Alle inzendingen over Moeder en kind

, onze kinderen blijf ik de moeder van, als teken…

Soms loop ik 's nachts naar het Victorieplein, Als kind heb ik daar namelijk gewoond. Aan vader hand zijn zoon te zijn, Op moeders schoot te zijn beloond Om niet. Om niet is het, dat ik hier ga, De vrieskou in mijn jas laat dringen, Alsof de tijd zich ooit zou laten dwingen, Terwijl ik roerloos in de deurpost sta Om thuis te komen.…

Schrijnend blijven de beelden van een vader op zoek naar zijn kind het is alleen een grote ravage waar hij zijn kind als lijkje vindt. Auto's liggen in het water boten spoelden aan op het land dode mensen liggen opeen gestapeld op het eens zo mooie strand.…

Een moeder met haar kind, Jij, en je beste vrind. Twee kinderen die samen spelen, of 2 mannen, die het bed delen. Een broertje met z'n zus, de zachte mond van opa's kus. Liefde, laat mensen tot elkaar komen. laat mensen hopen en dromen.…

in zijn laatste kamer de moeder wacht uur na hartverscheurend uur ze hongert naar haar kind de poorten van de kliniek gaan nooit open voor grote noch kleine wachtenden ze omklemt de brief waarin ze leest leest dat haar kind niet niet meer is…

Moeder, vrees niet dat ik bij dit verzonken handjevol as mij om het vuur bedrieg. Ik ween, als jij toen, om de vrije vonken, de bij, het kind, de vlinder en de vlieg, die in het licht van puur geluk verblonken.…

Ze hoort het meisje huilen…Ze voelt álles en niets voor dit kind Ze is haar moeder en tegelijk haar zus Haar vader, tegelijk haar opa Hoe moeten ze verder leven? Ze vraagt het zonder woorden aan de vrouw in de spiegel. Zijn haar kinderen eigenlijk normaal of is hen onrecht aangedaan?…

een huis vol kinderen is een huis vol leven met lekker veel kroost dat zich uitleven kan een huis vol kinderen is ook huis vol zorgen van maand tot maand het knopen van eindjes vader duizendpoot moeder creatieveling of juist ook andersom verzinnen steeds listen spijkerbroek jurk of jas wordt groot naar klein tot echt versleten toe…

Vertaling (zwarte humor) Moeder, mijn Flappie is weg, ja kind, je vader is jarig de familie komt vandaag eten; Flippie is ook weg, moeder ja, Flappie was niet genoeg, oom Doeke prikt ‘n vorkje mee- dan moet oom Doeke vannacht maar in het konijnenhok bij Flappie’s moeke slapen; ze is erg verdrietig en eenzaam…

stilstaan bij de mensen die je voorgingen bij ’n vader, ’n moeder, ’n man, ’n vrouw, ’n kind stilstaan in de regen stilstaan in de wind…

Er was eens een baby, in de vorige eeuw was gewoon als ieder ander kind. ze groeide op, met broers en zussen dat waren er veel! De kinderen voedden elkander op, dat gebeurde in die tijd heel vaak want voor je 't wist, liep moeder wederom met een dikke buik!…

van mijn kind…

de landman trekt zijn sporen trouw aan 't wisselend seizoen standvastig ploegt hij voort wie zal hem storen zo toegewijd ook is een moeder met haar kind trouw aan haar taak voelt zij de liefde stromen wat til ik nog aan schaamte over een miniem gemis er is geen schuld aan onvolkomenheden de schaamte over menselijk tekort gaat dieper…

Met een zak vol wind gevoelig als een kind vrij van baar geluiden ver van huis gearmd met een jeneverfles en de kleur van een verlegen hoer hongerig vreet verdriet aan mijn lijf zoet geklaag van moeder de wind onder mijn voeten is de grond onder mij vandaan gevlogen met lege handen wacht ik verdomme steeds langer op een volle fles…

Mijn vader eet slechts hugenoten mijn moeder leeft op kikkerdril mijn opa die is platgespoten mijn grootmoeder had maar een bil Mijn kinderen laten rukwinden, ruikend naar benzodreen en fosferaat voor de relatie is dat zeer fnuikend vooral als je steeds in hun windrichting staat En ik, ik kan alleen maar schrijven over de liefde die ergens…

Dan, dan: o kinderen van de overspelige moeder, je gescheiden papa leeft in het huis naar links. maak je nagels schoon de omroeper zegt: het is lente. angst voor wat? De wolken zijn een gerafelde sok van God. o lentegeuren! 9 mei 1948 ----------------------- Gedichten (1948)…

te vaak gesloten onbewust want vogels wenen niet, het is als regen en een kind in de duinen…

