Alle inzendingen over bewogen

instrumentalisten op 1 podium, Even ver weg onze gedachte aan terreur, kernrampen met in elke apotheek extra veel jodium, Jazzy tunes en sexy looks, Hot pants met billetjes afgelijnd, Zangkunsten en performance wat minder verfijnd, Veel volk op het plein, Mannen vooraan met blikken onrein, Lustige ogen, monden wijd, Knapuitziende lipteasers bewogen…

voor zichzelf dat moment hebben opgericht, dan wordt het minder kil vandaag, dus vertaal ik de omgeving in alles wat mij drijft, Beschrijf hoe het lichaam ontstond uit verlangen, zich bewoog…

Ze keek naar haar verzorgde handen die wat doelloos bewogen, ze was diep in gedachten en zag ze niet. Toen stond ze op en keek hem aan, ze was tot een besluit gekomen.…

Het gas, de prijs wordt torenhoog geen gas uit Groningen hoor die mensen zitten in alles wat bewoog scheuren en kieren, kou op ‘t oog. Maar als we bliksem kunnen vangen die ratelend langs de wolken vliegt wie weet wat we dan ervaren of is de kolder in m’n hoofd gevaren?…

kan leven haar geest uit dauwdraden geweven Het teer gezicht schijnt gegoten, geslepen, fijn, door koel, stromend water uit puur wit elfenbein De stille stem klinkt gedempt, ver, helderzacht, door flarden winternevel vervagend in haar lach Een eenzaamheid, groot en geheim, verschuilt zich in de stille ogen, geen mensenkind ooit zo bewogen…

verstand is nooit afdoende nood vereist bewogen invalshoeken…

na schooltijd rook ik het strijken van overhemden en thee die jij mij schonk ik smaakte de geborgenheid van warmte die ik dronk bij vuurhaard en gezelligheid je boog zo zwaar in het strijken van die stapel kleren je mond bewoog niet snel maar kon mij toch bereiken jouw dagen telden teveel kruimels die je voor het vallen al wilde vegen jouw…

Alles lijkt weer te stralen De zon maar ook de maan Etmaal om in te verdwalen Geluk de tijd stil laat staan Ik loods je langs alle plekjes De Scheveningse boulevard Waar ik mijn ex ooit liefhad De lucht nu weer is geklaard Jij praat over hoe je mij ziet Zie bewondering in je ogen Kust mijn laatste twijfel weg Ben door tederheid bewogen…

Historische plaats met vreugde en leed vervuld door de eeuwen heen kabbelend bewogen tijd een fles rode wijn en wij met romantiek omhuld verlangend naar liefde in tweezame gelukzaligheid schrijven wij geschiedenis vrolijk uitgelaten strelend voelend zien en zonder woorden praten.…

Mijn vriend, de dagen zijn voorbij gevlogen met stille vreugde maar ook met leed belaân wetend dat onze wegen nimmer samen bogen zoals de sterren ver verwijderd saam bewogen gingen wij gescheiden in een zelfde baan mijn vriend, de dagen zijn voorbij gevlogen.…

Een krijgsman van Romes heerschappij mint de vreemde verte: ijle maar bewogen waas. Aan 's wereldrijks rand is hij kleine baas in het leger, 't horige volk welgezind. Geen romeinse god meer, die zijn geest bindt; 't vaderlandse denken schijnt ouderwets dwaas.…

Sinds een week of twee heb ik mij met de grootst mogelijke concentratie naar de stad toe bewogen en nu lig ik hier voor een uit steen gehouwen kade waarop illuminiserend licht valt. Naast mij een dier, zo weinig opmerkzaam, zijn hartslag rilt obsceen tegen mij aan.…

Ik zit hier op mijn torentje En zie de wereld draaien, De mannen pierewaaien, De vrouwen haaiebaaien, Als één bewogen mierenhoop, Met ijv'rig heen en weer geloop. O, zette nu een reus zijn voet Op al dat wriemelig gebroed!…

En ik zag het gebed van uw hulpeloze ogen, En ik voelde, beangstigd, de angstige klem Van uw hande' om mijn hand, en mijn lippen bewogen, Maar mijn machtloze wanhoop verstikte mijn stem.…

Jij kwam thuis in mijn droom, kroop aan mijn zij in het bed, schoof mijn T-shirtje omhoog drukte je neus van genoegen grommend in het warme dal nabij mijn kloppend hart, zodat ik licht ontwaakte, traag bewoog.…

