Alle inzendingen over mat

Laatst voor mijn verjaardag Kreeg mijn vrouw nieuwe borstjes Want vroeger toen ze klein was Dan at ze nooit de korstjes Ik mocht ze zelf gaan kiezen Wat was ik opgewonden Ik had puur van de zenuwen Het adres haast niet gevonden Ze had gevraagd niet te overdrijven Neem met je handen de maat Want als ze te groot zijn Dan word ik toch wel…

tot mij te nemen schilder stillevens met vaart omdat tijd vrijt met vorm en kleuren in een eerder gebeuren het resultaat staat als een huis maar de realiteit is vergaan omdat niets stil heeft gestaan zelfs als ik je kus vol liefde en lust dan blust het koele heden nog branden uit verleden we protocollen spelen met regel en maat…

krioelt tussen mijn geplante tenen terwijl de groene zee mij kust met eindeloze tongehalen de zon in de zee in de zon voel ik me radeloos thuis Vlaming op papier een echte Belg, ik zwelg in hoe ik me voorstel onderdaan te zijn van een heus land misschien meer misschien ook niet misschien doet er niet toe zegt mijn pas bij elke maat…

ooit heb ik stormenderhand de wereld willen veroveren met groot orkest op hemelse maten het podium hier willen verlaten ik overdonderde mezelf met het decorum dat ik jou toen gaf het was geen toneel jij overrompelde mij je ogen regisseerden te veel wij kregen nooit ovationeel applaus de muren hadden oren wij speelden elkaar…

Zie , ze heeft niets verwacht – zij kon maar niet aflaten te geven boven mate, had het de dood gebracht. Daar zij geen liefde zocht kon zij door macht van minne de demon overwinnen die niemand overmocht. O minnelijk geduld hoe machtig zijn uw wegen! nu hebt ge ’t al verkregen verplet ligt zonde en schuld.…

wat zijn dat toch voor vreemde ronde gaten als holle ogen in een bleek gelaat gevuld met zand, maar leeg en desolaat welk wezen zou die sporen achterlaten ze intrigeren mij in hoge mate zijn het de stempels van een duivels kwaad het werk van een ontsnapte psychopaat die iets begroef in maanverlichte straten de gaten wachten, vullen tijd…

Het is toch wat Uiteindelijk mijn besluit genomen Hij gaat eruit, ik ben hem zat Dit keer zal hij niet ontkomen Dit keer veeg ik hem van de mat Hij toont berouw, het spijt hem zeer Desondanks gebeurt het echt Hij was mijn kwelling en zelfs meer Natuurlijk sta ik in mijn recht Zoveel jaren mij ontnomen Zoveel dagen naar de maan Omdat hij steeds…

Met een lichte mate van onverschilligheid haar voor het gezicht wegschuiven Kussen tot je naar adem hapt aan een goudvis doet denken schubben tot oneindigheid tellen De mens terugbrengen tot een holbewoner, die uit verveling beesten kleurt op de muren van een grot in Zuid-Afrika waar af en toe nog Hottentotten komen In de…

prullaria) nee, is meer dan dat ik dicht het je toe in een poëem vanuit mijn hart zachtmoedig dek ik de tafel met stilte schuif maar aan er is plaats genoeg (lentebeelden wijzen de weg voor jou en de jouwen) dit is een lied wat in de diepte speelt in een bloemvers van klaarheid vertolkt nu en later op edel papier gepend op maat…

in hun brein te keer Even zijn ze weer het beest -dat wij lang zijn geweest- zonder besef van tijd en van vergankelijkheid, primitieve toestand van redeloosheid Hun wankele geest overgeleverd aan gevoelens -onze oudste mensentaal- is ontoerekeningsvatbaar Op hun graf is geschreven: -De held die zijn leven gaf opdat z’n maten…

Ik heb mijn leven niet in eigen wil gezocht, het beleefde zich in wat ik wilde of niet kon zien, bedrog van regenbogen, prisma’s van de ziel, waren alleen maar enkel ogen, dat wat ik wilde zien, werd in verbeelding even vaak bedrogen, bij gratie van de tijd die hun maat opneemt, zou anders willen zien dan aanschouwen, verder dan…

nachtgordijn met als decor,de maan in kwart, tekent zich een prachtig dansfestijn, op de zacht gelaagde lucht, glijdt soepel draaiend, een meeuwen vlucht in hun lichtend zilveren tenue, met zwart getinte toppen aan de vlerk zwenken zij zwierend in dansgenot tegen het hoge nachtelijke zwerk de lange trage vleugels, wieken in passen van vier vierde maat…

Maakt niet uit hoe, al is het buiten de maat. Niets bracht me verder dan dit. De balans, gaan van zwart en grijs naar wit. Balans is mijn vriend, die ik ben, die het verdiend.…

ik loop al dagen in mijzelf te praten conversaties met nieuw gemaakte maten ben niet langer meer verlaten alle straten zijn als mijn staten gekte is nu de baas en mijn wapen wijsheid is mij onsnapt en mijn geweten is als een voortdurende grap lachend bij elke stap ik ben nu weg van de realiteit gekte is mijn nieuwe identiteit mensen wijzen…

