Alle inzendingen over emoties

Geadresseerd tot het einde begon de reis, in als de vlucht de route was vast gelegd Dicht gekleefd, roerloos lag jij daar, in de kist onwetend van het verdriet Volg de post de wereld rond begraven, niet meer op te graven verdwenen in de brievenbus Op weg naar je laatste rustoord waar men het zal hartelijk ontvangen geen afscheid kent zoveel…

Onzichtbare draden verbinden jou en mij heden verleden en toekomst gevangen in een web van onverbrekelijk goud gesponnen door wat men liefde noemt al ben je ver hemelhoog toch raken mijn vingertoppen je hart, je ziel je zinnen blijf je bij me diep van binnen jouw fluisteren is de melodie van mijn bestaan schaduwzacht…

Vroeg voorjaar breekt zich het hoofd over de torens duiven staren zich wezenloos op de stigmata ze schijten op het kruis in het hoge voorportaal ruikt het naar gecastreerde heiligen nu verbind me neem me mee nu vleugels raken de deuren als je opstaat -------------------------------- uit: 'Parmentier' jrg. 10 nr. 3.…

Nu je naast je voetstuk staat kan ik eindelijk met je praten. Had dat eerder maar gedaan dan was de trein niet zo snel voorbij gelegenheid gegaan en hadden wij elkaar verstaan. 't perron is leeg er kwam geen trein die hier had moeten stoppen. De rozen staan nog steeds in knop zijn klaar om te gaan bloeien misschien is het nog niet te…

Als nooit tevoren heb ik verwacht wat komen zou en wat zou gaan.. Het nog lange bestaan van de zonden, door ieder begaan Het zal nog lang gaan duren voordat de genegenheid zal vergaan.. We zoeken ieders hart, verwachten teveel en belanden in de brandende zon die de duisternis bederft En anders niets dan gevaar voor van alles en nog…

Gerimmpelde wangen een ouder gezicht Wie vindt dat nu lelijk.... zo'n gezicht vertelt je een verhaal lach en zorgrimpeltjes lijntjes van pijn denkrimpels fronsjes soms een ietwat verweerd van het buitenzijn je bent al wat ouder maar je mag er toch zijn blauw geaderde handen een dunnere huid ach gossie, is dat lelijk... wel nee schei…

Donker is ander licht Mijn zijn denkt De maan Voelt de zon Hoort vogels Ruikt seizoenen Vraagt de kleuren Rood geel paars blauw En Van horen zeggen Zelfs Violet Zoals zij altijd zegt Mijn Violet Ik noem haar Vrijend strelend Vooral liefkozend UltraViolet.…

Soms als het regent in jouw nacht daken misnoegend schreien de wind strepen maakt op het veld dan zijn je wangen de uiterwaarden van al jouw verdriet al zou je willen vlieden voor instortende oevers, dan nog ben jij het waaiend riet dat buigzaam haar nest beschermt tegen de degens die jou voortijdig al hadden bekrast jij leeft voort in…

Lentezon prikt pril tussen somber wolken een koele wind ademt vrijheid in de tuin heb jij de woorden van de zaden met zorgvuldige letters in het tuinzand geschreven een vogel doorbreekt de stilte in de verte sluipt een kat wat is het nog kaal in de tuin en knoppen de woorden langzaam.…

Twee kleine grote meiden Melissa van zeven jaar en Amna van acht hebben een prinsessenboek gemaakt ze knipten, plakten, kleurden de mooiste prinsessen blad voor blad met kroontjes, glitters en juwelen ze schreven er een eigen tekst bij het is een prachtig boek geworden heel trots lieten ze het me zien met stralende oogkes en dat is…

als jouw verleden samenkomt met wat mij in het heden treft dan arriveert de angst waneer het weerlicht dreigt tegen het diepe dal waag jij je niet meer verder dus ga ik maar het laatste stuk alleen helaas kan ik voor moed niet kiezen…

De straten zijn nog donker en doen wat troosteloos aan achter een enkel raam brandt al wat licht Den Haag ontwaakt aan de donkere hemel knipoogt nog de maan niet vol, nee nog niet ze is wat bleekjes de vrouw zojuist ontwaakt schuift gordijnen open rond haar benen wervelt de poes harig en behaagziek ze doet het raam open en de morgen…

Achter mijn gesloten ogen is het nu net zo donker als de duisternis die mij aan zou staren, als ik niet bijna in slaap zou zijn. Nu maakt de stilte geen geluid. Mijn botten hebben geen gewicht. Ik ben er bijna niet. Van binnen raast mijn hart en angst dat elke slag de laatste is, als ik niet bijna in slaap zou zijn.…

