Alle inzendingen over Voelen

droom mijn gedachten gedichten zo prachtig de woordjes zo lief voor jou hartendief zonnebloemen violen emoties die dolen zoentjes verdwalen in de dalen van emoties zo lieflijk huppelend verblijven verwarmt onze lijven voel hoe gerieflijk je ogen behagen de vonk kruipt in mij het vuur verwarmt we voelen ons blij…

Dat laatste is natuurlijk schijn en laat mij liefde voelen tot in het hart maar het lichtje moet ook weten dat het mij geenzins erg verwart.…

'k voel je van top tot teen, is er voor jou geen concurrent, ben je voor mij écht nummer één...!…

laat me voelen dat je bent voer mij langs het kraterpad, voorbij doornstruiken en ribbenblad ik wil water zonder landers schuimvlokken vegen met mijn handen klappende vleugels horen gekrijs boven helmkruinen draai je niet om laat me voelen dat je bent bloeiend geurt de zee ik draai me om neem blind mijn stok en neurie tevree…

Hoe kan ik nog zeggen denken en schrijven wat ik voel en denk en hoor als ik iedereen kwets. Grootsheidswaanzin is dat totaal kapot je voelen van alles de schuld en totaal stronfvervelend Wie respecteert men nog op deze aardbol? De Oerknal of het heel gevoelig in vrede ontslapen en weer opgaan in de natuur.…

Wetend dat ik niet denken kan nu ik voelen moet vergeten lijken wolken luchtkastelen zal ik nooit meer denken de nacht proeven en je aan me voorbij laten gaan mistige illusie onzichtbare vriend je verblijft in ongrijpbare stilte ik kan je niet zien slechts voelen in het diepste verdriet waarin je bij me bent as uitgestrooid over…

Laat ons dan spreken met ons lichaam, laat ons voelen laat ons zijn. Geen discussies oude ego’s, laat ons zweven op de tijd. Laat ons praten zonder woorden, ik wil voelen dat ik leef. Waarom vragen al die woorden, als gevoel het antwoord geeft.…

Ik voel me geen lust maar een last, Zit voor mijn gevoel opgesloten in een donkere kast. Het gevoel weegt zwaar op mijn hart, Mijn gedachten ver weg, mijn ogen gitzwart. Niemand die begrijpt hoe ik me werkelijk voel, Iedereen ziet alleen die vrouw in die rolstoel.…

terwijl de avond struikelt over de zonsondergang voel ik me alleen, en zonder jou stralen de sterren niet meer voor mij ik val over mijn gevoelens in een diepe afgrond, verborgen vanbinnen omdat een nieuw begin verloren is zonder je ogen om aan vast te houden soms lijken alle dagen hetzelfde en voelen alle woorden als een snik en zonder…

Als het goddelijke tegen me praat zomaar plotseling iets verschijnen laat zonder uit mijn ziel te verdwijnen, dan ben ik blij en voel intens geluk en in één ruk vlieg ik even boven de aarde, los van lichaam en geest, en dan voel ik vervulling in mijn diepste, grote wezen, zelfs in mijn kern van de ziel net totdat ik weer op aarde…

Ik geniet van je woorden, je lijvige bestaan mijn vingers betreden je broze huid mijn aandacht kriebelt je wezen mijn adem blaast als de wind ik voel haast je knisperend blad zuchten oude tijden herleven de regen tikt een oerdans de aarde omarmt onze voeten ik voel me even verbonden met de wijzen van de wereld.…

ik heb je laten gaan in mijn leven maar in mijn hoofd blijf je nog kleven in mijn hart daar slaap je rusteloos ik voel je niet geheel liefdeloos soms voel ik je klauwen nog snijden de littekens gekerfd ik wil geen medelijden ik vecht mijn eigen strijd ik heb nog zelfrespect je groeit een passage in mijn traject al blijft liefde daar…

vanavond voel ik het zo sterk vanavond zeg ik het hardop…

Zonder verdriet te voelen, heeft levensgelukkig zijn, geen zelfbewuste reden, van bestaan.…

