888 resultaten.
......zag, dat het goed was.
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 724 Een blauwig-groen vlak
stevig aangetrokken
tot onder de plint
van de horizon.
Daarop
als door een reuzenhand
suikerzoete molens
zacht in het gelid gezet:
rose; blauw; geel; groen;
rose; blauw; geel; groen...
Van rechts spiegelt
de wolkenloze hemel
tot aan de vijf roerloze sfinxen
die witglanzend
het achterland bewaken.
En tussen…
Geen betere plek om het getier
gedicht
3.0 met 29 stemmen 9.440 Geen betere plek om het getier
van een oproerig geheugen te smoren
dan de keuken waar het licht
neutraal naar binnen valt en ieder
ding zich door een jarenlange
dagelijkse sleur hanteren laat
zonder oud zeer te wekken
zolang ik me maar niet herinner
hoe jij hier na die eerste nacht
gestaan hebt als een tussen
potten en pannen verdwaalde boom…
Waar ik leef
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 981 Den Haag, kankerstad
Groen geparkt, zwarte kaden
Boom en mens sterven.…
Nu of nooit
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 742 slaap glijdt van mijn gezicht
handen omvatten de koffiebeker
voeten voelen verwarmde plavuizen
zachte muziek dringt tot me door
het geluid van de wasmachine
zet ritme onder buitengeluiden
die geur, die geur van Guatemala
vermengd met versgeperst sap
van zongerijpte sinasappelen
maak me wakker, laat me dromen
ik wil in mijn schommelstoel…
Heimwee
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 736 Het dorp, de straat, het huis dat achterblijft
ik strijk dan in den vreemde neer
met neonlichten op het dak
al snel vermoeid en tergend zwak
jouw verre beeld volstaat niet meer
mijn geest verslapt, mijn stramme lijf verstijft
Geen borst, noch bil, noch been
raakt zacht mijn klamme huid
jouw adem speelt niet slapend om mijn hoofd
ik droom…
LEUSDEN
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 576 I
Een taart
in zeventien stukken
bijna eerlijk verdeeld.
Gul bestrooid met rood/groene spikkels.
En geel.
En sterren
minimaal drie.
II
Slingers van wielen
Fluit van klaarover, waar huizen in de velden gaan staan.
Merels nemen het fluitje over.
Analoog lied.
Op ritmisch gehei
verstild lawaai
vliegen…
dorp onder het zand
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 453 hier speelde ik op de dijk
madeliefjes plukken
de pinksterbloem bewonderen
en dan de dijk af rollen
naar onderen
hier speelde ik tikkertje
met de kinderen van de buren
leerde draaien met de tol
geen auto´s die er hinderden
en wat beleefden wij en lol
hier leerde ik schaatsen
op de dichtgevroren rivier
geen tijd die ons haastte…
La Carrière, Rosnay
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 590 Waar zwaluwen
schier onvermoeibaar
in en uit
scheren
en geen moment de grond raken
rakelings
langs de smalle ladder omhoog
schieten
en weer terug
vallen
door het vervallen raam
Waar onkruid onder de pannen groeit
nog authentiek
nog niet bedorven
Waar insecten
oor verdoven
duiven koeren
op de cour
Geraniums de potten kleuren…
Het huis herinnert zich mij.
gedicht
3.0 met 38 stemmen 11.335 Het huis herinnert zich mij.
Hier heb ik lopen geleerd.
In deze kamer begon
de aanloop die eindigde in
een ontzettende sprong.
Hier is de keuken ontdaan
van gestapelde vaat en gerei.
Bij deze kraan waste ik mij.
Stram van ouderdom staan
tafel en stoel in hun recht.
Mat en zeil zijn al lang
aan elkaar gehecht.
De trap naar de zolder…
OP DE DOORLUCHTIGE ZEGE VAN GRONINGEN
poëzie
4.0 met 15 stemmen 5.202 Anno 1672
Alias inter caput extulit urbes
(Haar hoofd steek boven dat der andere steden uit)
O, Groningen, pilaar en hoofdstad van de Friezen!
Vanwaar begint men best t’ ontvouwen uwe lof?
Uw bouwheer Grunus moet u tot zijn wijk verkiezen,
Zo vroeg vóór Christus’ komste, en bouwde hier zijn bof;
Of liever, zo men zegt, de broer van…
Lente
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 558 Geen groter harmonie dan
het afstemmen van mijn radio
op de zender die uizendt
via de ghetto-blaster
van de schilders die werken
aan de buitenkant van
het Samuel de Zeehof dat
twee armlengtes is verwijderd
van mijn gehoororgaan…
Ooit sloeg een vuist op tafel
gedicht
3.0 met 20 stemmen 7.113 Ooit sloeg een vuist op tafel
van dit land en is blijven liggen:
een kasteel.
