Alle inzendingen over kerstmis

Hij is de Weg, die leidt langs Bethlehem, de Waarheid, is er al plaats voor Hem? het Leven, na Zijn plaatsvervangend lijden gaat Hij de Zijnen plaats bereiden. Stel dat je als Jozef met je hoogzwangere vrouw verwachtingsvol op zoek bent naar een veilig onderkomen word je dan ook graag bij de hand genomen?…

In haar erker staan de wijzen op het oosten, een stukje verder lopen schapen met een herder, aan de zuidkant zie je Maria en Jozef gaan, de stal met os en ezel wachten op het westen, de voerbak staat nog op de kop, het vilten kindje onderop. Bij het kaarslicht van de kerstnacht haalt ze wijzen uit het oosten, schapen met hun herder…

Maria, het jonge meisje, pas het Kind gebaard overdenkt wat ze destijds in haar hart heeft bewaard, de woorden van de engel en van Elisabeth, haar liefde voor Jozef, zijn trefzekere tred. Hoor, er komen herders, vol eerbied en ontzag, vertellen de geliefden wat hen hier heeft gebracht, hoe engelen verschenen in het donker van de nacht…

Rond het Kind geschaard denkt Jozef aan de engel van destijds in zijn droom. Jozef, zoon van David, zo was hij aangesproken. Hij kijkt naar Jezus, vol eerbied en ontzag en dankt de Vader voor Zijn pasgeboren Zoon. Bij Mattheus 1 vers 20 en 21.…

Elk jaar weer schrijf ik een Kerstgedicht, met steeds weer de hoop op de toekomst gericht. Ik dacht wanneer, ondanks alle goede wensen, wordt het nu eindelijk vrede onder alle mensen. Bijna was ik alle hoop verloren, maar toch wordt deze steeds opnieuw geboren. Maar terugkijkend op het afgelopen jaar word ik weer blij in mijn hart,…

Herken je me …….. Ik kom er weer aan, je herkent me vast, misschien van verleden jaar? Hij leek op mij, mijn tweelingbroer, hij was toen al de sigaar. Vol lampen stond hij net als ik straks, voor u hier bij de schouw Ver weg van waar ik eigenlijk kom, ver weg van wie ik hou Ik stond daar fier te groeien, mijn takken in de wind Mijn wortels…

Ik heb het gat gedicht van 8 naar 9 en alles ertussenin. Pijlen verschoot ik vruchteloos om de tijd even te stoppen. Even nog, wou ik de waanzin vergeten, die me de laatste tijd wakker hield. Jij draaide lachend de zandloper om, en ik zag dat het goed was.…

Haar oude ogen zagen visioenen en keken over tijd en toekomst heen. Ze droomden van een kind dat kwam verzoenen wat eeuwenlang al onverzoenlijk scheen. Doordat zij aan haar hoop was trouw gebleven – al vonden anderen dit ongerijmd – werden de scherven van haar jong gebroken leven in één ondeelbaar ogenblik gelijmd.…

De dag na Kerst de derde Kerstdag, gekte is voorbij Volgegeten, knap gedronken cadeaus uitgepakt Wat je niet wilde, juist gekregen, wat je wenste ligt nog in de winkel. Voor de volgende Kerst dan maar. Winkels zijn gewoon weer open, schappen leeg op wat resten na, Van de overdadige Kerst. En toch loopt de halve bevolking boodschappen…

de stilte is hier hoorbaar door onzichtbare vogels ‘t nieuwe leven sluimert in de dood van het woud in de groenbemoste lijven van gesneuvelde beuken wadend door een dik bladerdek is ‘t fel bonzend hart hoorbaar of is het een ver gerucht van vale paarden en ruiters van rovers gedoemd te dolen in dit eens zo gevaarlijke oord een…

ook al zal ik de schepper toebehoren aards kort of wellicht hemels lang en wanneer de geest mij als het waren wil bekoren is leven niet gelijk een hymne als ongeschonden gezang ik snap niet echt diep in mijzelf of kijkend om me heen dat uit voortdurende verwachting toch hoop wordt geboren…

nog ruiken jassen naar de wierook uit het vat het kaarslicht danste zacht op de melodie van stille nacht het samenkomen was intiemer dan voor mogelijk werd geacht in groen pracht werd de geboorte van het vredeskind verwacht in het nachtelijk klokkenluiden onder de ster van bethlehem kwam hij de boodschap brengen die iedereen…

toe maar leef je uit of liever in- tensiever ga je gang maar zacht laat de rest niet achter toon je macht en overheers je domme kracht grijp je kansen en neem je deel de ander betekent zoveel…

laat mijn woorden dan bij maanlicht van sneeuw zijn een siddering, een beetje wonder zoals zilverglans, mild in bomen het onbekende dat zich over het leven buigt; een vinden of ontwaken in trillend teder en in dromen wij samen in witte kruinen de engelenvleugels tegemoet…

ik rol de losse draden maar op kluwens het gebeuren in de eigen kleuren bij elkaar ook zijn er lapjes stof ten dele onbewerkt gerafeld en nog lang niet klaar ik zoek naar een patroon in het mozaïek van maanden probeer toch alles af te ronden van het voorbije jaar op het palet van kleuren opent zich de nieuwe tijd geen patroon nog…

