Alle inzendingen over schijnt

Rakelings schijnt de zon haar warmte langs de steeds meer zoekgeraakte dag terwijl van binnen hele stormen razen is naar buiten toe de kalmte meester trilt de balans een heftig evenwicht starend naar verbleekte schaduwen van een onderhuidse veldslag schiet hij prevelend een gebedje naar zijn vaste beschermengel die ene met dat luisterende…

Niemand moppert, o ja, toch eentje de zon schijnt in m'n ogen, waar: is m'n zonnebril? Hoe mooi, hoe uitgekiend, om: juist op deze prachtige zondag, in al haar glorie ze haar warme stralen richting ons sturen mag!…

Boven de doden staan, een handreiking naar het eindig, zoals ze vroeger leefden, zijn de overlevenden van nu, hun schaduw gisteren vergeten, we dragen de baar naar eigen inzicht, en zonder het te weten, schijnt de zon in ieders draf, de dood als maatstaf wordt gemeten, werd voor diegene, die de waarheid denkt te hebben geschreven,…

Ik kijk naar de foto die mij zo dierbaar is Het is vandaag die dag, de dag van het gemis Dat jij ons dertien jaren geleden plots verliet Het was niet te bevatten en groot was het verdriet We gingen allen verder, zo goed als dat het kon Maar niets was meer hetzelfde zonder jou onder de zon Maar zien we nu de zon die op ons schijnt en naar…

Geduld is durven wachten tot straks de zon weer schijnt; is hopen op de krachten waardoor de nacht verdwijnt. Geduld is ademhalen al is het ook niet diep; is weer opnieuw vertalen hoe God eens alles schiep.…

met weinig middelen verbeeld: een paar flarden van huizen karrensporen in de sneeuw een heuveltje met paaltjes en mensen die geschrokken opkijken als de grote komeet zijn licht op hen schijnt verbeelding angst ontzag vallen in één ogenblik samen rakelings passeert de komeet de aarde de hemel komt even dichtbij het beweegt de mensen…

', en slaat hij daarna op de vlucht dan volgen we zijn berenlucht en schijnt de zon ons in de rug gaan we verkeerd, moeten we terug maar schijnt hij ons pal in 't gezicht dan gaan we goed, richting het licht van noord naar zuid, heel Frankrijk door, want daar zingt iedereen in koor: 'De beer is los, de beer is los hij loopt te hollen…

ze zit in de hoek gevangen tussen 't vocht en wit van levenloze muren waarop haar ogen ogen -als open vensters haar innerlijke leegte reflecteert en toch als je goed kijkt doorheen alle lagen van pijn schijnt er een lichtje - een herinnering van onmetelijke liefde diep geraakt kijk ik haar aan ze glimlacht, schijnt mijn gedachten te…

er zal toch wel ooit eens vrede op aarde zijn een warme bries waait je gedachten weg van twijfel en angst als ik steeds droom van een warme zon die straalt zoals het hier eens begon zeg me dan waar oh waar waarom schijnt mijn zon dan zo bang waarom?…

ik werd vanochtend wakker geen vuiltje aan de lucht de geur van lavendel ik slaakte een zucht het geluid van de stilte zat zacht in mijn hoofd want ik had mezelf vandaag weer jouw liefde beloofd want alles wat jij zegt en doet…voelt goed open je ogen want waarom schijnt de zon zo vaak al warm in mei en waarom maakt de sneeuw…

Een kerstster schijnt; en wat ook ter wereld verdwijnt; jaarlijks ziet men vanuit het oosten gericht, een ster op de wereld die voor even de vrede belicht.…

De zon schijnt aan de hemelsblauwe hemel en laat de mensen genieten van haar warme stralen De vogeltjes zingen luid hun eigen lied en toveren de stilte om in prachtige muziek De wind waait zachtjes door de bomen en laat de bladeren dansen op haar ritme De vlinders vliegen voortdurend rondom mij en doen me denken aan de liefde die ik voel…

dit wordt het laatste nu schrijf ik niet meer niet dat ik het ooit kon maar ik probeerde het wel waar jij me nu plaatste daar val ik neer nooit meer die zon die schijnt op m'n vel woorden moeten zwijgen ik wil ze uit m'n hoofd ik negeer nu hun bestaan ze zijn hun funktie kwijt de allerlaatste twijgen van hun veerkracht beroofd…

Ach welnee, het loopt wel los Op de Veluwe schijnt een poema rond te lopen. Paniek! Hele gebieden worden afgesloten, een grote politiemacht gaat op jacht ...…

De slotakkoorden spelen het einde is nabij als ik mijn armen uitstrekt raast het zwart voorbij Het water kabbelt verder de zon schijnt in een plas alles zal verdwijnen De kringloop van wat was.…

