Alle inzendingen over wachten

, blijven wachten zwemmend in langdurig eenzaam wachten zonder mij te vergissen, of verspreken totdat je mij uiteindelijk terugneemt toelaat in een hunkerend terugneem verlangen vrij in de zaligheid van jouw gezonde liefde.…

Het wachten op d'r herkomst viel 'r zwaar. Ze bleef maar weg. D'r hart was haast gebroken. - Geen taal of teken. O, wat had ze 'r lief! 't Was zomer, toen-ze afscheid had genomen. Ze vroeg zich af, wanneer ze weer zou komen en van het wachten werd ze depressief.…

Journalisten staan buiten te wachten. Wachten op het bericht van je heengaan. Je bent ook heengegaan toen, naar huis. Op Paleis Soestdijk open je een raam. Je ademt weer frisse lucht in je longen. Tijdens een interview vertel je erover. Nu pas besef je wat vrij ademen is. Wat dankbaarheid is. De paradox van dat inzicht ontroert.…

Als een kamerplant wacht ik op water Water wat jij mij geeft Zonder kan ik niet groeien Tenminste, ik heb dat idee Gewend aan wat ik krijg Hier doe ik het dus maar mee Want water heb ik nodig Maar regen, daar ben ik niet van Al is het maar voor even, wachten kan ik niet lang Als een kamerplant bij het raam Kijk ik naar beneden Zo…

Woorden rekken zich door mijn ribben heen, zinnen buigen zich over mijn romp, bewegend naar de overkant, liggen gedichten reeds te wachten, onbeweeglijk in mijn mond. mijn hoofd wacht enkel nog op mijn linkerhand, beheerst schrijf ik verder… zichtbaar voor mij alleen, adem ik vel over been.…

ik huiver, wacht wacht urenlang, mijn ogen dicht. zijn schaduw onbeweeglijk boven me, geen mond beweegt het antwoord geef ik, zonder vraag. voor jou ben ik totaal, altijd. ik geef mezelf in handen van mijn schaduwprins mijn lot ben jij…

Wacht op één enkel teken, de minuten lijken wel weken. Dat wachten is een ramp, één bericht, waaraan ik me vastklamp... Maar het blijft deze keer achterwege, het is me niet gegeven. Taal noch teken mocht ik ontvangen, nog sterker wordt het verlangen....…

Zeer geduldig In de oneindige verte Wacht heel waardig Meneer de olifant Met reuze flapperflap oren Hij wacht Voor de oranje, blanje, franje Circustent aan de overkant Weldra gaat hij weer Zijn act opvoeren Midden in de piste Dwarrelen muzikale tonen Uit z'n gerimpelde slurf Weerkaatsend over de Rode stenen vloer…

Eenzaam lig ik hier te wachten, tegen beter weten in. Ik kan het beter onder ogen zien... dit wachten heeft totaal geen zin. Ik moet je gaan vergeten, ook al doet me dat zoveel pijn. Bedankt voor al die mooie tijden, dat we samen mochten zijn. Ga maar schat...ik laat je los.…

als ik naar buiten kijk zo midden in de nacht hoop ik, dat papa daar voor altijd op ons wacht dan gaan we stoeien over sterren op visite bij de maan hoeven we nooit meer op tijd naar bed te gaan neem je wel mee hoor kleine zus kijk ze samen zij aan zij samen turen naar de hemel vragen ze: lieve papa wacht daar ook op mij?…

Nu loop ik naast de vloedlijn en wacht op kerend tij. Ik ruik vertrouwde geuren, proef het zilte op mijn lippen als de wind weer gunstig waait. Morgen wacht ik op de vloedlijn en zie de veerman nader komen.…

Waar hij wachtte werd de stilte een metgezel en keek hij naar de mensen die hun stemmen volgden Ze zagen hem maar gunden hem alleen een oude schaduw op een bank waar wachten geen belofte was. Waar ze niet wilden zijn omdat ze niet wilden delen wat ze wisten en met hun gedachten steeds probeerden te verjagen.…

Even duikt de lente onder in een dikke,grijze mist maar het zal niet blijven duren, zij wordt nu niet meer gekist maar ze zal het zeker halen op het donker en de nacht; wacht nog even, durf weer dromen weet waarop je hart nu wacht en geniet van zoveel weelde, zing je ziel en adem uit; kijk naar bomen, bloemen, kinderen, dans en leef nu…

het silhouet van een boom lijkt ijzig stil alsof hij staat te wachten op een lichtstreep uit het wolkendek een klein glimpje lentewarmte op zijn kale kroon aan mijn werktafel staar ik kouwelijk in de verte diep in gedachten zit ook ik te wachten op het vroege jaargetij van thuiskomende zwaluwen…

Eenden in de lucht Jager en hond wachten af Geen enkel nadert De mens heeft niet altijd door Dat ook hij soms wordt bespied.…

Ontdaan van alles dat mij lief is blijf ik kaal achter en wacht op regen.…

Waar jij me achterlaat ben ik de schaduw die wacht en niet meer weet waarom hij op elke vreemde schaduw wil lijken.…

Het dansen Op een koord Zonder vangnet Als je valt Ben je verloren Haal je de overkant God weet Wat je dan nog te wachten staat…

ik wens je, bloemen in de zomer ik wens je, sterren in de nacht maar vooral in droeve dagen, een vriend die op je wacht.…

zij wacht tot de gast die zij huisvest ongevraagd toeslaat buiten ligt de akker braak en bloeien al papavers…

Winterblond ligt het landschap te wachten tot na de morgenstond de zon vol blijdschap het wit weer afpelt…

Hopen, wachten op dat hij zal komen De Ware Jacob.…

als kind dacht ik later is wel heel ver weg dat was niet waar het was toen al aanwezig wachtte mij op om de hoek…

Je staat als een roerdomp zonder vleugels en kijkt naar het water dat rimpelloos wacht tot jij weer wegvliegt zonder vleugels…

ik word gedwongen om er aan te denken aan de dood die op me wacht is het één van de schepper zijn geschenken of is het de duivel die in zijn vuistje lacht…

krachten verkrachten m’ n gedachten ik kan niet wachten onrust onder de pan mijn ‘ik ‘ doet smachten naar een fris nu en dan…

De natuur wacht stil.... tot hij zich langzaam ontvouwt en stralend open gaat! Het is een wonder op zich....…

De hoop, met zijn loverpracht, Is wel de rijkste aller bomen; Dood en vernietiging wacht Wie aan zijn tover ontkomen.…

In de herfstnevel ontwaar ik de blauwe jas van mijn trouwe hulp die achter de kruiwagen pijprokend wacht op de nacht…

laat mij maar even liggen in het hoge gras heb geen haast ik wacht wel op de boer met z’n zeis…