inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 69.242):

Dode grutto

Daar lag je dan
in de kou op de koude stenen van een weg
wellicht van vermoeidheid uit de lucht gevallen
de weg kwijt naar een of ander weiland
of van de honger omgekomen
en van de eenzaamheid
wie zal het zeggen
het kan maar zo

Daar lag je dan
met jouw fantastisch mooie snavel
omhoog stekend als een vlaggemast
een vlaggetje kon halfstok
want je bewoog niet meer
en met jouw mooie oogjes
keek je mij nog even aan

Daar lag je dan
en ik bewonderde jouw kleurenpracht
de veren die jou warm moesten houden
je lange snavel voor de wormenpikkerij
je woog haast niets
je voelde zo zacht
je was zo teder

Daar lag je dan
en ik overwoog jouw leven
al kon ik er niets van weten
er schoten me taferelen te binnen
hoge vluchten verre reizen
kameraadschappen gevechten om voedsel
misschien en wieweet een liefdespartner
met een nest en kleintjes
het was me een grote eer om jou te mogen
begraven onder een boom onder wat bladeren

lieve dode grutto mijn vriendje

Schrijver: Joanan Rutgers, 4 december 2019


Geplaatst in de categorie: dieren

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 111

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
M. Bos
Datum:
4 december 2019
Ontroerend

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)