Alle inzendingen over afscheid

Reikend naar jouw hand hangt de mijne in de lucht – als een afscheidsgroet.…

strooi dan uit mijn as en laat me weer samenzijn met wie ik ooit eens was je weet wat ik bedoel gun me toch dat weerzien dat symbolische gevoel ach ik weet het is illusie het weer graag samengaan ontstaan uit mijn confusie de eenheid die we zijn geweest wat zou het toch mooi zijn ik weer samen met meerder trouw hondenbeest strooi…

ik werd op pad gestuurd mijn eigen pad - mijn levenspad en onderweg heb ik mijn rugzak gevuld met alles dat ik tegenkwam en dat was nogal wat ervaringen inzichten openbaringen inspirerende gedachten verkregen juist van hen waarvan je het niet zou verwachten heb gedronken heb gefeest soms buitensporig maar dat was ooit en is geweest…

Ik bedek mijn ogen met gebroken lelies, de wereld is er vol van, in te verdrinken als zuigeling, beeldvorming van een gedroomde aarde, van de moederschoot waaruit we werden geworpen. We verstonden de vroege lessen, die ons later werden ontnomen, ze ontstonden in een achteloos gebaar, private bewegingen van gefascineerde beweging in…

wat hebben we samen veel bergen en dalen gelopen door sneeuwstormen en smerig weer zo goed ook als bij stralende zon we maakten grapjes en we lachten deelden onze gedachten of niet we vochten met en scholden elkaar tot wij in elkaars armen thuis kwamen we joegen de stuipen op elkaars lijf lachten en haalden herinneringen op tot met onze…

naarmate de tijd vordert kleurt het afscheid zich steeds verder in mijn gevoel dooft voor al wat ik bemin, het lijkt alsof de huid zich sluit wijl een zucht zich weliswaar vast in een herinnering neder vlijt wordt wat mij nog rest vaker door gongslagen ingeluid en volg ik het opstapelen van komende momenten onvoorspelbaar, onvermijdelijk…

verdriet is melancholie het chronisch besef van vergankelijkheid hoe groot de faam of roem mag zijn het is de tijd die krijgt je klein wat rest is straks het groot gemis verpakt in pijn…

er zou geen weerzien zijn wisten we het niet of deden we alsof de zachteoze appelbloesem altijd in het zonlicht zou baden de kracht van het afscheid wordt onderschat eenmaal uitgesproken kun je het nooit meet helemaal terug nemen…

het was in Southsea Coffee aan Osborne Road ze schuift een stoel weg van de tafel de serveerster staat op ik kijk door het brandraam naar buiten het eiland lijkt niet ver van hier is er iets dat je me niet verteld hebt over Portsmouth en over het eiland wankelt haar stem zwijgend staat hij bij de deur een etalagepop in kleren die een…

Haar vasthouden in sepia, in tweevoud zelfs en dan met jou delen, wat opkomt bij jouw woorden, eens gezegd blijft Het licht ontsnapt aan haar sluier werkelijkheid is het schuim van giftig wier op het zand van het strand Dubbelzinnig in drievoud kijkt zij mij aan geeft antwoord op mijn vragen, herinnert mij aan dagen van venijn en zeurende…

het meisje moe van de eindeloze herfstwind sleept de zoom van haar rok over het lege strand de hongerige meeuw krijst met schorre keel over de open zee het meisje hoort het schrapen van lepels in lege etenspotten ze ziet sintels met de schijn van gloed op deze plek neem je maar eenmaal afscheid…

hij heeft bergen beklommen via afwijkende wegen en kronkelpaden heeft rivieren bezwommen daarin bijna bezweken zich onnodig met problemen overladen toch bovengekomen de overkant bereikt zal hij weer afdalen een weg die soms afwijkend lijkt en dreigen te verdwalen maar ook hij zal als een ieder het einde halen ook hij hoopt na de finish…

Wonderlijk toch, in een urn gevangen een leven van hartstocht en verlangen 3,6 kilo as, dat is alles wat er over was. Vandaag laat ik je vrij. De wind neemt je mee over bergen en de zee Tot stof ben je vergaan Dat is het lot van ons menselijk bestaan.…

Dat ik je dood nooit kon aanvaarden aan je graf nooit iets van je aanwezigheid vond maar in mijn hart legde jij, je kostbare waarden die ons innig en voor altijd samenbond. Je stem bleef in mij aanwezig en zegt mij hoe het nu verder moet ben ik in mijn werk met iets moeilijks bezig hoor ik je weer: 't is slecht mijn kind of goed. Je dood…

Zeg me, wanneer het tijd is voor het laatste glas. Vertel over je leven en hoe goed het was. Zeg me, wanneer het tijd is voor het laatste glas. Deel de tranen van weemoed en verdriet, om hen die je te vroeg achterliet. Zeg me, wanneer het tijd is voor het laatste glas En ik vertel iedereen wat voor een pracht mens je was.…

