Alle inzendingen over taal

de taal hapert op elk moment is er een kleine fout een verkeerde spelling een paar letters die er gewoon niet zijn maar de taal is niet eens spelling het is iets anders niet eens grammatica alle werkwoorden zijn onregelmatig althans uit ons diepe verleden ver voor de regel -de en -te het kofschip is jong en mooi maar mist alles…

Misschien betaalt u straks Ook Dagobertducktaks. Alleen de rijken onder ons Mogen storten in dit fonds De nieuwe climax. Maar pas op,vroeg of laat, Zit u zomaar op zwart zaad.…

Ik begrijp het even niet Het gebruik van ‘wel/niet’ Op welke gronden, Hebben ze dit uitgevonden. Wie was die pientere piet. Maar een twijfelaar Komt er wel niet mee klaar.…

ik ruk me los van de regels loop tegen de wind aan ik beweeg dans met de taal blaas adem in mijn woorden vang jij ze in de bomen de zee of in je wapperende haren zetten zij je hart in beweging?…

Graag uw attentie Voor de coïncidentie. Dat zijn gevallen Die samenvallen Een soort coherentie. Je moet natuurlijk niet proberen Met een paraplu de wind te keren.…

fragiele woorden in tegenlicht trillend in verzengende hitte dorstige woorden die zich laven aan de gedreven lezer die onder het lover iets van verkoeling trachten te vinden bij verpozende zinnen... wellicht kan de dichter dan tevreden zijn met de vondst van het gedicht…

Telkens weer gebeurt het, in een klein ogenblik worden losgelaten woorden geboren, je verwacht het niet, ze komen daar waar je ze hebt verloren en waar de maan ze heeft gerijpt, gerangschikt achter glas als olijven in hun eerste persing van een beproefd ras. als ik ze consumeer, zoals ik ze adem, beproefd in de bijmaak…

'Luisteraars, naast mij zit Ernest van Trippelen Ernest, vertel eens Hoe is het gegaan Met je balletcyclus?' 'Pokkekolerezooi!' 'Ernest, bedankt hoor' 'Okay, graag gedaan' -------------------------------- uit: Zeslettergrepigheid', 2009.…

Geef een Fransman, een Engelsman een klap met een houten hamer en luister of geluid nog met landstaal in verband gebracht kan worden Indien klap hard daarna vergelijken: het geluid van een slapende Fransman het geluid van een slapende Engelsman Universele grammatica en fonetiek van slaapgeluiden zonder woorden --------------------…

ze is naast me gaan zitten ze heeft iets geschreven en ik moet dat corrigeren ze kijkt me aan en ik haar ik corrigeer het werkwoord zeg iets over verleden tijd en stam plus dee of tee maar dat vroeger alles onregelmatig was eigenlijk nog steeds als ze wegloopt kijkt ze nog even om en ik doe alsof ik dat niet zie ze is…

Schrijven is het schrappen van alle overbodigheden zo dacht ik hier toch een heel gedicht te hebben opgeschreven maar bleek het uiteindelijk een leeg vel te zijn met niets er op maar kom daar maar eens mee op een site vol met gedichten…

Hier zit ik. Ik, in het verleden. Zoet zoet verleden. Prachtige zinnen die jij schrijft. Jij en ik samen in woorden. Op papier hou jij van mij en ik van jou. Maar oh tragisch heden. Hier zit ik.…

Tegelijk gaan ze open de zevenhonderd vensters bijna onhoorbaar een eerste wiekslag de hemel opeens een geopende bundel waaruit alle gedichten wegfladderen witte verzen, zwarte verzen over vrijheid en ruimte en sterrenbeelden die elke seconde van betekenis veranderen het zwerk rijmt eindeloos onnavolgbaar het ritme van kwetterende zinnen…

Is afdoende Altijd voldoende? Wat ik me afvroeg Of is het net genoeg Voor een voldoende. Maar zo doende Was het onvoldoende.…

de taal zegt iets je kunt zeggen 'ik zeg dit' maar weet je wel dat dit Nederlands is besef je dat wel ? en geen Japans of Chicoureyo terwijl alle klanken elkaar opvolgen denk je aan volken in hoge en koude bergen zeker ook aan dieren die dampende dieren in koude gebergten elke keer dat ik het zie wil ik daar zijn…

Bewoon het klimaat waar ik in schrijf, in de kleuren waaraan ik ben gehecht, geloof in feiten en non-fictie, met een eigen dictie van de realiteit betaald maar evenzo onecht, perforatie van papier met de pen en gevonnist tot de prullenbak, een schrijvers loep stelt het detail in een scherper diafragma vast, dingt naar de gunsten…