Hij woont nergens,
want er is hier niets anders:
er staan muren omheen,
maar het blijft nergens.
Het is ook geen wonen.
Het is niets meer willen
en dat hier doen.
Maar alles is te heftig in dit huis.
Wind blaast in de open haard,
vlammen blaffen als honden…
Consciëntieplein
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 571 Het water ligt zo stil tussen de wallenkanten
de hoge boom, die met zijn kruin de sterren raakt
-de onderkant van het talud beslaand
met imposante stam in zwarte aarde-
begroet ik als een goede vriend
hij is er altijd, vast en zeker
en elke dag en nacht weer anders
nu kijkt hij peinzend naar de verte
een wachter op een aarden wal
bejaard…
Martinitoren
poëzie
3.0 met 16 stemmen 2.018 Rondom zijn voet een rosse schijn,
Waardoor de regendruppels stoven
En zwaar en traag daarboven
Het zwart geheim
Der stijging in de donkerten verloren
Tot waar, een vuren knop,
De lichte top
Dreef op de hoge duisternis. –
Ontzaglijk in zijn vreemde luister is
Het wezen van de nachtelijke toren.…
De vreemde geur van halletjes
gedicht
2.0 met 27 stemmen 8.162 De geur bij mensen thuis
die aan vroeger herinnert
Geurige halletjes
Die geur herken ik altijd weer
Die hangt in hun jas, in alles
En allen hebben die mensen
het een of ander voorwerp
dat daar al eeuwen hangt
Een barometer
Een souvenir uit Nederlands-Indië
Een hoedenstand of kapstok
tafeltje om tas en handschoenen
op te leggen
Paraplubak…
BOULEVARD
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.072 Hoe zelden toch is een gedicht gewijd
aan het toneel van veel verfrissingen
waar je op zeehelden van asfalt rijdt.
Door meeuwen en de branding begeleid,
geef je de zee mee je vergissingen,
zoals een golf die van de glooiing glijdt.
Bij helder weer zie je meer onderscheid
en neem je onbevreesd beslissingen.
Hoe komt het dat de dichter dit…
DE BLAUWE STAD (3)
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 894 De zon overgiet het grootschalige gebied
van de Blauwe Stad met klaterend goud.
Glanzen doet het niet. De gekwetste bodem
slaakt zacht een jammerklacht. Omfloerst,
maar duidelijk hoorbaar voor hem of haar,
met beide benen op de dierbare dalgrond,
in bulten (te koop!) of lintvormig langgerekt
als dijk aangelegd, reeds groen uitslaand.
Het geboortehuis…
uitbundig samen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 754 in een cirkel van licht
dansen zij het leven
voetje voor voetje
op de ochtendkrant
en na de puzzel is er thee
zij blazen trompetten
beroeren de snaren
in de stilte tikt
de klok een eenzaam uur
en na het brood schatert de t.v.
over wild woest water
langs kroegen in de stad
met de rollator
uitbundig samen
in de aanleunwoning voor twee…
Altijd
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 878 In 't kantgerande silhouet
van geveltop en torenklokken
voel ik mij weer het kleine kind
aan oude Amsterdamse rokken
ik snuif de damp van grachtensloot
en vreemde etensgeuren
verdrink me in de knopendoos
van mensenras en kleuren
m'n voeten dwalen gretig rond
langs winkels en door stegen
in eindeloze drenteling
kom ik mijn vroeger tegen…
Boorziek mensdom
gedicht
3.0 met 25 stemmen 5.240 Een huis moet rafelranden kunnen krijgen,
uit zijn hang- en sluitwerk slaan,
donker mompelen, siberisch jammeren,
moet zijn pannen kunnen losgooien als haar,
zich laten kastijden door de twijgen
van een berk. Zou daaraan dood moeten mogen gaan.
Hoe zacht zouden steden dan,
een droom van huizenspinsels.
