Alle inzendingen

Toespraak met rode pet op met de tekst: MAKE AMSTERDAM CLEAN AGAIN op de donateursdag van de Vrienden van Rottumeroog- en plaat op zaterdag 11 oktober 2025 in Baflo, Noord Groningen. Dames en heren, vrienden van Rottumerplaat- en oog!! MAKE THE NETHERLANDS CLEAN AGAIN Samen met mijn dochter Giulia ben ik begonnen, niet dat wij  ons  hele grote…

Op tere vleugels draagt hij het glanslicht van dag een adem van rust In vezels van dagen glinsteren momenten die zich niet laten grijpen, maar toch, als vonken van een stille gloed, hun zachte sporen trekken door mijn huid. Ze breken niet kapot, maar breken open, in fragmenten van kleur, warmte en onverwachte aanrakingen, waarin vreugde…

Luister naar de bomen 't is de wind die door hen spreekt. Kijk naar het water 't is de wind die het laat kabbelen. Zacht lispelen de bladeren door streling van de wind. En het gekrookte riet golft langs het kabbelend water door de wind. Ik zelf ben de wind want ik hoor de bomen ik zie het kabbelend water en het golven van het…

Het gordijn van mist houdt alles op afstand, verdriet druppelt binnen, waait door kieren terwijl ik vul, plak, schraap, en ploeter om het huis bewoonbaar achter te laten, de rug pijnlijk van het dragen en het hart moe van het bewaren. Onder woede broeit een kwetsbaar weten, namen spoken rond, gebeurtenissen ontwijken preciesheid, schuld wijkt…

Af en toe is Buiten meer dan onderweg zijn met een agenda vol gezondheidszorg met een hoofd vol regeldingen en een buik vol stofwisselingsproblemen maar ook een hart vol levenslust die me staande houdt en uit bed haalt Af en toe is Buiten meer dan besmettelijke lucht - de ruimte van een stil park de vrijheid van mijn pure zelf…

't Wordt weer diezelfde viking, blonde noorman die van het zoet, dat bitter smaakt en zuur van mij mag hij verdwijnen, zonder stuur een echte leider zou wat zijn, als koorman al jaren missen wij een dirigent die 't klappen van de zweep kent: ja, zo'n vent! Nemo, commandant b.d.…

olifant van porselein in dit betonnen paradijs te grabbel gegooid als levenswerk dan vanuit die aangemeten rol van alle wegen van de weerstand dit hoofd van ieder kwartier in beelden van de wind als rups langs de staalrand teruggekeerd weer ben ik hier druppelsgewijs…

Geen prijs voor de massieve vredesduif Hoewel hijzelf toch anders had besloten Ook was de ceremonie al op poten Teleurstelling beheersen wordt een kluif Indien men niet verandert van gedachten Kan Noorwegen de zesde vloot verwachten…

Als ’n stuk vermolmd hout Ligt hij eenzaam in de greppel. Niemand die hem mist, Niemand die hem vallen zag. Hij ligt daar nu al vele weken, Langzaamaan te composteren, Tot ’n deel van moeder aarde, Geeft per slot nog wat waarde. Dankzij wat van hem resteert, Tieren bloemen welig, Blijkt hij dood meer is weerd, Dan hij ooit had kunnen…

De nacht ademt sterren, ze fuisteren mijn naam in de wind. Schaduwen wiegen de stilte, alsof de tijd zelf slinkt. De maan streelt het pad met zilver, elk blad draagt een glinstering mee. Ik loop tussen werelden van stilte, waar dromen de richting wijzen. Een uil kijkt toe, alle geheimen dicht, het bos houdt zijn adem vast. Ik verdwijn…

in welke taal geef ik je woorden zodat je me kunt horen in welke blik in welke stilte gaan we elkaar verstaan hoe laat ik je laag na laag wolk na wolk het stotteren van de zon horen hoeveel zinnen hebben we nodig om elkaar te omarmen de zee aan te roepen of moeten we alleen maar luisteren de woorden zwijgend laten…

‘zonder gevoel komt er geen letter op papier’ noch hier in blauw licht zo over ieder tandenknarsen heen verslagen met dun belikte vingers als de koude wind rondgewonden om de richting van tragere zinnen het tenenkrommende ge-blablabla als op de zeven aren geboortegrond beelden volgen langs non-woorden in marges van dit kielzog gestorven…

Groningen- 1 oktober 2025 Azuurblauw de lucht, okergeel de Akerkspits. Groningen schittert!…

Doodgaan is leuk. Op de feestavond van school b.v. je ligt heel stil, armen gekruist op de borst. Geen wimper beweegt (of toch?). Na afloop zegt iedereen hoe mooi het was. Hoe dood je lag. Geen wonder. Opa kon het ook en mijn vader. Goed gezien hoe dood zij lagen. Zelfs die vlieg deed hen niets. Geen centje pijn of kriebel. Doodgaan is leuk…

I. Morgen Ik lag in ’t oeverriet aan de’ overkant En tuurde naar haar raam in de buitenste paleismuur; Ik kon niet zien dat zij verscheen, Want de nevel dreef over de rivier. Maar de hemel achter mij bloosde van kim tot kim, Zodat ik wist dat zij naakt voor haar raam moest staan. II. Avond Het zwerk wordt wit en rood, het landschap groen…

