1293 resultaten.
Ontzag voor de kracht van liefde
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 428 In een zuivere wereld kan ik leven.
Vrij in voelen, vrij van denken om overvloedig in liefde te geven.
Onthechting voelt aan als vrijheid en verlichting ineen.
Meer en groter als mijn persoonlijkheid in heelheid ben ik al-één.
Helderzien van gewaarzijn in deze volmaakte zorgeloosheid.
Niveau van de geest waarop het antwoord op iedere vraag bekend…
Nachten vol maan
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 103 ik ben
aan de haal gegaan
in nachten vol maan
zonder bezem of tapijt
maar geleid door
kosmische krachten
maakte me leeg
bevrijd van aardse ballast
dreef ik op duizend gedachten
in een groots perspectief
openbaarde zich schoonheid
loste tijd op in zijn
zag de maan
langzaam ontkleuren
in het goud van de zon
de morgenstond…
Schommelstoel
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 278 Je hoofd nu tegen
mijn schouders gelegd
niets hoeft verzwegen
en niets meer gezegd.
Verborgen akkoorden
als uit een instrument
zijn ons alle woorden
bij voorbaat bekend.
Wat wij nog verzinnen
is ledig gepraat
dat ook niets van binnen
naar buiten verraadt.
Hoor hoe de aarde
ons geluidloos ontglijdt
Wij luisteren naar de
oneindigheid…
Het leven een mysterie.
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 224 In de verte een wit gewaad,
blote voeten op het strand.
Vertederend en kwetsbaar zoals
zij daar staat en kijkt naar de
horizon.
Haar blik onverdroten gericht
op die einder.
Haar ogen dwalen af over de
woeste golven.
Zij raakt gebiologeerd door het water
en ziet al het leven daarin...
Voor haar misschien een nieuw begin.
Wie weet…
De rest moest nog komen
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 187 Ik leek soms te wachten
op nieuwe krachten met volledig
open venster ... naar jouw geest, jouw hart!
Ik bleek, geheel alleen in de trein
te zitten... richting Rotterdam en Amsterdam.
En terug; já terug!
Ik vroeg me toen af, waarom ik dit, nu
zou gaan schrijven.
En vooral: hóe ik mezelf leerde blijven,
schrijvend.
Ook dit. Na veel piekeren…
God
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 149 God
't is niet hij, 't is niet zij
't is gewoonweg God voor mij
een beetje vader, een beetje kind
een beetje moeder en heel veel vrind
't is hulp, 't is raad
't is troost, 't is daad
mijn meester, mijn raadsman
mijn praatpaal, mijn gehoor
mijn lijden, mijn liefde
en ga zo maar door
zonder lichaam, gezicht
zonder lengte, gewicht
…
Dolgedraaid
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 184 Het lichaam, mijn vlees
zag ik, ervoer ik als enorme last...
ál die hete zomerdagen
dat ik zag te studeren
en maar gewoon, bloot met slip
over boek en pen gebogen zat.
Het paste niet bij me: heel die naam,
of het hoofd, de expressie
de geest met aanhangsel
mijn lastig lichaam.
O ja, ik kon, in zekere term
ervan genieten met menig manlief…
zo stil
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 378 nooit was het hemelruim
zo doorschijnend helder
geluid zo stil
nooit eerder was er
zo gelukzalig niets
dan het klapwieken
van jouw vleugels
en de mijne…
seizoenen van slagroom chocola en bitterkruid
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 278 zo treft hij de vrouw ,
met slechts een pijl
middenin de roos
vanwaar zij opstijgt
en paden beklimt
van crunchie chocoladerotsen
gevuld met granberries - amandelen en pistache
zij werkt zich door uiterst pikante gerechten
aphrodisiaca ten top
over heuvels en bergen stijgt zij
dwars door zachte wolken
lobbig geklopte zoete witte…
Het lelijke jonge eendje
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 327 Ik was al vroeg
een vreemde eend in de bijt.