Geloven in de Kerstman, dat valt nog niet mee, vliegen door de lucht, met rendier en arrenslee. Geloven in Vrede op Aarde, dat valt nog niet mee, ‘onze jongens’ uitgezonden, niet thuis met kerst o nee. Geloven in ’t Kerstfeest, dat mag en moet gewoon, in ’t kribje ligt een kindje, zo puur, zo rein, zo schoon. Geloven in een…

om in deze dagen op mijn gedachten mee te varen naar verre oorden waar onze geliefden overnachten luisterend naar gezongen woorden een kaars te ontsteken even stil te staan, tussen leven en dood, bij dit indachtig waarachtig teken om warmte te delen samen met brood…

Wie toch heeft dat heelal gemaakt; Wie was er zo bedreven? Hoe is de mensheid ooit ontwaakt; Wie bracht op aarde leven? Veel vragen over hoe, wat, waar. We willen dolgraag weten. Maar na verloop van menig jaar Kan veel ervan vergeten. Hoe zou het zijn met Klaas en Riet, Met Anneke en Peter? Waarom had Nel zoveel verdriet? Zeg, is vriend…

nog zingt de boom zijn kerst in groen of wit het repertoire al generaties lang nog onbetwist wat soul en jazz een groot orkest koren zonder dissonant er lijkt niets aan de hand totdat naalden vallen en de ballen glijden lichtjes scheef gaan staan en oudjaar nadert met een traan voor een nieuw begin totaal ontluisterd ontdaan…

slaap nu maar kleine jongen wiegend op je moeders schoot zweef met duizenden engelen weg van deze wrede wereld luister naar het hemels zingen het ruisen van witte vleugels het licht van vrede nog overal voel de liefde van je moeder eens word je wakker geschud ga je de mensen leren kennen zij zullen je kronen met doornen maar bloedrode…

kerstmis was verdrietig niet meer de blijde boodschap althans voor de goede verstaander de enkeling hij zag de monddode beelden in de kerststallen en hoorde daarachter een zacht weeklagen van verbannen stemmen de anderen zongen nog een tijd lang hun liederen…

in deze donkere wintermaand ontwaakt de zon zo schuchter maar binnen deze kerk gebouwd op ‘n klaterende levensbron straalt ‘t zachte gouden licht zingt men over barre wintergrond juicht men het ontluikend leven zo nederig begonnen in de kribbe langzaam aan kracht winnend naar de langste dag…

kerstman oude man in roodwit pak klimt nog in bomen sportief!…

een boom tot aan plafond slank nog in de taille de voet in bloem vermomd de opschik modieus ballen sfeervol bruin en zilver blinkend er is geen stille nacht tv programma's pieken en aan drie koningen wordt niet gedacht de stal heeft afgedaan de schaapjes worden niet geteld zijn al geveld voor andere feesten toch zal ooit het kind…

Omdat er nederige van hart bestaan, gewikkeld in wollen doeken, te lezen valt in gedroomde boeken, van onbegrepen woorden, wordt weinig verstaan, als schaaphoeders in een simpele stal, alweer lang geleden, van verre zijn gekomen op hun moede schreden, onder gelijke sterren talrijk in getal, zulke mensen zijn er in de wereld overal, om…

zij gaat traag voorbij de tafel waar vele handen op de rand en ogen over elkaar heen strelen naast haar staat Zus van Impe mee haar bord vooruit, zij blinkt in de kerstboom, de kalkoen slaapt op een zlveren schaal en zwijgt handen zoeken zich samen ineen grijs haar lijkt echt op engelkes…

Jonathan, Jonathan, waarachtig vriend en koningszoon. Hoe zwaar is jouw dilemma je gevallen, die dag toen jij geen pijlen op je boog meer had. Rechtschapen mens, liefhebbend kind, koos jij zowel voor David als voor Saul. En bleef ze beiden trouw tot in de dood. Niet tevergeefs gaf jij je rechten op. Want Davids Zoon betrad de…

Ovenvolle kerst bezwijkende etensvloed Jezus vergeten?…

de loodgrijze lucht voorspelt vliegende storm een enkele meeuw laat zich drijven de vogels vertrokken al vroeg dit jaar en slingerden zwermend weg met elkaar maar de meeuwen, zij willen hier blijven. de schemering valt en brengt sterren dichtbij de feestdagen gaan weer beginnen als zand door een zeef zo vergleed het jaar zoveel moet er nog…

de engelen in een stille winternacht en de herders kleumend bij ’t vuur zij en oosterse wijzen aanbidden ‘t slapend kind in de voederbak ‘n ontmoeting tussen de mensen onder een verre stralende komeet de jonge madonna eenmalig bezocht door de geest heilig en mysterieus hemel en aarde beroerden elkaar goddelijke nederigheid in het…