Voel dan mijn boosheid transformeren in machteloos, vruchteloos murmelend protesteren .…

voel Gaia in me leven…

ik zie je gezicht ook al ben je er niet ik zie de tedere blik in je ogen ik voel je handen ook al ben je er niet ik voel ze mijn gezicht zachtjes strelen ik zie je staan ook al ben je er niet onder de stationsklok zie ik je staan veertig jaar geleden wachtte je op mij onder de stationsklok daar wachtte je op mij ik weet het…

Op het Podium Voel ik me thuis Sla als een wilde om me heen Tast mezelf in het kruis Een schreeuw van gekte Het publiek ontwaakt Door deze schreeuw van triomf En ik sta daar enkel naakt Ik en het podium Stront voorop De mensen genieten Van mijn rotkop Doch het geeft voldoening Een vermaakt publiek Maar na elk optreden Voel ik me…

Moederdag in de jungle zittend bij het knetterende vuur geven stralende gezichten vol trots prachtige werkjes ik voel me blij en verdrietig tegelijk ben ik wel een goede moeder één die ik wil zijn of ben ik te ongeduldig en te streng ik voel me soms zo falen in deze letterlijke jungle van het moederschap zittend in de jungle weet ik…

noord naar zuid daar voel ik je adem wanneer ik de stilte sluit…

De nacht valt ik kijk naar de sterren en droom een leven ver hier vandaan duizenden kilometers zand de zon brandt zijn gouden stralen vertelt mij eeuwenoude verhalen laat mij emoties voelen bundelt oerkracht in mijn diepste zijn ik voel de rauwe pijn van een verloren leven God laat mij even, als het kan de beelden herbeleven…

Sodemieter op gefilterde emotie door het cognitieve hersencentra ongevraagd genesteld in frontale hersenkwab -Mijn kop- mag niet voelen een mens gestort in winkelcentra voel niet…… het hongerige kind bommenregen en sssst niet schreeuwen rustig beredeneren apaiseren-kalmeren en beweren dat het allemaal wel gaat 'overgevoelig mevrouw…

niet op mijn buik jouw twee handen En alsjeblieft, voel mij niet schuldig. niet met jouw handen in mijn haar zit niet met mijn mond vol tanden lach mij niet dood of in mijn vuistje sta mij niet toe je goed te voelen ik hoef jouw hart niet te verpanden Dus wees jezelf (en mag ik dan jouzelf zijn?)…

Ik huiver en voel de rillingen over mijn lijf gaan, omdat ik door wil gaan geen moment stil wil blijven staan. Ik huiver en voel me een reclame “zuiver wit”, “zuiver schoon” de volmaakte schoonzoon. Ik huiver, maar dat is mijn straf geen gedicht geeft het gevoel van “af”.…

De matten der aarde voelen hun sprieten ingevroren.…

In gedachten voel ik je handen al over m'n huid gaan... Er is alleen nog jij en ik. Eén woord van jouw lippen en een siddering trekt plagend door mijn lijf. In gedachten voel ik al genietend hoe ik de liefde met je bedrijf. De wereld is even vergeten, jij en ik, in dít moment één!…

Voel je in mijn hart kan je niet meer zien maar in gedachten voel ik je heel dicht bij mij. Zou zo graag nog even met je praten misschien kan jij mijn angsten voor altijd laten verdwijnen. Ben jij gelukkig in het licht nu je bent terug gegaan naar de bron van ons bestaan laat het me weten.…

Ik wilde voelen wat het is om te zijn waar het was daarom leg ik bloemen op het gras. Ik sluit mijn ogen en vraag: "Wat ben ik aan het doen?" Ik herdenk, ik troost en geef de man die huilt, een zoen. Ik sla een arm om een schouder voel me als de majesteit tien jaar ouder... Ik sla een kruis...en ga naar huis…

Sluit ik mijn ogen Dan hoor ik de vogels Dan ruik ik de bloesem En zie ik het licht Sluit ik mijn ogen Dan voel ik jouw warmte En lees ik jouw woorden In dit gedicht Sluit ik mijn ogen Dan hoor ik de stilte Dan voel ik de kracht Die ons samen verbond Sluit ik mijn ogen Dan zie ik de jouwe Voor eeuwig gesloten In 't licht dat je…

Ik voel mij meestromen naar de dieper dan diepere zee het trekt mij ongewild mee. Ik voel vulkanen woekeren onder mij hij barst…ooit…mijn geluk, dan weer, voorbij…..…