Ik ben gewend geraakt aan mezelf, mijn veranderde lichaam, mijn andere verwachtingen en het sluimeren van oude wensen en behoeften al went het niet zoveel moeite te moeten doen om te blijven functioneren en tevreden te kunnen gaan slapen Het is wat het is ik ben wie ik ben en de liefde van anderen kan ik nauwelijks beantwoorden…

Het centrum voor cultuur heet hier al SPOT, Dat voor muziek wil men TUMULT gaan noemen. In Groningen wil men dus niet verbloemen Wat zich daar afspeelt qua muziekaanbod. Ik vind het best, begrijp me niet verkeerd, Maar TERINGHERRIE lijkt gegarandeerd.…

Houden jullie Het in de gaten? De dag is hier Ik ga jullie verlaten Ik weet niet hoe Niet waar naar toe En of ik iets doe Dus houden jullie Het in de gaten? Het doek over de meubels De grond aan de gracht Het slot van de sleutels Aan alles gedacht Mijn leven geleefd De tranen geteld Tot morgen getreurd Dan als van…

Dag, dag, dag dag nieuwe dag, dag lieve dag dat het een mooie dag mogen worden dag, dag, dag zorg dat ook de dag jou mag dan wordt het een nog fijnere dag dag, dag, dag jij en de dag, de hele dag de dag mag jou en jij de dag, samen dag dag, dag , dag dag en jij  houden van elkaar 'dus t wordt 'n fijne, lieve, mooie, nieuwe dag !…

Aan een vraatzuchtige rups die geen vlinder wil worden maak ik geen mooie woorden vuil ik fladder opgewonden zoek zonneschijn in jouw hart en slaap wanneer het donker wordt vol mooie droomavonturen op de doorzichtige bladzijdes van vergeten boekpapieren dus je zegt nu duidelijk opnieuw dat jij jouw lieflijke buik vol van al die dronken…

Liefde gaat door de huid, Een aanraking van die ander, Worden aangeraakt door d'ander, Siddering, opwinding, extase. Liefde gaat door de huid, Huid op huid, strelende handen, Proevende tongen, huid op huid, Egoïstische verlangens, Altruïstische kusjes, streeltjes, Genotbrengend, genotontvangend, Huid op huid overgebracht.…

Voor ieder naderen eens de laatste dagen dat is de weg die door het leven gaat maar ondanks dat zou ik toch weer graag de bijen en de vlinders tussen bloemen zien fladderen in mijn tuin. Ik wil zo graag nog weer genieten van de kleurige bloemen en planten, van de uitbundige zangen in de eik. In de lente weer het jonge leven dartelend…

gesmede schitterwoorden uit dat liefst vermeden era toen die dragende schaduw door waarheden verzadigd die venijnige stilte als leegte voor zichzelf houden wilde met angst voor dat blijvende zwijgen van die oprechtheid als dat leidend lijdensverhaal eenzijdig vertaald perspectief voor die dief die heilige graal van die veilige aftocht…

Ik volg de kaarten, laat ze spreken, geheimen van mijn ziel ontwaken op YouTube-schermen, in nacht en daglicht herken ik echo’s die ik zelf ooit maakte. Tussen de regels fluistert mijn blauwdruk, een toekomst die zich zacht ontvouwt — wat ooit verzinsel was, wordt werkelijkheid en zelfs het onbekende voelt vertrouwd. O God, welk pad zal…

Uit doorgaans zeer betrouwbare welingelichte kring heb ik tussen neus en lippen in de wandelgang vernomen dat men hier nog meer dan elders in de wijvatwateren van tzums tsunamische tirades onversneden hiphop smijt op streetrapbarricades en dat men in de straten van Chicago slammen gaat met federale troepen puur uit onmacht en…

voor altijd zijn je ogen iets naar beneden gericht eeuwig je gezicht zacht en sereen verborgen de brok in je keel de ingeslikte tranen het is het kind dat begreep het kneedde gemis jouw verlies het schiep leegte en nabijheid het is het kind dat ons achterlaat ons ontroerd laat kijken naar haar naar jou naar…

Elke individuele, dus niet te verdelen, ondeelbare loot aan de stam van ieder al dan niet fictief of uitverkoren volk bestaand, niet meer bestaand prehistorisch, in vergetelheid geraakt of allebei, buitenissig, buitenaards weer vertrokken en verdwenen met het noorder sterrenlicht - dat van een ongeïdentificeerd flying object…

Er kronkelt een romance door de woestijnen, een hart dat weer met haar en mij mee vloog. De lucht spiegelt, houdt weer haar betoog — in ’t slapend land zoekt zij de lijnen. Een sonate houdt wacht, stemt tot denken, speelt met de vlakte en de sombere lucht, ze ergert zich aan zijn zwakke gezucht en de niet bij passende geschenken. Soms…

Op tere vleugels draagt hij het glanslicht van dag een adem van rust In vezels van dagen glinsteren momenten die zich niet laten grijpen, maar toch, als vonken van een stille gloed, hun zachte sporen trekken door mijn huid. Ze breken niet kapot, maar breken open, in fragmenten van kleur, warmte en onverwachte aanrakingen, waarin vreugde…

Met mijn opgeruimdste gezichten een dag beginnen: probeer ik het eens, blijkt hij niet op te lichten. Niks geen schaarsgbebloemde voorbijgangerslach in mijn raam of dat kind op haar vuurrode fietsje dat me wolkeloos zwaaide en zag - eerlijke uren waren het vandaag. Dodelijke, onverkwikkelijke, hopeloos uitgekeken uren. --------------------…