Het speenvarken, dat aan het spit langzaam driehonderd zestig graden wordt rondgedraaid en bruin gebraden, tot het voldoende is verhit en voor wie rond het houtvuur zit versneden wordt tot karbonaden, zal wel niet hebben kunnen raden, dat hem een eind wachtte als dit: want als je wordt gezoogd als kind, nog onder moeders vleesgewelven,…

Je zag haar lopen langs het terras in een jurkje het was nog zomer maar bijna niet meer ze had ook nog een kind bij zich wie weet op weg naar de vuilniscontainer liep ze daar als de schattige moeder en wij hielden van haar in de laatste zon uren zoals ze daar voorbijliep wisten we niets van haar een pigmentvlek op…

De eerste baby is naar de Beschermde Wieg gebracht de moeder, hoogst waarschijnlijk helemaal ten einde raad Wie weet wat haar is overkomen, thuis of op de straat Zag ze geen uitweg, heeft ze enkel aan haar kind gedacht Het kindje af te moeten staan is hartverscheurend zwaar Niks mee te maken zegt de wet barbaars, we pakken haar…

Je was mijn kleine jongen, lief en zacht, jouw oogjes straalden praal en pracht Jouw glimlach was mij geliefder dan parels en robijnen, jij liet elke pijn uit mijn hart verdwijnen Tot op een zekere dag dat je mij verliet, ik leek wel te verdrinken in de tranen van mijn verdriet Ik had je zo graag nog 1 keer papa horen zeggen, je nog 1 enkele…

De M o e d e r: Kind, dat zal ik je verhalen, Luister nu een even lief: Als je koopt moet je betalen, Als je neemt ben je een dief. 't K i n d: Moeder, als we honger lijjen, Mogen we dan treurig zijn?…

Het is met niets te vergelijken, het blije lachje van een kind. Zo rein met klare ogen, dat jouw oog zoekt en vindt. Het valt je onverdiend ten deel. Diep in je hart daar daalt het neer. Niets kan het evenaren, ontroert je meer en meer.…

aan de overzijde van de stilte de overkant van de taal vallen grote woorden uit onze handen de schone is gekomen onstilbaar mooie ogen als sterren als wit glas haar gezicht de maan vaart de wereld voorbij zachte stappen tussen de schelpen de nacht sluit ons in haar armen de schone is gegaan we leren afscheid nemen nooit van…

ik kijk naar onze kinderen ze spelen ongeacht afkomst of religie ze spelen ongeacht de huidskleur of hun taal zij zijn nog niet gestrand in babylon zij zijn de hoofdrolspelers in hun zelf bedacht verhaal en toen was jij de vader en dan was ik de moeder en jij was dan weer eventjes ons kind en hij was dan weer eventjes soldaat en zij stopt dan…

Mijn moeder zat destijds in een gesticht. Ze is er ongewenst niet overleden. Ze heeft er weinig schade aangericht en de geboden therapie aanbeden. Toen werd zij naar een dof bejaardenhuis gebracht. Tot dusver het journaal van ooit een nacht en over naar de weerman van het heden: Er wordt een handvol najaarsweer verwacht.…

haar handen steeds gebonden haar hart te veel bezeerd de weg nooit goed gevonden geen antwoorden geleerd het kind niet mogen zijn dat zij toch echt moest wezen haar wereld veel te klein haar blad nog ongelezen haar woorden onbegrepen emoties in de knoop haar liefde ongeslepen haar dagen te veel soap geen warmte kunnen geven zij heeft het…

De gordijnen waren tot diep in de plooien doorgebrand en er vielen gaten in toen mijn moeder ze tenslotte sloot. Een buurman moest begraven worden. Slechte stof, schold zij, mijn moeder en zocht wat lakens bij elkaar, mijn vader zou de spijkers slaan.…

‘k geloof dat m’n moeder nu op dit moment een heel apart gevoel kent niemand weet welke dat het is zonder mijn vader, is er dat gemis wetend dat hij nu naar moeders kijkt vanaf daarboven waar alles mooier lijkt wetend dat hij een traan weg wrijft en de liefde voor haar altijd blijft wij als kids proberen het wat te verzachten zij die…

dat ik dit nou niet eerder heb gedaan: een ode schrijven aan mijn lieve moeder voor mij had zij toch immers altijd tijd of ik een lieverd was ofwel een loeder als kleutertje of in de puberteit zij leerde mij hetgeen ik echt moest weten ze zorgde en ze raakte mij niet kwijt als ik de weg naar huis eens was vergeten is zij altijd naar mij…