Huizen zouden uit hun windsels
moeten…
Droomstad
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.230 De straten van Granada waar in 't donker
Gitaren gonzen en van 't lang gefluister
Van minnaars aan de traliën de duister
Nacht warm wordt, - gaan met graden naar 't geflonker
Van 't sterrenbeeld. En op de top wat wonk er
Rode lantaarn van het Alhambra? ruiste er
Wening uit rode muren? of wel, huisde er
Morenkoning nog eens en wat zo klonk…
Lange Voorhout
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 721 de laan der lanen parelt in de zon
de krokus heeft een paars tapijt geweven
Café de Posthoorn blijft de gulle bron
alwaar bezoekers aan hun glazen kleven
Hotel des Indes start een tweede leven
en kruipt voorzichtig uit een flets cocon
Den Haag is hier gewoon Den Haag gebleven
de baksteen blijkt veel sterker dan beton
Couperus kijkt, gebronsd…
GEBOORTEDORP
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 562 begrip geboortedorp is meer
dan geografische aanduiding
een tijdsbeeld abstract album
met foto’s geluiden die ik opving
een krakend bed diggelend glas
knappend illegaal brandend vuur
buurman driftig geheven vinger
stilte op trompet verbogen stuur
van gemoffelde fiets met blokken
rond pedalen schoensmeerdoosje
met helft van knijper en weckring…
Een Gelders lied
poëzie
2.0 met 14 stemmen 3.473 Ik ben uit Gelders bloed!
Geen vleitoon klinkt mij zoet;
Mijn volksspraak, luttel rond,
Geeft nog de klank terug,
Uit onzer vaadren mond.
Bij de eiken, aan de top
Eens heuvels, wies ik op.
In heiden zonder baan,
Leerde ik, ter jacht geschort,
Mijn eerste treden gaan.
Mijn arm is 't wild geducht:
De reebok helpt geen vlucht,
Het zwijn…
ANSICHTKAARTEN
gedicht
4.0 met 14 stemmen 3.831 Het verleden komt ansichtkaartgewijs
door het bewustzijn gegleden, vandaag
is zomaar vijftig jaar geleden. Huizen
bestaan afgebroken, mensen leven dood.
‘k Herken de kerken van het geboortedorp,
de zerken op het kerkhof, showroom van
getransformeerde geschiedenis. Somberte
en rododendrons langs pad en oprijlaan
van het geheugen bloeien steeds…
In Nederland
poëzie
3.0 met 24 stemmen 3.334 In Nederland wil ik niet leven,
Men moet er steeds zijn lusten reven,
Ter wille van de goede buren,
Die gretig door elk gaatje gluren.
'k Ga liever leven in de steppen,
Waar men geen last heeft van zijn naasten:
Om ‘t krijsen van mijn lust zal zich geen reiger reppen,
Geen vos zijn tred verhaasten.
In Nederland wil ik niet sterven,
En in…
Onteigend
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 1.450 Overwoekerde achtertuin
Ingeslagen ramen
Scharnierloze deuren
Toen we terugkwamen
Verboden onbevoegden
Niemand toegang
Het ouderlijk huis
De traan op de wang
Stroom afgesloten
Behang afgescheurd
Blijven rondspoken
Wreed afgekeurd
Huis onteigend
Vriendschappen kapot
Bewoners vluchten
Uit hun toekomstig krot
Boor in de grond
Als…
Het overzeese
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 1.432 Geschrokken van zoveel naaktheid
- ze had de bomen nog nooit zonder bladeren gezien –
geurden alle gedachten naar strijd
was het leven wankel, onzeker en alles misschien
Struikelend over verdroogde dromen
aan haar flanken de ruïnes van huis en haard
de omhelzing waar ze nooit los van zal komen
de wijdse leegte waar ze nu in staart
Ze heeft…
Elementen
gedicht
3.0 met 40 stemmen 8.332 Ik hoor het hem nog zeggen,
mijn grootvader,
de oude wijze:
jullie mogen niet klagen,
elke dag zie je de zee.
Ja, riepen we dan, de zee
maar wat hebben we nog meer?
Nou zei hij
en stak de brand in zijn pijp,
jullie hebben het zand
en daar zit heel wat in
en jullie hebben de wind.
Dat is genoeg,
praat er verder maar niet meer over.…
Landrust
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 1.119 De toren slaat het middaguur,
het vee loeit klagend mee,
libellen dansen op de maat,
het koren wuift ze na,
de boer op 't veld
scherpt vakbekwaam de zeis,
't is warm,
met de zakdoek, rood,
wist hij het zweet
dat parelend
op zijn voorhoofd zweeft,
dan rust hij even op de steel,
staart turend over 't weidse land
en weet, dat hij
geen…