Soms voel ik me onzeker Onzeker en verward Soms voel ik me vrolijk Alsof de zon schijnt in mijn hart Soms voel ik me verdrietig Verdrietig en verscheurd Soms moet ik zo lachen Alsof die lach nooit eerder is gebeurd Soms voel ik me eenzaam Eenzaam en alleen Maar steeds vaker voel ik me gelukkig En kijk ik om de nare dingen heen…

De maan komt op schijnt over't donker van de aarde... Ik schat de zon en ook de maan op juiste waarde... Sterren, overdag niet te ontwaren De hemel bezaait, ik kan het niet verklaren... Dan komt de nacht ik groet de sterren en de maan... Gefluister zacht; ik zou naar bed maar gaan...…

laten we toch feest vieren nu het nog kan en niet bang zijn voor dan en dan en dan laten we nu genieten zolang de zon schijnt ooit valt er weer regen dus nu voor ze verdwijnt laten we ons bezatten aan het leven niet te veel denken aan later daarvoor is het nu gegeven ooit ontmoeten we wel de kater maar nu nog even niet laten we elkaar…

Op de puinhopen van mijn leven heb ik opnieuw een huis gebouwd de fundering is nog niet zo stevig maar het is er veilig en vertrouwd Het biedt bescherming tegen rampen en geeft me houvast als ik val ik kan er rusten na het strijden ik vocht omhoog, uit het eenzame dal Nu schijnt de zon door mijn raam naar binnen ik schuif het gordijn voorzichtig…

de hagen om de tuinen ontnemen bijna elk gezicht de poort gaat automatisch dicht buitenshuis is het gras gazon het oogt kunstmatig groener zonder onkruid selectiever de struiken omsluiten meer privaat de bloemen bloeien exclusiever de hoge wilgen hangen dieper binnenshuis brandt het licht een opvallend trapje hoger de lampekap schijnt…

Blijf ik een mens met het vermoeden van iets dat altijd licht en schijnt, van leven dat in vorm verdwijnt maar langzaam,zeker heel gestaag zich telkens omdraait met de vraag: Blijf jij mijn eiland in een zee van woede? Blijf jij de mens die me blijft hoeden? Blijf jij bij mij in blauwe stilte? Blijf jij de warmte die ik wilde?…

onderscheid dat splijt en spijt daar zijn wij aangekomen van kindsbeen is ons geleerd niet in eenheid door te dromen hard getekend treurig een dorst die nooit meer stilt wachtend op een samenkomst zoals die schijnt gewild een leven in een datatijd van feiten die verwarren warme eenvoud kwijtgeraakt gedachten die verstarren weg de levenskunstenaar…

Alle woorden zijn voor mij clichés geworden alles wat ik zeggen hoor schijnt mij al duizendmaal gezegd daarom spreek ik nog maar weinig denken is voor mij alleen nog zien hoe alles op hetzelfde neerkomt alles heet hetzelfde in mijn woordenschat die omdat hij maar één woord bevat ook niet hoeft worden uitgesproken.…

Ik wil niets liever dan samen zijn met jou, de zon die schijnt weer, de lucht is weer blauw.…

gele bladeren dansen wild over de straten bomen kreunen onder de hevige wind weer een nieuw seizoen dat arriveert ik kijk nu al uit naar een windstille dag, waarop de zon schijnt in milde herfstglorie bladeren in geel, rood oranje en bruin kraken zachtjes onder mijn voeten witte lichtstralen schijnen bescheiden door de torenhoge…

Mijn schaduw schijnt voortdurend. Zonder tegenlicht voor jou overdag.…

En ik kijk naar de hemel waar nog wat sneeuw vandaan valt en er een zwakke maan schijnt en morgen misschien zon of regen Het blijft maar zingen die vraag en ik kan niet anders dan toegeven dat ik het niet weet…

Ik schilder mijn hemel azuren blauw met schapenwolk en zonnestralen zie hoe grauwheid over de kim verdwijnt als de zon zelfs in mijn hart ook schijnt.…

ze kerft namen in haar ziel die niets is wat 't lijkt ergens sijpelt bloed uit 'n hart dat onomkeerbaar schijnt de stenen weg omhoog ligt er verlaten bij evenals zij wiens lot bezegeld lijkt ontrafelt ze raadselen uit de hemel onontgonnen gedachten spreken zeker tot de verbeelding die 'n sinister spoor achterlaat gelijk de kruistochten…

De zon schijnt en ik zing je liedjes toe. Maar als ik weer ontwaak, ben ik weer moe. Moe moet ik zijn als ik ga slapen. En niet zoals elke dag bij het ontwaken.…