Ik me op de private tekst verlaat, het ene dicht de ander toe in de maat- en meetlint van de poëzie, fluitend riet waar de wind van de me toegemeten tijd in blaast, steeds hoger en altijd gehaast, reikt naar de toonhoogte van mijn verdriet, een odyssee naar een remedie tegen dyslexie.…

Voor alles bestaat er een soort pilletje maar vóór alles geldt je eigen willetje want er gaat zeker iets boven de pillen: in alle soorten, maten, dieptes en hoogtes, van tegen geboorte tot eigen dood, iets dat de farmacie ‘de pil’ niet wil je eigen zijn je eigen ik je eigen wil daar is niets zweverigs aan maar gewoon van jezelf…

In onze eigen stokerswijk wanen we ons stinkend rijk we wheelen en we dealen katten om en lichten hielen stelen fietsen bij de vleet bouwen bruggen op ons reet hijsen aan een stickie en zuipen uit een blikkie we scheuren door de straten rappen met onze maten in de nieuwste BMW gevonden in Sell am See aan elke vinger een…

’t Is weer de tijd van de lichtblauwe brieven ze vallen altijd zachtjes op de mat, maar ja dat doen professionele dieven, die gaan geruisloos op het roverspad. Mijn handen vangen altijd aan te trillen zodra ik zo’n couvertje openmaak en wat ik lees doet mij vol walging rillen terwijl ik diepe afschuwzuchten slaak.…

Levenslang bang voor het kwaad in de mens Op straat in een steeg op het pad langs de baan Je hult je in een harnas verbergt je in het zwart want bang voor hen die uit de maat lopen Een andere levenswandel gaan of maken Vuurspuwende draken zijn ze niet die je tergen of bedreigen Zelden of nooit gaat je weg over…

Ook zij hebben mij nu verlaten, daardoor voel ik me niet meer senang, ’t waren jarenlang mijn vaste maten, 't ging mij misschien te goed, 't kwam in gedrang. Maar toch; bij een gedekte tafel en distillaten, ontken ik enige samenhang.…

ik zie takken tegen een blauwe hemel ze wuiven me toe met kleine cirkels maar ik weet niet waarheen ben overal geweest maar alleen het blauw geeft de geest en boombladeren zingen het lied ik klap en lach op de maat van de wind en ik voel me gelukkig dolblij en eindelijk weer helemaal kind natuurlijk ben je verdwaald hoorde…

Mee zwierend op de maat van een frisse ochtendbries. Vogels fluiten met nieuwe energie. Vliegend, dansend tegen een strakblauwe lucht. Feromonen vullen de nog ijle lucht. Testosteron gevechten om vrouwelijk welwillendheid. Het startschot van een nieuwe cyclus, voortbestaan gegarandeerd door kroos. De lente ontwaakt.…

Nog even en ik maai het gras, breng maat en orde in mijn bezigheden, vol rustig aandacht voor kind en voor kraai. Dàt zal wat moois zijn! ------------------------- uit: Tirade, nr. 200.…

Mat mijzelf vleugels aan van was. Ik veronderstelde gelijk Icarus dat er boven meer uitdaging te beleven viel dan beneden op aarde tussen het groene gras. Als een engel met geduld leek de hemel mijn nieuwe paradijs. Leek de zon een innige vriendin. Een warme zoen na het koude grijs.…

hij ligt voor je dus grijp ‘em met beide handen en laat ‘em niet meer los vlak de onnozelen uit en zij die niet deugen willen kleur de dageraad in de vorm van liefde overspoel de sjagerijnen waardoor vensters openvliegen gordijnen een ballet dansen op de maat van de wind bijna opgedroogde pennen weer vollopen met woorden voor dichterlijke…

dans je mijn scherven nog fijn kristallen tonen verwonden je voeten pijn is een maat vereist concentratie losheid gevangen in haar achterban de dans is voor twee strak langs de vloer door ontmoeting onrustig in het knarsen van zand de strepen het vuil kwamen later ruimte voor twee werd gevuld met obstakels al dansend verworven…

je bent een symfonie van licht de componisten wisten wat ze deden de dirigent was heel tevreden zag geen schaduw in het stuk je jeugd straalde geluk de melodie is nu veranderd een dissonant is in het spel je zult de maten moeten tellen voordat het ritme zich herstelt ook valse noten zijn te horen als de viool niet zuiver strijkt…

Weer een paar in zijn passen uit de maat. Of de heerser een heerser zal zijn. Of als een bedelaar zijn dagen slijt op het plein. Nieuwe schoenen hebben drie paar gaten. Wie ze strikt bepaalt hun leven door de straten…

Ik was jong, ik ging grootse schoonheid ervaren op handen van succes, nu loop ik op wolken van elektrisch licht glitter en bewondering mijn pensioen te vieren in de hemel der feesten ster onder de sterren lachend mooie mensen parels, botultox en gel in halfgrijs haar, onvermoeibaar op de maat van het koper niemand hoeft naar de…

ik ben verdwaald de huizen zijn me vreemd met ramen zonder ruiten deuren die niet sluiten maar open blijven staan ik kijk de mensen aan die langs me lopen niemand ziet me staan holle ogen in het matte licht grijnzen uit hetzelfde gezicht ik pak een hand waarvan de vingers breken de arm heeft te los gezeten om te slaan de schouder…