Niets dan woorden kon ik geven? Vluchtige verganklijkheid Van wat klanken die verzweven Wijd en zijd? En toch heb ik u geschonken 't Zuiverst wat mijn ziel bezat: Konde van een diepst-verzonken Schoonste schat. Dichterwoorden zijn als stralen, Die van smart noch waan besmet In der harten afgrond dalen Onverlet. Dichterwoorden…

De mensen schijnen elkaar zeer te vrezen, Daar zij zich steeds maar voor elkaar versteken In woorden-weefsels, die geen hart doorbreken, En in wier schrift geen mensen-hoofd kan lezen. Zij liegen, die geen leugnaars willen wezen, En zelfs, wie moedig wil de waarheid spreken, Hij voelt de waarheid op zijn lippen breken Vóór 't spreken zelf,…

ik hou van aardse poëzie waarvan je niet gaat zweven met de hakken in de klei een handvol bagger er nog bij en dan maar klunen door de taal (voor je het weet heb je een verhaal)…

Simuleren Is fingeren. Een simulant Kan vaak briljant Bij hoog en laag zweren. Nee, simuleren Moet je niet stimuleren.…

Heb je vragen Vraag dan om inzage. Want na inzicht wil je wellicht Een gokje wagen. Na inzagen Gewoon doorzagen.…

poëzie fluistert in de nacht buldert op hoge golven zwiert en zwaait met zwaluwen is in mysterieuze mist kaalgevreten viskoppen ziet het eerste babylachje zwijgende mensen in een lift de spin, die zijn prooi leegzuigt een schreeuwende marktkoopman lichtstraal op een herfstblad opgejaagde vluchtelingen oneindig wentelt poëzie…

In deze moderne tijd Draait alles om professionaliteit. Afgekort tot het voorvoegsel pro… Kennis krijg je haast cadeau Aan nieuwe versies ben je je centen kwijt. Vroeger kon je alleen maar leren Door het te pro – beren.…

Balans in gedicht alle zintuigen open gewichtig overlopen. Soms voelt een gedicht zich een verstekeling met of zonder gezicht. Zonder de poëzie schept de ware kunst tot leven kruimels doorgegeven. Muze, is verleiden, voelbaar aan beide zijden, nooit ziet men het geheel. Geschreven woorden verkort en in de breedte oneindig even…

In een duister woud, zeker, en het midden al jaren voorbij, hoefde ik geen volkstaal meer uit te vinden. Niets wat ik had te zeggen kon daarin nog klinken, mijn woorden waren weer latijn geworden, onleesbaar, gesloten. Dichter, klerk, geheime diaken van de kleinste gemeente, de afkerige sekte van verhulde beduiding, gewend naar zichzelf…

Ik heb weer dat gevoel Van een gedicht op weg naar buiten Maar 't is nog niks concreets Ik kan het nog niet uiten 't Blijft daar ergens hangen Zo halverwege m'n pen Totdat ik plotseling in dat gevoel Woorden, een zin, herken Dan begint die pen te schrijven Rijgt woorden aan elkaar Totdat hij plotseling stottert En het gedicht is klaar…

Met de kennis van nu Is het makkelijk oordelen. Maar elke keer Nemen gedane zaken geen keer En zijn er geen voordelen. Plaats het retrospectief In het juiste perspectief.…

Op de rug van mijn geest werd met zwarte inkt geschreven als graffiti op een verouderd hart en op ongerept papier, maar ook wat de prullenbak niet vrat, ontdaan van alle franje en een kortstondig leven had nimmer bleef een onbeschreven blad waarmee de blanco muren van de wereld zijn volgeklad, onverschillig voor de dood…

Project geslaagd Toen ik ongeveer twee weken geleden een verzoekje kreeg van de Indische schrijver Eddy Lie met de vraag of ik hem wilde helpen met zo veel mogelijk vertalingen van zijn vrede(s)gedicht hoefde ik niet lang na te denken hij had een gedicht geschreven over vrede en we zochten naar vertalers. een sympathiek streven zo zette…

Aanschouw een nieuw idee, misschien wel te vroeg geboren onder kunstmatig licht, angstig om vrij te ademen ligt het in de broeikast van gedichten. Ik moet buiten blijven staan, de keuze alleen maar kijken naar een klein gezicht achter glazen ruiten, het lijkt er nu al op dat het snel zelfstandig verder wil gaan Ik word met zachte hand…