Alle inzendingen over Nauwelijks Zicht

Hoewel begrip eigenlijk heden ten dage vaak ver is te zoeken laat het zich vandaag nauwelijks meer vinden 'k Respecteer mensen die geloven Geenszins zal 'k ooit snappen waarom mensen elkaar adem gunnen terwijl de oogst verschroeit en de laatste waterput 's opgedroogd 't Antwoord ligt verscholen op of misschien tussen wolken…

Ik ken een lief klein meisje, dat tegen veel grote mensen stil is en nauwelijks praat. Ik ken welbespraakte vrouwen, die tegen hun mannen zwijgen, en die soms erg humeurig zijn, om zo toch hun zin te krijgen.…

Ik herinner me een vroege zomerochtend mijn verse voetstap op het strand een nauwelijks kuiltje het warme zand nog zonder de ruwe hitte van de middag.…

Afscheid was er nauwelijks, want het ging veel te gauw. We zullen je missen, ook als vriendin. Maar we zullen je het meest missen, in dit gezin. We zullen je missen, met alles wat we samen deden. Maar we zullen het onthouden, als een kleurrijk verleden.…

over ongelijke keien takken waaronder ik buigen moet probeer ik een doorgang te vinden onder gebroken zonnestralen het vroege ochtend licht wetend dat dichtbij het rechte pad naast me badend in ochtendzon waarover, als ik dat wilde evenzogoed lopen kon maar, zoals ik op mijn eigen wijze kies voor het mysterie van het ondoorgrondelijk nauwelijks…

Zo zie je hoe de tijd alles doet verschuiven en Slauerhoff straks een soort Virgilius voor ons is, een vage schim uit de oudheid, die nauwelijks nog tot de verbeelding spreekt, die over enkele eeuwen door niemand meer gelezen wordt.…

Ik zal je niet benaderen niet in de toekomst of in dromen sluit het boek halverwege zonder verleden in het heden de nacht valt in vertrouwen onder lichte zomersterren van voortijdige stilte ik leef nauwelijks een leven zonder jou er is geen biefstuk, geen genadebrood er zijn geen vegetarische snacks je blijft zoals je bent als…

En toen de stilte riep herkende ik haar stem zij fluisterend, ik luisterend naar een melodie zo zacht en fijn het zou zomaar hemels kunnen zijn het klonk als een aria uit La traviata wind verwaaide elke gedachte uit het roerige brein, daar werd het stil hoorde enkel fluisterzachte muziek en nauwelijks horen kon want zelfs diepste stilte…

In de dageraad van het noorden Ontdekte ik dat liefde Omdat jij me dat aldoor gaf zoveel mooier was dan ik dacht Aan de donkere hemel zweefde het licht Golvend in het groen Golvend in het zicht Een mysterieus visioen…

dat de tijd stolt, mineraliseert wegrolt van ons als een sjoelsteen omvalt en verder schuift over een glimmende baan bestrooid met talk het eind is niet in zicht houden wij tussen onze vingers daarmee masseren wij elkaar de handen soepel…

Herfstblad Dwarrelend in mijn zicht. Vol leven; toch stervend of dood. Niemand zou geloven dat Jij een regenboog bent in dit licht. Eerst bruin met geel, nu bruin en rood. Langzaam legt de wind je neer Naast mijn voeten op de stoep.…

heel even een tipje van de sluier licht gemorste dauw een verre loei nipt het oor verstrooit het zicht tot zingend blauw wakker springt het meiklokje uit haar winterslaap op tijd om weigeroes van bloem tot bloem een lentebries verspreidt…

De accu wordt opgeladen Oren open, ogen dicht de wereld even uit het zicht. Door de magie van de muziek doe ik gewoon aan “Struisvogelpolitiek”…

wat uit de mond komt zijn alleen maar woorden vleermuizen botsend tegen het niets - de gedachtengang van een grot naakt zal ik uit het duister treden en dan blind de zon omhelzen de gedachtensprong een schot - zo draait een mens de wond uit zicht [Vert.…