Ik hoorde niks, hoorde ook
nergens bij...nog steeds versta
ik de klanken van de mensen niet...
vervreemd als ik ben geraakt
van de rest?
Waarom God? Waarom ik, zo...
Een lelijke eend
die tóch zwaan wordt
en daar moeite mee heeft:
verlies brengt mij terug
tot mijn beperking..
mens op aarde…
Over de troost.
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 156 Veel woorden van troost
zijn van zichzelf vaak troosteloos.
Ze worden gegeven
Als verzoening met het leven,
Gedachteloos.
Men vindt ook vaak troost,
met een bakkie troost.…
Oog in oog met de Bouwer/ Vernietiger
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 163 (Een confrontatie met Anubis, de Egyptische God van het Dodenrijk)
Statig als een uitgehouwen standbeeld
staat hij daar, ongeschonden
als een Omen in de tijd
Zijn ogen ruig, maar overtuigd
van oeroude wetten over goed en kwaad
over pijn en strijd
O, zo nietig sta ik daar, vermorzeld
door zijn aanblik die oneindig priemt
in m ‘n zwakke…
Troost
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 157 In zinloos weer geeft staren
een richting
hulpeloos weliswaar
en met een kalme vervreemding
langs de naamloze oevers
echoot de laatste winter
struikelt het zomerpaleis binnen
poogt tevergeefs leegte te vullen
een koningsspan overziet
het geraamte van woest en leeg
vult hemelsbreed de ontdooide tuin
met stralende schoonheid…
Ik, tovenares...
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 191 Ik had het vak goed geleerd...
Een voorbeeld staat me in het geheugen gegrift
van een meesterlijke tovenaar.
Er leeft een grote eerbiedige dankbaarheid in mij
dat ik open stond voor zíjn krachten!
Het wordt ééns tijd, dat ik de toverstaf overneem.
En dat doe ik graag.
Ik zal jou omtoveren
van martelaar tot de goede, nieuwe messias.
Ik tover…
kroeg
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 56 swingende zichzelf verzen
leerende troubadoer
snoer de cynische critici
de mond
symbolische werelden
nemen het woord
dans brandend door
verhalen en verbeelding
smelt
doof het licht niet
eerder dan vogels
zingen in het ochtend licht…
Sjamaan ?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 174 Hij laat de dromen van de wereld
gebeuren omdat niemand ze ziet ,
behalve hij dan, een eenzame danser in
een koepel door de ogen van zichzelf,
hij droomt voordat hij het weten mag,
dat het hart blijft kloppen, de acteur
souffleert het wiel van alledag, hij slaapt
er binnen, buiten slaat de tijd z’n slag
wat hem niet deert in de etmalen…
Zwavelzurige verdoemenis
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 93 in weerlicht
slaat de hemel
breuken in het graf
opent zwavelzurige
verdoemenis die
onverlaten wacht
ongekende kracht
dondert over
een verlaten aarde
storm en hagel
trekken woeste sporen
in aangerichte schade
stilte vol geladenheid
de dodelijke spanning
zijn wij nog niet kwijt…
Haar zoektocht.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 152 Een verdwaalde blik in haar ogen.
Haar handen voelen koud en haar
lippen lijken bevroren.
Leed zie ik, maar ook wilskracht.
Iets dat haar staande houdt.
Immer op zoek naar het onvervulbare,
een droom.
Een zoektocht vol vragen is haar leven
waarop zij geen antwoord kan geven.…
Zoals gij, zijn wij blinden en onwetend
poëzie
4.0 met 2 stemmen 507 Zoals gij, zijn wij blinden en onwetend,
Al zien wij in uw duizendvoud' gelaat,
O Liefde, die te vroeg komt, of te laat,
En gaat van waar gij kwaamt, uzelf niet wetend.
