Alle inzendingen over oog om oog

Misschien hoef ik me geen weg te banen Geen pad of steeg meer in te slaan Om lente met het blote oog te zoeken Misschien komt lente op m'n pad Ontmoet ik haar als ik langs veld en akker dwaal Van het seizoen de taal leer spreken.…

Ik stal mijn fiets, ik ben er al maar wie ze op het oog heeft speelt onverstoord, passanten hebben ons gehoord, ze lachen dat is mooi, de vrouw achter de bloemen beaamt dat we elkaar best vaker lieverd mogen noemen.…

De zonnehoedjes zijn gegaan - Ik had niet eens gemerkt Dat ze gekomen waren, Dood die eerder in het Oog valt dan het leven Dat eraan vooraf ging - Drie seizoenen zijn voorbij, En ik merk dat mijn adem Louter heeft stilgestaan, Ze stokte daar waar Het leven om mij heen Onmerkbaar is verder gegaan…

het hoofd van de dichter zit dagelijks boordevol woorden zodoende schrijft hij alle cijfers die hij zoal moet onthouden op de binnenkant van zijn hand zo ontstaat er op bijzondere wijze aan het einde van de dag op 't oog een cryptisch gedicht dat zich lastig laat lezen…

Woorden verwrongen in een orkaan Gedachten wervelen door elkaar Opzoek naar het oog, de kern, het hart Van wat ik wil zeggen Woorden zijn wat ik zoek Leegte is wat ik vind Alles loopt door elkaar Twijfelachtig Verdwaald in een mist Zo dicht, dat ik mis Stilte is het resultaat Dat mij niets doet zeggen…

Mijn neef Roland werd geboren met maar één oog. En met een donkere huid vanwege een slipper van tante Ans op de Antillen. Eergister werd de alcohol hem fataal (en dat is echt waar). Van pech weet je maar weinig tot het je bij je kladden pakt. Neef was pas twee- en dertig.…

languit en schijnbaar in kennelijke staat 's morgens vroeg zo tegen half zeven ziet men hoe de stad begint te leven uit een pui midden aan mokums' leidsestraat je ziet dat die dagopeners in spoed niet groeten niet naar beneden maar steeds recht vooruit kijken zodat ze geen ogenblik vrij hebben op lijken misschien met smoes dat ze zo hoog nodig…

Voor die koude grillen zou ik liever schuilen Op een droge, warme zolder Dan had ik liever mijn dwergparkiet bemind Je oog spuwt schichten Ik kaats de donder terug Je wil mijn weekste vlek belichten Ik wil enkel jouw kaakbeen ontwrichten En sla verstrooid Als naar een drinkende mug.…

Gezegend licht, uit nacht gestegen, Zo vriendlijk lacht uw oog mij aan; Ik sta op 't kruispunt van veel wegen - O, zeg mij welke kant te gaan!…

Een zeepbel zo mooi Een zeepbel zo als het verlangen Van een mens, alle mens Ieder de er zjn oog op laat vallen ziet het anders Ieder zijn andere verlangen Het verlangen, de droom, het ideaal Zo kostbaar beschouwd Ook gelijk breekbaar De nieuwe wind waait en een nieuwe Ideaal zeepbel is mooier dan eerst Door die ene persoon Springt…

het is 'n beetje waar gebeurd in dit wat aangedikt verhaal ach, u begrijpt het wel 'n dichter spreekt 'n and're taal een agent met diepbruine ogen is een blauw oog geslagen een wildslaper in een hertenhok sliep daar al rustig enkele dagen dat kan natuurlijk niet de agent maakte hem wakker de wildslaper schrok zich rot het was een…

Die de regels aan zijn laars lapt, Die alleen oog voor eten had Die stinkt omdat ie piest waar je bij bent Die je de hele dag achterna rent Die eet met opengesperde mond Die smakt dat het een lieve lust is Een zooitje maakt van de omgeving Neen het is niet mis!…

de zon breekt door de wolken, nog niet zichtbaar voor het oog grijs en grauw nog overheersend, staat daar plots een regenboog langzaam wordt een glimlach zichtbaar om de mond van een kind en de regenboog strekt zich verder als een oneindig kleurend lint zo kwam jij in mijn grijze leven, onaangekondigd net als het lint ik was er totaal niet op…

Het was een prachtig gezicht, zover het oog reikte alle kleuren van de regenboog en meer, een ware lust voor het oog, of beide ogen dan nu is de kleur verdwenen, weg is de pracht.…

ik stof maar rond met een plumeau verplaats het van hier naar daar slechts zelden op dezelfde plek soms zit ik in het oog van de storm vloeit rust in waakzaamheid ben ik het vliedend middelpunt van het heelal vervloei ik tot niets en al voel ik ben u niet waard een hand die jasmijnthee schenkt hoopt de afstand te verkleinen…

