Alle inzendingen over Avond aan zee

Het avondt stil en zoetjesaan is ook de zon aan ‘t ondergaan. Ze kleurt de blauwe hemel rood en violet de blanke sloot, de peppels langs het weidepad verroeren niet een enkel blad. Ze kijken naar de zon die wijkt en zachtjes laag en lager strijkt. De molen op de hoge dam Gaat zwaar, hij strekt de roeden stram En lomer, lomer, lomer gaan…

De avond waait aan mijne wangen – Ik bijt de kleine bloemen stuk, En voel een nameloos verlangen Naar 'n vrucht – een vrouw – naar ’n groot geluk, Naar – God ik weet niet wat!…

Wij willen ons leven verlengen bang zijn wij dat de avond valt toch zal de nieuwe dag iets brengen die een ieder van ons bevalt. Na de avond van ons leven wacht weer een nieuwe dag het wordt door God geven iedereen die het beleven mag.…

'k Loop in de koele lafenis der laan, De tarwe wiegelt langzaam 't bruin-geel goud, Er waren fluisteringen door het woud, Geruis van vogeltjes, die huistoe gaan. Koel-ruiz'lig schuif'len siddert door de blaân, Waar wind zijn lichte tenten heeft gebouwd; En sterrelend doorblinkt de hemelblauwt' Der hoge kruinen langgestrekte paân. De…

De avond zijgt als zegen Om heide, weide en zand. Vaag worden al de wegen Eéndonker met het land. De grijze verte nadert Onhoorbaar, kalm en zacht; In 't blauwende gebladert Daalt stille vredenacht. De hemel heeft zich rustig Om de aarde heengespreid En zoent haar nu wellustig In zwijgende eenzaamheid.…

Zalig wie de avond met een glimlach sluit: hij vergeet de zorgen dankt al voor de morgen vindt de vrede uit.…

Twee schepen in de nacht, ze weten van elkaars bestaan en varen zij aan zij. Zij raken elkaar bijna, maar zwijgen over God, de leegte van het zwijgen, de liefde en hun vracht. Twee kleine schepen in de donkerblauwe nacht.…

Toen de avond de kamer innam, Werd de spiegel met licht gevuld. De brief, die ik niet meer lezen kon, Glansde koel als het zachte gezicht Van een kalm gestorvene, Wiens lippen een vleug warmte vasthouden Om onze laatste kus niet te verschrikken.…

Zoveel druppels die gevallen hier en daar tot beken gaan; zoveel tranen die vandaag ook stil verdriet lieten verstaan, maar de avond is gevallen en ook deze dag voorbij, heel de stilte van de uren slaat de weemoed op in `t hart en ik wou zo graag dat vuren van geluk en vreugde branden, dat de vrede in jouw handen iedereen bereiken kon…

Toen zag ik uit in de avond En keek in de wuivende hemel, Zoals een plant in de avond Alleen op een zonnige heuvel, Zoals een zwijgende vogel, Die rust op een eenzame heuvel, Onder de varende wolken Van de eindeloos drijvende hemel Van blauw en van goud; - en de wolken Dreven als zachte gestalten, Als tedere vreemde gestalten - Zoals de zoete…

geruchten over liefde die bloemen anders doet geuren kleur toevoegt aan het witte licht het gebeurt nu slechts in de sfeer van stille brieven dat heuvels beklimmen en aan lianen hangen dat woest en dorstig drinken uit de oneindige woordenrivier in deze geschreven liefdesaffaire ben jij de onovertroffen held waar de stilte van de avond…

Ik weet het nu, nu het weer avond is en de drukte stilvalt rond de avondlichten. Een auto maakt nog wel lawaai en je hoort in de verte stemmen die bij de avond horen: gedempt en zonder al te veel intonatie.…

Buiten donker Sterrengeflonker Een verlichte Hemelsprei Zoveel lichtjes sturen gedichtjes Liefde die oneindig is Welke weg jij ook vindt lief Godenkind Jij hoort bij mij zo dichtbij Waar jij je ook bevindt…

De avond was nog niet compleet daar duister draalde bij het roze omzoomde doodskleed van de dag ik zag een zwaluw scherend afscheid nemen en de maancontouren als ivoren schemer plooien in het meer daar bij de oever lag ik kalm te wachten tot het donker daalde…

Blauwe waas Lichtjes over het water Zuchten van de dag Die zijn adem uitblaast Nevelig verlangen Naar sluiers van de nacht Die stilletjes maar snel Het land behangen…

De laatste resten van de zon vormen contouren aan d'horizon land en zee nog vaag in zicht vervoeringsbasis voor gedicht de dag is op, voelt zich moe is aan de schemering toe d'avond voelt nog wel d'r pit zodat er nog geen nacht in zit…

