknipsels verscheurd welgevallen baden ze zich in de visie van de zon die beslist in de wind te schrijven om de friste in de brandende woorden van het oranje uit structuur in te blazen in donkere spleten van taal schiet…

ondoorgrondelijk de taal welke hemellichamen schrijven met 'n sierlijke schildersstreek wiegende cypres in maanlicht steekt hoog boven de verafgelegen stad uit houdt zijn kobalt ons in de ban sedert zonsondergang ~* Geinspireerd door De sterrennacht is een schilderij van de Nederlandse postimpressionistische kunstschilder Vincent van…

Driehonderd gram voorgesneden jonge Goudse kaas in steeds weer hetzelfde aantal plakken Supermarkt, koelvak, verbazing, verwondering Ik beleg mijn snede brood met perfectie…

bij een object van Alexander (Sandy) Calder 1898-1976 een mobiel langzaam bewogen door een zuchtje wind zoekend naar balans vindt het object zijn evenwicht het simpele bewegen blijkt een vorm van overleven…

In het grachtenpand van zes verdiepingen verdiepen mensen zich in kunst. De brede eiken trappen dragen lichtvoetigen en zwaargewichten. Gewichtig spreekt men over Amsterdamse school. Schouwspiegels spiegelen Barok en staande klokken. Bronzen beelden beelden kunstzinnig uit. Schilderijen tonen beelden van verlichting. Kroonluchters…

Ik heb aan iedereen lak mijn rijmpjes zijn luchtig als schuimgebak, met ro- de kersen eromheen ge- drapeerd, zo rood als rode rozen en daarna dan met een kwast heb ik lak ero- verheen gesmeerd voor de glans, een schilderijtje van suikerverf en dan nog vier mooie roze latjes daar- omheen, een schilderijtje om te eten, waarom…

ik vroeg een schilder naar het maken van zijn zelfportret wat hem daarbij het meest bewoog hij liet een spiegel zien maar ook zijn leven wat zou een dichter doen al kijkende zichzelf beschrijven of louter zich van prototypes gaan voorzien zoals gepassioneerd verteller dromer, filosoof of troubadour misschien wel humorist, een realist…

je hebt mijn kust geschilderd op een Wad - papieren doek dat grenst aan schoonheid en het besef dat de waarde van de verf in de hand ligt van de meester toch zijn de kusten die ik niet ken schoner en eerlijker van aard met ongerijmde wallen zand die wuiven en stuiven bij een telkens omgevallen wind maar mijn verlangen kent slechts…

met mijn handen kneed ik jou geef je haren als korenaren schellen indigoblauw de mond naai ik dicht met stukjes henneptouw nog een sokkel van ongekuiste klei en als finishing touch rond ik je borsten licht zwijgend noem ik je vrouw…

Net zo dik als Du Perron, overspannen als Marsman, ingeteerd als Slauerhoff en uitgeteld als Rimbaud, wijs als Van Eeden, dom als weet ik veel, teveel om op te noemen, getergd als Strindberg, droevig als Woolf, Plath en ga zo maar door, eenzaam als Rilke, vol wanhoop als Ter Braak, diepzinnig als Hesse, verga ik in mijn dagen als een…

met voeten in een mossig bed staat een beeld, boom te wezen tussen de bomen die fluisteren over de parelvissers van Bizet winterwind fluit traag de melodie langs verwarde tengels die uit z'n bronzen bast ontspringen terwijl de zon toverballen maakt van dauwdruppels die parelen aan zijn ongekroonde naakt hoort hij die kunst verstaat…

een appeltje voor de honger en wat liefde voor de dorst meer heb je niet nodig wie braaf is die krijgt worst het vel is overbodig de kat gaat er mee heen zit te spinnen voor de muis in haar navel glimt een steen er is niemand thuis op tafel dansen kaarsjes een schim ontsteekt het vuur op hooggehakte laarsjes…

een appeltje voor de honger en wat liefde voor de dorst meer heb je niet nodig wie braaf is die krijgt worst het vel is overbodig de kat gaat er mee heen zit te spinnen voor de muis in haar navel glimt een steen er is niemand thuis op tafel dansen kaarsjes een schim ontsteekt het vuur op hooggehakte laarsjes…

Hij schildert met zijn tong gevoeliger penseel kan niet bestaan Ieder woord en iedere klank hebben een heel eigen kleur Zijn gevoel straalt door de zinnen heen heel langzaam of zeer snel Een achtergrond wordt soms geschetst een oordeel wordt geveld En als je al die kleuren ziet op het palet der geest dan is een schilderij maar heel…

Er was een tijd dat ik nog was in ’t mooie Reitdiep-landschap. Ze kwamen bijna elke dag, hun ezels in het gras schilderend in stilte tot in de avondkilte. Nog hoor ik het gezelschap het antwoord toen ik vroeg 'hoe worden jullie nu genoemd' “De Groninger Ploeg.” Veel is van hen verschenen, hun werken leven voort, waar ik al ben verdwenen…

ik sorteer ik rubriceer ik ca-ta-lo-gi-seer ik kan niet meer…

Zoektocht door intellectuele oude plunje van vele denkvermogens Tussen een mengelmoes van edele en onedele metalen schittert de Hemelse diadeem met Edelsteen het goud uit de rotsbedding.…

Geen stoel is onbezet vanaf het podium kijk ik in duizend verwachtingsvolle ogen zelfs geen kuchje is te horen alleen stilte, de concertzaal is gevangen in een wolk energie de dirigent geeft de maat aan een trilling gaat door de zaal Warmte trekt door muzikanten de muziek bruist tranen vullen m'n ogen niet bewust van de vele…

We wensen elkaar de vrede want morgen is het kerstmis het zilver wordt gepoetst Het kristal gewassen fonkelt als ster van David In top van boom Een engelenkoor zingt op hoge toon over het kindje Jezus dat is geboren in een stal zilveren klanken boven ravijn en dal Ongenode gast op het gemaskerd bal.…