Als ik uit het raam kijk zie ik de bomen de vogels en de mensen de lucht de straat en ik ik ben binnen ik neem geen deel nu niet later…

Hoe zal ik je noemen fluistert de wind Sterre ik ben Sterre klinkt het warm blozende wangen stralende blik dansende voeten handen vol verlangen in het ontmoeten dag Sterre fluistert de wind haar glimlach als antwoord is als de kus van elke nieuwe morgen waarmee ze de dag begint in vrijheid met liefde in hoopvol vertrouwen dag…

ik weet dat ik eens niet meer zal bestaan treur niet, vloek niet laat mij gaan…

Veilig is leven wanneer binden je niet heilig is. Armen om je heen liefde voelen kus. Pijn die niet komt als samen zijn niet je ding is. Verdriet uit eenzaamheid veiliger dan uit liefdesverdriet.…

Door het geopende venster hoor ik een motor voorbij ronken lieve Maas jouw doodgaan kerfde een litteken in mijn hart…

Hoe jij liep in die storm bij het lage tij, hoe je me volgde langs die lange regens hoe je met me danste ik zál dat nooit vergeten nu is jouw akker verdord het graan te lang gerijpt de schoven omgewaaid en de stoppels op het land braken hun laatste adem ik mis je hand, de dagen in je ogen en sinds mijn laatste droom dicht ik jou in…

Met mijn geboorte ontkiemd, Tere plant van groen Door levensstorm gestriemd Niet van kracht te ontdoen. Eindloos zocht je grillig blad Naar warmte en lucht, Een helder blauw bad, Brutaal, toch zo beducht. Zo teer in kracht, hebben je wortels gezocht, de innerlijke vracht, dat, wat wel en niet mocht. Na tijden groei En knop na knop…

toen zij nog bij hem was kon hij iedereen vertellen van de zee al die druppels samen schelpen in scherven eenzame kreten van zeevogels in de wind een laatste zinkende zonnestraal het leven in al zijn poriën al zijn voetstappen aan de vloedlijn hij draait zijn rug zeewaarts nagestaard door cirkelende meeuwen in het achterland…

Toen je schreef “ik ook van jou” zat hier de grootste jokkebrok zich diep te schamen…

Al dagen is zij druk aan het werk geweest schoon gemaakt en al doende onbevreesd met vertrouwen de operatie dag ingegaan op thee en beschuit, koffie niet meegedaan op afdeling de tas uitgepakt, vanmorgen haar spullen op stapels in de kast geborgen in bed bij het raam op de gemengde kamer dat ging snel, de rest van de dag langzamer bij…

de boom vertelde haar van eeuwenoude verhalen ze keek ze las ze begreep dat zijn stam een oude was ze bewonderde zijn groeien het fluisteren begon toen zij zich tegen zijn oude bast aan vlijde…

Zwart haar mantel daaronder rood haar kleed daaronder slank haar leest een feest zij trekt zoals het hoort heel achtzaam eerst haar rechter handschoen uit haar lippen rood haar haar haar ogen zwart zij lacht uitdagend oogverblindend een ster een koningin der nacht zij is een pracht…

Droomwolken ontsluieren de slaapdronken ogen als straks een wereld ontwaakt blijkt zij doch slechts een fata morgana in het spel der liefde…

Omkijken zonder gedachten waar ik de oude droom kan vinden en het stof van zijn lippen mag vegen. Herinneringen kleuren en niet weten waarom ze zwijgen en naar jou blijven ruiken. Blijven waar ik jou blijf zoeken en je mij niet wilt vinden als je weer omkijkt en me laat stilstaan met de gedachte dat we samen geen dromen meer zullen…

Het kussen bezet, gooit dons lachend vanaf één hoog zijn oog ziet alles door een kier keert inzicht naar buiten zes treden vinden geen thuis spijlen breken de laatste cirkel zelfs de sleutel past niet meer ooit had hij goud in zijn handen…

Vele groeiringen later laten je duizendmaal golgotha vergeten om het zwijgen van de dood te bevrijden van het juk dat je schouders hebben gedragen in tijden van nood jij schiep jouw eigen hemel kristalliseerde je beeltenis op de flanken van het kruis herschiep het besef dat het sterven slechts een hoorspel is in het theater doch jij…

onderhuids verlangen dreef ons beiden tot bijna waanzin hartstocht streelde warme handen zweetpareltjes over blote huid adem mijn adem kus me , til me tot over jouw regenboog voel mijn hart bonzen tegen jouw behaarde borst laten we dansen in de liefdespassie stil mijn honger ik ook van jou…