Ergens op de wereld staat een oud beeld met haar handen voor haar gelaat geslagen Gure wind die langs haar stenen rokken speelt en al haar fijne lijntjes laat vervagen Ergens staat een klassiek beeld tussen de oude kromme bomen Terwijl de zon haar stenen haren streelt laat zij haar tranen stromen Niemand merkt meer op het verdriet dat het…

wij sparen woorden voor morgen om iets na te laten voor de erven... woorden van troost bijvoorbeeld…

Zovele kaarsen zijn in twijfel opgebrand Alleen jouw mooiste foto aan de wand. Jouw bloemen zijn gedroogd en verflenst. Met weemoed vervulde ik je laatste wens. ‘k Heb veel geschreid en veel gebeden. Mijn verdriet is lang nog niet geleden. Je was te uitgeblust om iets te vragen te ziek om over pijn te klagen. Doch de angel die mij het meeste…

hij vertrok in de nacht zo plots en onverwacht geen deur was geopend niemand had hem zien lopen alle luiken bleven zelfs dicht en nergens lag een bericht het laken onaangeroerd het lichaam omwoeld zijn hart had het begeven zijn ziel naar het Hoogland gedreven daar in 't Eeuwige Licht kreeg de aarde 'n tranengezicht niemand die…

voor Herman van Veen niemand wordt gemist zegt men ietwat benepen maar men blijft namen strepen zodat 't stiller wordt en je denkt dat je iets mist doch als je je vergewist weet je het beslist niemand wordt gemist…

Reizigster zonder bagage Dat meisje, die dochter, die jonge vrouw zij is gegaan in deze herfst, zij was nog lang niet uitgesproken, er werd geklopt de deur ging open, tijd om weg te gaan Zij blijft in de herinnering, keert altijd terug in een droom om weer te komen en te gaan Zo scheiden zich soms de wegen van bestaan worden een ballon gedragen…

Allerzielen is bidden en knielen voor iemand die ons dierbaar is in het licht van een felle najaarszon verschijnt weer een mooie herinnering hoor ik een stille mijmering... over het hoe en het waarom van ons leven en onze liefde slechts een knipoog naar de eeuwigheid maar waardevol om door te geven al was het met veel verdriet en spijt als…

Ik had je nog een bericht willen sturen, ik bleef steken in het voornemen, het bleef bij een lullige gedachte, zoals je vaker bij zo’n moment kan verwachten, maar ik hoorde dat je al verzonden was voor ik een passende tekst had gevonden Ik bleef nog even, ons gesprek was nog niet eens begonnen en lang niet af, ik struikel over onuitgesproken…

nog éénmaal een gedicht geschreven over het bulderen van een laatste lach het galgenmaal tot het dessert verslonden zo nam ik een voorschot op het afscheid kwam er in de schemering van oktober de berusting in het ongewenst vertrek…

wat als het gewoon niet waar is wat als je zover bent en blijkt dat het hiermee helemaal klaar is wat dan? wat als je dat wat er dan is kunt bestempelen tot het grote niets is dat echt zo tragisch of heeft dat juist wel terdege iets voor sommigen valt dit niet te geloven is het bijna niet te bevatten dat dan de lichten definitief doven…

De kaars op de badrand knettert en over mijn lichaam bruist de bal de paarse regen van mijn rode bloed in de blauwe weerspiegeling van de hemel in het water mijn huid lost op, mijn skelet rilt, zo mooi is dit einde, vaarwel mijn lief laat me maar gaan, ik huil maar ik houd van mezelf sinds jij wegkuste wat lelijk was…

Je zit in elke vezel van mijn lijf En ik weet niet hoe ik je weg moet krijgen Hoe laat men mooie blauwe vlinders zwijgen Waar laat men grote tranenkralen rijgen Tot kettingen een metertje of vijf Mijn dromen stop ik ver onder de grond De tijd is daar elkaar nu los te laten Om te voorkomen dat wij ons gaan haten Dat valt niet recht en…

Hij kijkt vanaf de dijk naar de stromende rivier en voorbijvarende schepen; alleen hij, blijft hier. Hoewel, z’n geest vaart naar vroeger, naar toen z’n leven nog stroomde, volop in beweging was en hij nog vrij droomde. Maar met het meanderen der jaren is zijn bedding versmald en verzand en hij, langzaam maar zeker, definitief aan de…

ze zeggen dat het mooi is daar omringd door een immense zee van liefde daar weerzien met hen die op jou hebben gewacht al daar terugkijkend op jullie mooie leven vanaf daar het voor altijd waken over jouw geliefde Pia vanaf daar stuur af en toe een seintje, dat je voor altijd dichtbij bent, voor haar…

Ik kom haar ruimte binnen vlak voor haar vertrek, voorzichtig om af te dalen in haar zelf gekozen eeuw, zo stil, licht als sneeuw op sneeuw, liggen handen op het smetteloze linnen, we zwijgen, ongeopende vuisten om niet hoeven los te laten, strijdbaar is gestreden een glimlach strijkt over het gesteven laken, het rusteloze…