voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 24.308):

Draai je niet om

laat me voelen dat je bent
voer mij langs
het kraterpad, voorbij
doornstruiken en ribbenblad

ik wil water zonder landers
schuimvlokken vegen
met mijn handen
klappende vleugels horen
gekrijs boven helmkruinen

draai je niet om
laat me voelen dat je bent

bloeiend geurt de zee
ik draai me om
neem blind mijn stok
en neurie tevree

Schrijver: Hanny, 27 januari 2009

Geplaatst in de categorie: welzijn

1
2
3
4
5

4.2 met 17 stemmen

716

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

marije, 16 jaar geleden

als de zee bloeiend geurt, dan weet je dat je bent!
mooi.....

Quicksilver, 16 jaar geleden

Prachtige poëzie die je laat voelen!

kerima ellouise, 16 jaar geleden

Het aanraken van het zijn in vlokken licht, laat de zee neuriën in een geopend hart. Wat een heerlijke sfeer in poëzie opgeroepen.

Rudolf, 16 jaar geleden

Leest vlot weg dit heerlijke gedicht.

Geef je reactie op deze inzending: