Alle inzendingen over hartstocht

O Spel, dat hoofd en hart der knapen vult, Die dagelijks 't gedaas der krant verslinden, In hartstocht, die geen smaak voor 't hogere duldt, Dat mensen beesten maakt, en zienden blinden - Hoort, hoe het plebs uit rauwe kelen brult, Terwijl het aan 't afzichtlijk schouwspel smult, Als daar een horde woestaards en ontzinden In 't schunnig…

bladeren Kastanjebruine ogen kijken mij vol vertrouwen aan Door lege takken ziet zij grijze luchten ’t weerhoudt haar niet om de zon te voelen Doorlopend wikkend en wegend maar zelf vederlicht bewandelt zij haar levenspad om onbaatzuchtig haar medemens de schouder toe te wenden Haar ranke handen pakken levenstaken verantwoord en met pure hartstocht…

Wie heeft het hart gekend Dat zo, door alle heemlen, zijn Gewiekte hartstocht ment? Wie is hij? die te zeggen waagt In een zó hoge zang Zijn liefde? en wordt niet lovensmoe De hele morgen lang? Wie is hij? die daar roerloos staat Hoog in de ijle lucht?…

waar wij onze hartstochten botvieren zullen geen baren te hoog zijn Laat mij geen bakzeil halen vrouw ík voer de bezem in de mast zet dus maar alle zeilen bij zorg dat de dijken laag zijn en houdt de kluisgaten wijd open ik kom eraan tussen de klippen zullen we doorzeilen ik zeg je vrouw - voortvarend als we zijn zullen we hard van…

Alle schaamte van verleden lichamelijkheid of erotiek zal ik voor altijd laten gaan want zonder uitdrukking met de warmte van mijn lijf is het met de liefde gedaan jouw geest wil ik voelen de goddelijke vonk die hartstochtelijke gloed zal ik diep van binnen bewaren mijn liefste ik ben zo blij wat jij aan mij schonk al zal…

De leeuwerik verschijnt in zijn wisselende coulissen uit de dauw ontstaan uit sterren en een mateloze maan de zon als vaste toneelmeester schenkt hem een open doek, als een triviale meerwaarde van een tijdloze repertoire in een adoratie met een hartstochtelijke zekerheid uitnodiging met zijn opvoering gratis opgevoerd, als toegift…

waarin wij een schuilplaats weten alwaar de zakdoek van toewijzing ons de tranen van verdriet droogt moeders zijn van bonte bloemen het boeket dat een schilderpalet toveren kan om kleurrijk het leven te vrolijken met de prachtige lach van vreugde moeders zij zijn als de zee van het leven een eindeloze bron van liefde de met meren van hartstocht…

onstuimig is de hartstocht waar liefde schuilt in het wonder van leven dat ons toekomst bront breekbaar nog is het roze dat gelijk een bloesemtak zich bloeiend enten laat op aan de stam de oudste loot george christopher heten wij de parel van jong geluk die mensen dat doorgeven laat wat liefde betekent grootser dan koningen of patroonheiligen…

tinkelende lach voorzichtig langs de maan om, al is het maar voor even, op te tillen langer zal niet gaan tenslotte groeien bloemen beneden komen de harten daar samen over slapende dorpen over sluimerende steden deze nacht als engelen dansen gouden draden breekbaar stijgen de klachten op zij voegen zich bij eeuwenoude kameraden honger en hartstocht…

Ik wil jouw lippen op de mijne handen kroelend door mijn haar onze lichamen verstrengeld intens genieten van elkaar Onder de blote sterrenhemel de naakte nacht oneindig lang wil ik elke minuut plukken de dageraad maakt mij bang Woeste duinen nodigen uit tot hartstochtelijk beminnen alleen de zee hoort ons geluid de wanhoop in onze zinnen…

Reinheid, Rust en Regelmaat schreef de meester op het bord kinderen met verschrikte blikken keken strak en onbewogen naar dat grote zwarte bord in de klas van stilte en van soberheid anno 1964 de Stones en Beatels ver verwijderd uit het stille dorp kinderen op de grens van stil ontluiken werd hun hartstocht door de tucht van meester'…

, voel mijn welkom als een heerlijke passievrucht, vurig pel jij de laatste schil van mijn lichaam, raakt mijn hart in haar ziel, ik volg jou in woeste golven, bemind door al jouw zinnen verlies ik mij in jou, speel begerig met ons verlangen, nader dichter dan dicht, streel onze adem met mijn tong, laat je smekend verdwalen in hartstocht…

heden zal ik voor je rijmen niet om jouw wijsheid te vlijmen neen, ik haal het uit diskrediet alsof het onze taal al lang verliet waar kennelijk niemand nog geniet om in vorm zinnen te lijmen als beelden niet worden vervlochten tot intieme hartstochten of satans gedrochten geen duisternis bezochten in wederkerende klanken wat is dan een…

Hartstocht laat zich nog maar nauw bedwingen. En aangekomen bij het suikerzoet paleis Kan ik mijn pril geluk niet op en wil wel zingen. Ook zijn passie is zo te zien niet meer te stelpen. Maar plotseling sta jij weer in de deur met: ‘Kan ik helpen?’.…

druk, onverstoorbaar zoete woorden fluister kracht vermengt zich met passie als hij mijn lijf ontdekt in grote lange halen wordt beweging sneller, stromen rivieren over de smaak van zout dringt langzaam mijn mond binnen; als ik het zweet van zijn voorhoofd lik proef ik verlangen naar de man die begerig in mijn ogen kijkt; badend in een zee vol hartstocht…

geluk liefhebben zonder te rusten maak mijn dromen niet stuk koortsige rode wangen kussende lippen brij fluisterende minnezangen maak mijn passie vrij dartelende levenslust strelende spinnen poten zij heeft mij terug gekust muziek in dansende noten weide met landende zwanen onrustig en snel afgeleid kronkelende lichamen pure hartstocht…

mijn eigen woorden zoals God de wereld schiep ik ben de schepper van mijn daden altijd was er een vertekend beeld jij paste daarin, intense nachten het was steeds die kleur geluiden waren in overeenstemming de atmosfeer was hemels mijn neus snoof de heerlijkste geuren je lichaam voelde aan als zijde mijn handen lazen de boekdelen van je hartstocht…

Onze liefde werd een monster, onze hartstocht een vals beest, dat ons beet en waarmee we bleven worstelen. Tot de wekker. Tot de wekker. Tot ontwaken, dinsdagochtend, woensdagavond, heel de week. Zij zong tot aan de voorgrond. Waar zij onuitwisbaar bleek.…

It is better to have loved and lost Than never have loved at all Samuel butler Gevoelens als vuurwerk aangestoken En met hartstocht uitgesproken Schieten gelijk pijlen omhoog in de nacht En spatten uiteen in duizenden kleuren Gevoelens van woede uitgebarsten als vulkaan Beuken op mijn trommelvliezen…

De kerel vertelde hartstochtelijk, de vrouw was stil blij Haar vochtige ogen blijven me altijd bij. Natuurlijk ga ik terug en met veel plezier Een klein gebaar zet harten op een kier. Het afscheid, bedankjes; dit is toch maar heel gewoon Mensen zijn er voor elkaar en dat is nu net zo schoon.…

in een wereld vol en bol van paniek bestrijden ze met duizenden de dood met niet aflatende passie en aandacht schouder aan schouder werken zij om de zorg en ellende weg te nemen door zichzelf eraan bloot te stellen geen patiënt komt ooit alleen want het hartstochtelijk gewilde leven reist altijd met iedereen mee naast ook de gevreesde dood…

deze dag waarop je flaneren kan op de wonderlijke ramblas waar veelkleurig als het leven legers van zonovergoten mensen langs standbeelden paraderen opgaand in struinende drukte van catalaans vurige ambiance zul jij je tijdloos gaan verliezen in machtig prachtig de schoonheid van stralend kleurrijk gaudi's kunst om de dromen van geluk hartstochtelijk…

rimpels van jouw voorhoofd jij kust het kuiltje in mijn kin ik laat jouw kraaienpootjes dansen jij geeft duistere ogen weer zin Ik proef de warmte in ons leven jij raakt mij zachtjes even aan ik vat teder jouw beide handen jij laat mijn vingers zachtjes gaan Ik voel jouw ingehouden passie jij raakt de lijnen in mijn gezicht ik hoor de hartstocht…

Ik rende op je af en kuste je hartstochtelijk op je mond. En jij zei mij na afloop dat je al zag dat ik daar stond. En je mij ook al had herkend van je droom eerder die nacht. En dat je deze ontmoeting ook nooit had verwacht......…

Niemand kan zonder brullen aan het Fortuin ontkomen niemand kan zonder brullen zijn hartstochten verhullen. Steeds stiller meegenomen zacht sluipend op hun tenen steeds stiller meegenomen naar jongemeisjesdromen, Gingen zij en verdwenen ontvoerd, onteerd, ontorven, gingen zij en verdwenen op vlindervlugge benen.…

liefde op een middellijn van amper maar een meter innig en woest verkennen knorren grommen pijn met wilde hartstochten alsof varkens vochten met refrein fortissimo al knorrend ging dat zo op achtergrond gekrijs van meeuwen op het ven voor de verliefden was het prijs maar wel een beetje eng stekeltjes prikken vol venijn nee nee mijn…

Ze blaakte na 't maal niet van hartstocht. Hij blies dan ook spoedig de aftocht, omdat ze niks wilde. Een snoepje was Hilde, waarvan het papiertje niet af mocht.…

stond eens haar huis haar beide jongens voetbalden bij Vredenburg maar waren fan van Ado in de duinen liggen ook veel van haar voetstappen kroeluurtjes ongezien in het mulle zand onbespied en erg bemind rode blossen op licht gebruinde wangen geliefden, in hun hart nog immer kund schelpen zoeken langs het strand de branding van de hartstocht…

schudde ik opera's zo uit mijn mouw elf lange jaren, hebben ze op passie gevaren ware het niet, dat tot haar verdriet een kou hem de das om zou doen ondanks haar kreet hij in haar armen overleed begraven op een veld van eer,onder begeleiding van 'Cunning Little Vixen' als loflied ~*geïnspireerd door 'n concert van Leos Janacek; Liefde/Hartstocht…

Ik dichtte over liefde, hartstocht en de daad het lieve leven, of een gruwelijk relaas, ik weet dat alles wat ik schreef nu hier staat laat u dit na als ik mijn laatste adem uit blaas. U mag alles lezen, of ook niet, net wat u wilt het zijn maar eens geschreven woorden van een mens die zijn schrijfhonger heeft gestild.…