Alle inzendingen over literatuur

de dichter zat op een verhoging in de kroeg bij een dichtwedstrijd de ene na de andere dichter beet in het stof duidelijk te braaf of veel te amechtig hij schudde met zijn hoofd en maakte aantekeningen voor de finale maar in de pauze stond hij op en schreeuwde heel hard iets van poezie over ons heen hij was ook wel behoorlijk…

Toen ik verdween, was jij gegaan Jij begroette de hemel en ik maakte kennis met verdoemenis terwijl in tijd de jaren vierden, maar onze toekomst dit niet wilde zien Inmiddels verstreken jaren onze liefde onvermijdelijk onontkoombaar door verspilde tijd nooit en te nimmer echt terug, doordat niets zeker is, behalve de dood Engelbewaarder…

o Gij, die 'k met de bittre borst der levens-wijzen, die 'k voor een eeuwigheid met zwijgen heb gevoed: wat bate? Geen die goud in uwe diept bevroedt, noch weet op uw gelaat het uur der vreugd te wijzen... Geen dageraad zal blijde uw blinde ruit berijzen; geen zonne die, van vrede-wijdende' avond-gloed, de moede wingerd om uw drempel blij…

Rijmloze verzen, in het metrum van de Griek, Zijn lekker als — tabak. Die maakt gezonden ziek; Wekt walging; ’t koude zweet breekt uit; het komt tot braken. Maar ’t went wel en begint van lieverlee te smaken. Ten laatste vindt men ’t heerlijk, en het heet: 'Zo’n fijn sigaartje is ’t keurigst dat ik weet.'…

't Is waar, 't is waar, de zin van 't leven rijmt nergens op, want is geen rijm, maar wie een fout begaat in 't rijm is waardig niet meer voort te leven. februari 1925…

Gij zult niet met een kroon op 't hoofd in 't Rijk Der Lettren zitten na uw dood, verdwaasden, Gij knutslaars ijdlijk, die alleen maar aasden Om eens te zitten, niet voor 't Volk, te prijk Voor boeren, die dan zouden zeggen: ‘Kijk, Dat 's óók een knappe dichter, maar 'k bereik Er niets van, met mijn dom hoofd, 't zijn verraasden, Die…

de zoeker naar de aard van een gedicht en van des gedichts dichter hij zal doof zijn voor het ijlingse loven en laken van modejager & modeverguizer de dichter hij eet de tijd op de beleefde tijd de toekomende tijd hij oordeelt niet maar deelt mede van dat waarvan hij deelgenoot is mijn gedichten zijn gevormd door mijn gehoor en door de…

stap in een trein en sta op het perron voor je instapt zoals vele honderduizenden duiven tegen het dak het uitzicht over het water van het Centraal Station terwijl de ponten oversteken over het IJ voorbijgevlogen door nietswetende aalscholvers vraag je je af alles is hetzelfde of alles is elke dag anders en schrijf daar…

Laat in het najaar tot stilstand gekomen is het nog niet te laat het gegeven bos dat uit bomen bestaat de gelezen steil oplopende akker daarachter die de verte opheft uitstappend loopt het verhaal vast in een komma: windschaduw, sela, wit regel tussen aankomst en weggaan de betrapte brief op het pad een pad tussen bladeren, echo noch…

De poëzie komt over me als een droom Vol sterren en een lijfelijke nacht Van duister, waar me een hel gelaat van licht En vriendelijke ogen - enkel dat gelaat, Want ál de rest is nevel zonder vorm. En heel den nacht nijg ik me er heen en houd Stille gemeenschap tot de morgen daagt. - Dan lig ik stil met half geloken wimpers Te staren, waar ik…

Zoekend naar een zeldzaam ras, door bloedzuigers gekweld, uitputting trotserend, ver van je geliefden, door jezelf gedreven blijkt hetgeen je zocht te worden opgemerkt tussen de bessenstruiken van je eigen huis door wie je liefhad, achterliet. Zo dreef je haar in armen van de ander en zo verloor je wat je had.…

wacht af welk woord komt het is dus niet zo dat je een woord zomaar bedenkt zoals het riet zomaar waait en er een paar vogels zwart zijn en duiken op vissen die weg zijn elk gevangen woord valt tegen voor dat woord als een vis…

Geen zomer-schaâuwe is schoon als 't beeld, in volle teilen, der welv'ge melk die ront, van roerig licht ommaald. Mijn schamel huis, waar zoel een geur van peren draalt, weegt teerder in mijn schroom dan 't hele herfst-verwijlen. En, waar van 't winter-dak een schone mane daalt, 'n weifelt ijl een hele lente in hare wijle, o mijn…

vage visioenen en oude rituelen verbinden mij met een andere dimensie in eeuwenoude boeken word ik genoemd geheimen heb ik niet het is een race tegen de klok ongeacht de razernij in verre orden hebben muren oren ik vecht me vrij en leg de handdoek in de ring…

Gedachten ontstaan, uit storm en drang. Geen dier weet hoe. Geen mens waarom. In den beginne was het Woord! Of Donar en zijn donderen. Hoe klanken ook klinken mogen, of donderpreken uitgesproken, woorden blijven altijd wonderen.…