De wind draagt jouw stem vlucht van hier drijft op de wolken verstomt in het oog van de storm heimwee naar zijn kracht de stilte voorbij barst hij los raast droomloos over het geploegde land moe gestreden geeft hij zich over bij het stralen van de ochtend in de armen van de zee…

ik heb je woorden uitgeblazen en zacht je ogen dichtgeplooid nu kleed ik uit jouw tere huid terwijl mijn oog er licht op gooit mijn oor heeft zoet geruis gevoeld de vleugels van mijn neus zijn stil ik zie jouw handen geurig woelen en wat jij denkt is wat ik wil…

Over groene velden, blauwe meren zo ver het oog aanschouwen kan, waait de wind er door je haren maakt de rust stress vleugellam Daar is water, zeeën ruimte ondanks dat de Zuiderzee is ingedamd vind ik er vrijheid en Van Ruysdael luchten in het schone Friese land.…

Penetreer het papier Het inkt droogt zijn blauwe tranen Maar ze blijven zichtbaar Voor iedereen te aanschouwen die er oog voor heeft Deze manier van verwerken Doet menig mens verbazen Bewondering voelen Of gewoonweg haten De inkt kan door schrijvers’ tranen Het papier ook weer verlaten…

er ligt een dal er loopt een beek en vruchten aan weerskanten er staan korenhalmen en pompoenen glanzen er is de zon het is nooit droog hier hangen wolken nooit heel hoog en bij valavond in de zomer hoor je krekels hier springt geluk gewoon in 't oog…

Zouden ze landen, zouden ze komen, zou er meer zijn dan wat het oog ziet? Morgen weten we ’t zeker Zou er buitenaardse wezens in ufo’s rondvliegen, zou het wel of zou ’t niet? Morgen weten we zeker, of we in de maling genomen worden, of dat er meer is Tussen Hemel en Aarde.…

Geen oog voor haar omgeving Zit ze daar, Zo maar. Indachtig alleen voor haar ketting. Wat een geluk!…

Wanneer ik door mijn verbeelding wankel met een geweldig oog voor details, valt er geen onvertogen woord. Ik ben van de oude en de jonge wereld; het verlengstuk van oneindige herhaling, steeds opnieuw toe aan een fundamentele herziening, niet gebukt gaande onder de hysterie van het gelijk.…

ik was daar bij haar maar ben er nooit geweest altijd gebleven in het warme hart haar vurig bloed nam mij apart ik had geen oog meer voor de wereld om me heen leerde vliegen deelde vleugels samen op een vlucht in onze lucht twee stukjes eigen die bij elkaar in de sfeer van liefde groeiden naar een paar…

ik geef je meer cachet geënt op diep verzonken ogen in scherp close-up het is geen schijn dat jouw bedekt laat mij je muze zijn tijd rust nooit op beelden langs de planetenweg voor mijn oog akkoorden geven treden gelijkvloeiend bij gouden kaarslicht…

What love is, wat liefde is, kijken met je hart, kiezen met je oog en je oor en je stem en je huid en je hand met je hart en je ziel met je hart en je verstand met je hart in je hand. (Mary J Blige - What Love Is http://www.youtube.com/watch?v=fJqys7mDl7s…

in mijn droom vloeit tijd over mijn kussen het druppelt warm over de rand de klok wijst nog maar vier wijl het seconden lekt in de straling van vormen en in de cohesie van lichtgeraakt laat het zich langzaam uit mijn geheugen stromen terwijl mijn oog waakt en speurt in eeuwigheid van ruimte…

zoals tijd in het licht vervliegt zoals liefde verschijnt in het maanschijnsel van de tijd zie ik in het oog van de regen een zonneboog vol geur ruik ik de regen vol warmte voel ik de zon regen en zon breng mij terug waar ik begon…

molshopen bleken stille getuigen die haar vertelden dat hij wederom op haar had gewacht verschijnen deed ze niet in tegenstelling tot flonkerende sterren die zijn nacht oplichtten overdag liet hij haar bespioneren door een uil die de slaap niet had kunnen vatten toch bleef ze verborgen met oog nauwelijks zichtbaar daar de grijsheid…

Ik dacht net aan je, tedere nimf De zoete leugen fluisterde je in mijn oor alsof je iets wilde opbiechten Je woorden betoverden me, ik werd opnieuw bijna vijftien jaar jonger voor de zoveelste keer vanochtend zag ik de lachende engel in je oog zijn vleugels wassen…