Een simpele wending van het lot als we de avond drinken met sinaasappellikeur en vers geperst sap rond rode heuvels langs haar blauwe jurk klinkt pianomuziek, kunnen we een duistere nacht bedenken onbeholpen aandacht schenken aan groene velden hartbekoring platonisch en helder uitblinken om het dromen zinken in nood en noodzakelijke…

nog steeds blaast de avond warme wind binnen ik zit binnen met zonnebrand en zap boos van net naar net, het liefst zie ik een sneeuw programma, ik sta op en verwarm alvast de melk in het pannetje de cacao staat op tafel, de wereld wacht wel. ik fluit nog een liedje dat niet tegen het raam opbotst maar de eeuwigheid in gaat, zo…

het blijft indrukwekkend de kerk buiten het raam nog geen kilometer hier- vandaan. gewoon nu op deze zomeravond gelig verlicht, ik zie het aan, als een uitge- stoken telescoop, in drie delen, eindigend in de donkere spits, god is heilig, de punt wijst naar boven. ik zie de haan niet, niet in het donker, de maan staat…

Totdat ik wolken droom En ik de regen niet meer hoor De dag bijna voorbij geraasd Totdat niets meer weet En gisteren rond was Zoals de maan van laatst De nacht verglijdt onhoorbaar haast De Poolster maakt een kanteling Om morgen…

Niet verlaten door oude schaduwen die fluisteren in de slapende stilte heb ik liefde in woorden verloren,gedachten gevonden en kleuren verzameld om elk spoor van rouw weg te tekenen in een droom waar schimmen hun cocon verliezen en geboren schaduwen blijven glimlachen wannneer de avond mij omarmt als een minnares die haar mijn liefde schenkt…

Vanavond is iedereen een schim van wie hij vanmiddag was. Nu zijn er nog louter de vage contouren behorend tot het kille landschap in de iets lichter dan donkere duisternis. Klaar met vandaag, klaar voor morgen. Alles verdwijnt behalve de nacht, en de sterren houden de wacht.…

M'n notitieboeken met bier bevlekken terwijl 'So what' van Davis en Coltrane uit m'n koptelefoon tettert En m'n eigen 'genialiteit' me vanaf m'n beeldscherm in de ogen kijkt Wat wil je nog meer? Het biermerk Duvel bevat 8,5% alc.…

En de avond staat gestrekt aan deze muur vol bloemen rijzig en ijl, gelijk de schaaûw der eeuwigheid... Een bijen-zwerm die keert ik hoor dees woorden zoemen die 'k, zwaar aan dracht, maar blijde en vroom, der Stilte wijd.…

Als blonde kindren hupplen de Seconden De poort des Morgens uit, vol lichtgeluk. Als kreunende ouden, steunende op hun kruk, Strompelen traag de zware Middagstonden. Hoofdschuddend, zuchtend, droef-eentonig druk, Tonen zij bloot de nooitgenezen wonden, Tekenen rood op schouderen geschonden Door 't eens zo trots getorste levensjuk.…

Je ontglipt bijna aan de tijd en nu, een februariavond, drie eeuwen later is er eigenlijk niet veel veranderd onder grijze wolken boven de stad met een brok in de keel wacht ik op een laatste treinreiziger en alle heimwee van jouw hartsverlangen.…

De wereld ligt met haar gewemel, - één niet te omvatten vergezicht, - onder de welving van de hemel als onder een gebouw van licht. Tegen de heuvels, in de straten, tot in de diepste verten zijn de mensen samen in de late verzadigde namiddag-schijn. Hun vele kledingen versieren 't rustige landschap. - In het rond zijn zij tezamen, en…

griezelen in bed, niet vanwege spoken, die zijn oud nieuws voor jou, maar vanwege herbeleving van de dag, teveel zonlicht en een raar voorgevoel dat de dingen niet zullen blijven wat ze zijn -is zo gek nog niet- pracht en praal ging over in brandende gedachten, zenuwen overprikkeld en duivels is nu de nachtegaal. Als het tijd is om te…

Tavont sullen wi vrolic sijn, ic wil drincken den roden wijn. Ic wil kussen dijn roden mont, meisken, dat mijn hert doorwont. t'Arem herteke clopt so sere, draghet emmer nae di begheren, moght so gheerne nae buten breken om di van sijn geluc te spreken. Bilo, al mijne siele sinct nu ghi stadighe minne scinct, wegh is druc ende…

Als een schip vaart langs de maan roeken naar hun slaapplaats gaan als over kattenpaden en -wegen kattevoetjes gaan bewegen de oude gnoom op de schutting zit stil en vroom, alsof hij bidt als peren vallen loom en zwaar van de kromme perelaar fladderen de kleine kinders door de hof als dikke vlinders kruipen door ligusterhagen eten…