Netgedichten

netgedicht (nr. 82.907):

Vreemden

ik zie takken
tegen een blauwe
hemel ze wuiven
me toe met
kleine cirkels maar
ik weet niet waarheen

ben overal
geweest maar
alleen het blauw
geeft de geest en
boombladeren
zingen het lied

ik klap en lach
op de maat
van de wind en
ik voel me gelukkig
dolblij en eindelijk
weer helemaal kind

natuurlijk ben je
verdwaald hoorde
ik iemand tegen
me zeggen en er
lopen vreemden
die wonen hier niet

toch horen zij erbij
bij mij en mijn stukjes
geluk die ik af en toe
even ervaar als ik mee
mag doen en in hun
plezier ga delen