Als 't latere geslacht dees woorden leest, - Want dit geslacht zal lachen om dit vers, De zotte poppen van de pratte pers In de aller-aller-eerste plaats, dán 't Beest Voor niets méér dan een groot gevoel bevreesd, Dat zich Beschaafd Publiek noemt, dat een kners Hoort in een gil of klacht, en van elk vers Rijm-zottertje maakt een familie-feest…

Gelezen in het Oude Testament Hoe God bestraffen kon, razen en tieren Bedreigen kon de mensen en hun dieren En hoe Hij zich gedroeg; inconsequent Hij sprak zichzelf dus tegen, permanent Hij hield van pest en schurft, nee goedertieren Dat was Hij niet bepaald, wanneer Hij gieren Als lijkenpikkers aandroeg; het serpent Je baktrog en je korf…

een vrouw zingt een lied een liefdeslied ze is jong hoor je en ik ben oud het kon mijn dochter zijn dus zingt ze niet voor mij maar voor haar geliefde ergens op de berghellingen terwijl ik me nauwelijks kan voorstellen dat een jongeman op weg gaat naar een dorp door de eindeloze bergen en dat ooit nog weet te bereiken…

ik zal alleen maar korte verzen schrijven want kort of lang ze zullen niet beklijven dus waarom zou ik dan nog lange verzen schrijven…

Bladerend door mijn boeken, kom ik dit heerlijke werkje tegen, een ideaal gedichtje voor een dag als deze, met al die regen!   In het land der blonde duinen En niet heel ver van de zee, Woonde eens een dwergenpaartje En dat heette "Piggelmee." 2. 't Waren heel, heel kleine menschjes En ze woonden - vrees'lijk lot, Want ze hadden heel…

(oftewel van mysteriespel tot klucht) De geestelijken deden aan toneel Het kerkvolk kon op die manier iets leren Als het vertoefde in het Huis des Heren Viel het ontzag en opluchting ten deel Het was rond dertienhonderd functioneel Om Bijbelteksten zo te ensceneren Ook wereldsen gingen het uitproberen Dat zorgde voor een brok in clerus’…

Als illustratief Gebruikte zij het narratief. Haar verhalen waren benepen Uit de lucht gegrepen Weinig creatief. Zij moest haar verhalen van ver halen.…

Toegegeven: in dit gedicht staan alle Poppetjes op hun plaats, rijmschema klopt Dubbel- en binnenrijm, niks mis mee, ook De metaforen staan als een huis, je ruikt De doorlopende lijn naar M.N., en de nauwe Gang van A., daar zijn deze verzen zeker schat Plichtig aan. Het beeld van de man met de Hamer die alles heel wil maken om het nieuwe…

Gezelle, Gezelle, ik zeg dank u welle: voor uw rijm van gewas volop roem. Zo'n strofe vol fleur - zo natuurlijk Gezelle strooi ik, bij uw beeld, bloem na bloem…

Geweldenaars, die kuise Zanggodinnen Zo onbesuisd mishandelt en onteert, En hen, in 't oog van ieder geschoffeerd, Noch vergt om hulpe in uw ontuchtig minnen, Als hadden ze, in bordelen opgevoed, Een druppel van dat geil en eerloos bloed. Kom, leer van Sweerts, door eedler geest gedreven, Geen oren meer te schenden door uw dicht…

De hond ligt op zijn rug En schurkt tegen een dood In veren aan Een schrille kreet, zijn baas Trekt hem er vlug vandaan Op zijn beurt wrijft hij Tegen talen, een slotzin Pakkend schrift is ademhalen En telkens weer is er een ander Soort van sterven, pijnlijk soms Of met zuchten van verlichting Een wegen van de ziel op gouden Schalen…

Het dode lam, de aangereden duif, kalende knuffels, plassen bloed die stollen in gestifte lippen. Glas spiegelt pijn die doorklinkt in de au schreeuwende meeuwen. Lam gevleugeld echo je hun taal, je moeder pendelt met je tussen de kruisen van de kuurkalender, deelt cellen in je kikkervis met staart. De kruisen overleefd, onder…

Het was uit medelijden Dat hij aan haar begon En ach, hun schrijversliefde Die was toch al voorbij? Bruusk weggevaagd haar Fundament Eenzaam in de krater leek ze Kafka’s Kever, weerloos op Zijn rug De laatste eisprong ver voorbij Restten haar huidhonger en dood Hij had het zo beter gevonden Zijn besluit stond immers vast…

Niets dan woorden kon ik geven? Vluchtige verganklijkheid Van wat klanken die verzweven Wijd en zijd? En toch heb ik u geschonken 't Zuiverst wat mijn ziel bezat: Konde van een diepst-verzonken Schoonste schat. Dichterwoorden zijn als stralen, Die van smart noch waan besmet In der harten afgrond dalen Onverlet. Dichterwoorden zijn…

Op een zonnige dag in april, een dichterskring komt bijeen, de kroppen moeten de grond nog in, wordt "Jonge sla" voorgedragen, "vol met stijlfiguren", hoor ik de spreker er passioneel over uitweiden, "slechts twee zinnen en wat een dramatiek!". Ook ik, geef het toe, ben snoeihard, als het moet, het hele jaar door vaak buitengewoon bot,…