Gedachteloos, strooit gij een heerlijk zaad
De winden over, eigen gaav' niet wetend,
En tijd, en plaats, en doel, en wil, vergetend,
Gaat gij een weg, en weet van goed…
Mystiek der zinnen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 193 Er leeft een onbewegelijke droom
in de omringende natuur
tijdens het beminnen
ratio fluistert gevoel
innerlijke stilte toe
vogels moe door tegenwind
dalen neer op het zandeiland
ik beslis vandaag
over een laatste brief
die zal verhalen
over jouw olifantenhuid
jouw antwoord is een gedicht
en dient terplekke
als eelt op mijn ziel…
wordt zij vlees
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 508 pas als zij
kronkelend ingaat
op wat haar verleidt
het zinderende
het zinnelijke
wordt zij vlees
haar volle ronde
wulpse dijen
lokken lonkend
de warmte
in haar buik
roept verlangen
álles bloeit
en de vogels
haar vogels
bevleugelen
driestemmig
hoogtepunt…
Lief hebben in verschil
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 191 Elkaar te lief te hebben in elk verschil
verder dan de dood op de favoriete plek,
uiting van de kracht klinkt in ieders wil
gevoel komt voort uit een vreemde obsessie,
leidt tot in de aarde geploegde concessie.
Daar kiemt de logica die het lichaam voedt
de liefkozing van het individu versterkt en
deels verzacht het lijden door soberheid en…
Klokhuis
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 148 Er was nog niet geploegd
er was nog niet gezaaid,
het brein van de aarde was
nog niet geboren en ging de
zon onwetend onder in de
seizoenen van het eerste jaar.
Het wordt weer zomer,
z’n volle wagen is op pad
met de korenschoven naar
de molenstenen van de tijd,
zijn krakende karrenwiel
strijkt de plooien van de
laatste morgenstond…
de man en zijn accordeon
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 718 ik zie hem lopen
langs de muren van de stad
de man en zijn accordeon
de ogen in zich zelf gekeerd
Naar de diepte van zijn buik
waar heimwee woont
Het leven tekent ons
denk ik terwijl mijn blik
in hem gevangen blijft
híj is het landschap
van zijn innerlijke wereld
waarin ook ík míjn diepte zie
gevaarlijk en onvoorspelbaar
dát is…
Elfje
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 229 Soms wilde ik dat ik kon vliegen,
als een waas,
als een elf
helemaal losgemaakt van mezelf.
Soms wilde ik dat ik kon vliegen,
als een held
en iedereen stond van mij versteld.
Soms wilde ik dat ik kon vliegen,
over de wolken,
over de huizen
zonder ook maar mijn gedachten
te hoeven napluizen.…
Zoom aan de overkant
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 106 Het zijn illustere raven
die de vleugels spreiden
over een toekomstige mist
die diepe dalen verbergen.
ik zal blijven zoeken naar de
tekens die ergens liggen begraven
waarop mijn glazen kist wacht,
de teugels die het leven tergen.
tot een gehoornde hengst de
merrie van de nacht verleid
zal ik dat spoor volgen en de
duivelskunsten…
Eeuwenoude melodieën
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 99 ik hoorde muziek
achter de bomen
met donkerrood loof
zag de linden
wit dansend ontsnappen
uit hun cirkels van drie
geen vogelgeluid in
het monumentale geruis
van eeuwenoude melodieën
zacht trok de wind
aan de kleurrijke balg
langs de zoom van het bos
wei en heidegeur mengden
maar het oerbos bleef gesloten
in donkerrode eeuwen…
Na de regen
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 128 In een plas,
die een hoge boom
als in een put zover
weerspiegelt,
-‘t loof laat haar bewegen-,
die aan elke kant
een ander uitzicht biedt,
die de maan op de grond,
de wolken op de straat,
kan laten drijven,
daarin wil ik me verdrinken,
in haar diepte.…
vraag me niet
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 181 vraag me niet waarom ik huil
ik huil daarom
daarom is geen reden
geen reden dat ik huil
dat ik huil vraag me niet waarom…
Flonkeren ( J. )
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 142 Mijn ziel kan zien
tastend in het donker,
alleen dan wanneer
een licht tot me schijnt
en ik wist, vermoedde,
dat daar in het donker
jouw krachtig licht
tot me flonkerde.…