Netgedichten

netgedicht (nr. 10.654):

Turfsingel (Groningen)

Het koude water in de oude gracht
spiegelt stil in het kille ochtendlicht.
Tevergeefs wacht de kade op een vracht,
zware ankers worden niet meer gelicht.

Nooit doorklieft een scheepskiel nog het water,
ook de brug kan zelfs niet meer omhoog.
Op de gevels klinkt nu eendengesnater
waar ooit de stad zich luidkeels bewoog.

Hier zwalkte de zwaar beschonken matroos,
maar zijn onzeker lied is voorgoed verstomd.
Vader tijd heeft alles meedogenloos
wat ooit gewoon was voorgoed uitgegomd.