Geen barbecuepakket is meer te krijgen De wegen rond Ikea zitten dicht En ook het strand blijft mijlenver uit zicht Wij zitten thuis te wachten en we zwijgen Zo hebben wij ook Pinksteren doorstaan Tot Tweede Kerstdag zal het wel weer gaan…

krachtig trap ik door de nacht draai met mijn pedalen een weg door duisternis alsof ik tijd terug kan halen nog voor ik deze heb gemist sneller dan met licht raast langszij het zicht op wat ik ken als gras en bomen ik ben de paden kan ze dromen draag er blind mijn last…

hield maar niet op rond de jaarwende stemmen die hoog opgaven van sterren aan firmamenten goede bekenden maar wat ik ook kon zien een sterretje her en der voor de rest nop te dichtbij misschien ze stralen immers pas van verre je verliest zicht als je mee licht…

ik streelde diegene zich mooi noemde verloor het zicht in al haar pracht keek in diepten van ogen zonder dat de stilte gewoon leek op wat ze gewoon was beleefde lust in een moment van eenvoudige aanvaarding en keek over de schouders naar de schoonheid die ze in alle eenvoud met zich meebracht……

De laatste resten van de zon vormen contouren aan d'horizon land en zee nog vaag in zicht vervoeringsbasis voor gedicht de dag is op, voelt zich moe is aan de schemering toe d'avond voelt nog wel d'r pit zodat er nog geen nacht in zit…

de schemer verheft zich de nevel sluipt al rond in geen tijd doet mist alle zicht teniet de late wandelaars gaan voet voor voet voor ... voet hun stille zwijgende stap wordt in de smoor verborgen van de eerste dolende winterschimmen…

ontoegeeflijk hart jij raast in mij als een driedelig pak waarvan de drager onthoofd mijn hoeden past hoe scherp is het zicht want in mijn believen is het donker niets meer dan de pracht van de nacht en hoe ontdaan ook van het bloed zijn jouw kameren gevuld met een ledigheid die ik nooit zou duchten…

door 'n voile is het zicht al langer vertroebeld, zo zelfs dat al het ondermaatse vergoelijkt gedwee in opgedrongen rol welke je je eigen hebt gemaakt lijm je doorgezaagde stoelpoten dagelijks weer vast zodat er geen ongelukken zullen gebeuren of toch...…

Bevrijd het gevangen licht, met het raam verduisterd daagt geen enkel zicht.…

Voor mensen met een kronkel in hun leven Niet zo dat ze een standbeeld af gaan zagen Maar wel een beter leerklimaat gaan vragen Of een olifant zijn zicht terug gaan geven Wie een rijmdaad van formaat verrichten mag Maakt deze dag weer tot gedichtendag…

ik lak zwart je rode lippen af die nog bewegen in het spiegelbeeld zij hebben mij gekust voor de stortvloed van verwijten kwam heb je achter me gelaten uit het zicht verdwenen maar in de spiegel ben je weer verschenen helaas met jou verdwijn ook ik onze wereld wordt in zwart gewist…

Bij Ingmar Kamprad gaat geen lampje branden Noch Elmtaryd, Agunnaryd brengt licht Het acroniem is wel markant in zicht In geel, op kolossale blauwe panden Maar Billy kan op meer bekendheid bogen Zo kreeg die man zijn schøpjes op het droge…

In de verte zag ik jou, eindeloos nieuw zicht betrouwbaar verborgen verlangen vredig rustig bijzonder evenwicht. In de verte zag ik jou, plots dichterbij stilzwijgend gebroken rede onvruchtbare oase de luchtspiegeling voorbij..…

Ik zie je kijken in verten kijken Het zicht door ochtendzon in deze winterdag gebrand Op deze weg zijn wij -tenslotte- aangeland Wij wijken af van de kaart,kompas gebaande wegen Verlegen vroeg jij: 'loopt dit pad niet dood?'…

Ben ik het nu wel, Of toch gewoon niet - Ik weet het niet meer, Weet niet welke gedaante die In mij rondwaart Nog het meest overeenkomt Met hem die ik vroeger Zonder enige terughoudendheid Ik Durfde te noemen - Er wonen zoveel identiteiten In mij, nu, die samen in een Meedogenloos spel verwikkeld zijn, Dat ik het zicht op…

de nacht hult zich in inktzwarte duisternis het schip mindert zeil in het zicht van de haven de nacht is in uren geteld in de vroege ochtend zet de zon alle zonnezeilen bij het schip, huis zonder plafond, draait mee met het wonderlijke licht…