Bewogen door hebberige handen die mijn Habsburgse borst kneden, word ik het leven moe. Ik hoest, ik hoest. De bezoekingen van kleine mensen storen mijn uitkleden niet. Ik spuug op hen. Diep kerven de koraalkettingen in mijn lijfeigenennek. Ik ben niet Cleopatra, niet de minnares van Caesar.…

ze maken kunst van zand, op het strand zandkunstenaars, de mediterraneo zee likken kinderen aan 't ijsje in hun hand glijden rolstoelen met de toeristen mee plezier en gevaar op de boulevard ruggelings schommelend op de golven uitgevaren op baren, niet bewust van 't gevaar bewoog ze ongestoord : onder 't schuim bedolven en dichterbij…

dan in de kou op de koude stenen van een weg wellicht van vermoeidheid uit de lucht gevallen de weg kwijt naar een of ander weiland of van de honger omgekomen en van de eenzaamheid wie zal het zeggen het kan maar zo Daar lag je dan met jouw fantastisch mooie snavel omhoog stekend als een vlaggemast een vlaggetje kon halfstok want je bewoog…

Hij stond onthutseld en bewogen; De moeder komt; Zij ziet de tranen in zijn ogen; Hij scheen verstomd, Heeft Keesje, zei ze, wat bedreven? Wat scheelt er aan? 'k Heb, zei hij, moeder-lief! zo even Weer kwaad gedaan.…

je staat er voor open je denkt er niet aan je kunt het niet beramen je bent niet in tel of juist wel tel eens je knopen 's nachts in de kalverstraat een jongedame die danste lachte bewoog naar me woof door sidder bevangen gelost mijn puike relatie dagelijkse belangen ogen werden vochtig schijnbaar omhoog getild lustig hartstochtig…

kapje en duwde wat losse lokken eronder vergezeld van haar vijf zoons die hun beste pak droegen togen ze naar de stad ze zouden zich laten fotograferen rondom en op de schoot van hun moeder denk erom: niet bewegen zijn de jongens gaan schuifelen tijdens de lange belichtingstijd ze zijn gaan verzitten hebben hun hoofden heen en weer bewogen…

van zoveel verschillende soorten shampoo of in al die afwasmiddelen terwijl zij in castella geloofde en ijverig de kopjes uit karton knipte en ze spaarde voor kleinigheidjes twee van haar baby’s van toen leven nog het zijn nu oude mensen tachtigers bijna aan het einde van hun dagen Maria Kordes ze was mijn grootmoeder modern en sociaal bewogen…

Zakken en weer omhoog, het was vol passie, hoe jij bewoog. Nu de laatste stappen van de dans, ons leven en onze liefde, onze enige kans. De dansvloer van het leven strekt zich voor ons uit, tot de laatste stap, het laatste besluit. Je valt met volledige overgave in mijn armen, ik waak over je en zal je hart verwarmen.…

't Was de glans over je haar je zacht en lief gebaar of was er iets in jou verscholen dat mij altijd had bewogen? 't Was voor ons beiden een wonderlijk ontluiken wij die ons in elkaar gingen verschuilen wij werden in elkaar verweven en ieder was een stukje van zichzelf gebleven.…

betoverd blijf ik zwijgend voor je staan in twijfel tussen schaamte en verlangen het lijkt of je heim’lijk om me lacht plezier beleeft aan een hardvochtig spelen een minnaar die je nooit zal mogen strelen en die zo kansloos op een teken wacht je schepper is een kunstenaar geweest op zijn palet begon jouw eeuwig leven zijn hand werd kalm bewogen…

de afspraak staat voor vandaag genoteerd ik zal dansen op je graf solo macabre bezorgd luister ik naar de weersvoorspelling zware buien met onweer en harde windstoten uit de schoenenzak op zolder vis ik een paar waarop ik jaren geleden bewoog op muziek vergeefs probeer ik in een wanordelijke la het ooit aangeschafte vlinderdasje te vinden…

ongeneeslijke lopersknie Ook in tennis bleek hij bedreven maar met de beker op het oog moest hij toch weer opgeven met een blijvende tenniselleboog Bij de voetbalclub aangemeld kreeg hij weer veel energie Snel moest hij echter van het veld met een slepende voetbalknie De volgende stop was de golfbaan Alhoewel hij daar niet veel bewoog…

Ik zag haar aan, en, diep bewogen, Smolt ziel met ziel in een. O toverblik dier minlijke oogen, Wier flonkring op mij scheen! O zoet gelispel van die mond, Wiens adem de eerste kus verslond! Ons dekte vreedzaam wilgenlover; De scheemring was voorbij; Het duister toog de velden over; En dralend rezen wij.…

woestijnen luidkeels het hooglied van verlangen: de winter is voorbij de zangtijd genaakt sta op mijn duive en kom een roerdomp riep een onverstaanbaar antwoord en reigers snauwden hem af tot een merel bij het eerste licht amos in vervoering bracht verscholen rook hij weer in de turkse badstoof de geur van amandelolie daar bewoog…

een oude versie van Stille Nacht waarna een zuivere knapenstem zingt over het Kind in Betlehem dat zolang al werd verwacht uit de keuken drijven geuren van zoete spijs en wildgebraad verwachtingsvol tot watertanden de kleintjes wassen braaf hun handen als de kerkklok zessen slaat vader vertelt het kerstverhaal zijn stem beeft licht bewogen…