Netgedichten

netgedicht (nr. 32.370):

Poëzie in steen

gebakken stenen
gestapeld naar eigen aard
nemen ruimte in gebruik
scheppen uit het niets
een tastbaar figuur

openen een eerder
niet bestaand luik
waar cement een besmuikt rijm
voor het collectief vergaart

ze dichten het licht tot muur

Zie ook: http://blog.seniorennet.b.../julius_dreyfsandt_zu_schlamm/

Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 30 april 2010

Geplaatst in de categorie: kunst

steen

ruimte

vorm

3.4 met 25 stemmen

702

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

corrie, 15 jaar geleden

steen na steen, verstevigt de fundering van de toekomst!

Roland Hainje, 15 jaar geleden

het gedicht bepleit-volgens mij, vrijheid!
sommige "dichters" of "kunstenaars",geven geen ruimte! een bevriende "kunsthistoricus" of criticaster, zal zo`n "kunstwerk" wel weer weten te openen, met bla bla bla!- waar zelfs, de betreffende " kunstenaar"nooit aan gedacht heeft! Bah!!! - en wat is beter, onzin! een -voor mij- uitstekend gedicht!

kerima ellouise, 15 jaar geleden

de mens geeft vorm aan lege ruimte of licht,
met bakstenen als 'voegen' op een bepaald ritme of rij, naast elkaar, omhoog en omlaag. Een prachtig gedicht!

Fred, 15 jaar geleden

Gebakken lucht schept iets uit niets, stenen zijn slechts bezwaarlijk. Dit kan beter, Julius.

Geef je reactie op deze inzending: