Alle inzendingen over grote toren

Onderaan in de rangorde Van wat vroeger met een Goed woord personeel heette - Nu met verschraald beleid Van de hoge mijnheren Op het pluche hoog in de Ivoren toren die meneer Albert Verfoeid zou hebben afgedaald Tot wat de onderste trede van Onze maatschappelijke ladder Moet zijn - voor jou die al jaren Voor en na je studiedag…

In de bergen van mijn geest wedijveren meerdere toppen naar het hoogste punt om te overleven, moeizaam trek de voeten uit het dal grijp naar het touw, maar tors te veel onnodige ballast mee, de geleefde klei nam alle vormen aan die mij overkwamen, de beelden bekend, vergeten alle namen, de laatste tree op de levenstrap die ik deelde,…

Immer vond ik, 't pad ontweken, een richtbaak voor mijn stappen, mank en krank, en stronkelde ik in wanhoop soms verloren, dra viel door 't duister, uit een hoge toren, diep in mijn ziel een verre klokkenklank.…

spontaan pak je mijn hand verlegen kijk ik naar je voel me ook wat verloren je woont hier zo mooi in de Vlaamse Ardennen we lopen verder door een fijne dag in mijn leven ontroeren elkaar daar op het pad bij de burcht waar de schelpen kraken kijken naar de plek waar jij was geboren beklimmen de met spinrag behangen oeroude toren…

Nu strijkt de wind in vrijheid over velden In wolken van vreugde verspreidt zich ’t licht Een leven dat wij danken aan de helden Die strijdend d’ overwinning hebben verricht Nu wappert de driekleur fier van de toren In ied’re stad en dorp wordt het nu gevierd Met spel of muziek en in blijde koren En elke straat is rijk met vlaggen versierd…

Reeds is de zon in purperbrons gezonken en sleept na zich een laan van gloed, die 't landschap verwt in kleurenpracht en 't haantje van de toren fonklen doet....…

Uitgeput val ik in slaap in het uur dat de zon hoog aan de hemel staat Vreemd is het in een droom te aanschouwen hoe dat er vanuit de hoge toren Bekleed met mos en spinnenweb naar me wordt gekeken alsof ik de klimop ben gespijkerd aan het hout om alsmaar hogerop te klimmen Geperst geduwd verwrongen om te sterven met de vreemde adem…

De toren hield het zware weer op afstand dat zich vanaf de Rijn tegen de oever vlijde. Jan Janszoon schoof de dekens aan de kant. Op de ezel stond een spieraam klaar om met linnen te bespannen. De hoeken perfect haaks, was het werk van timmermannen.…

Wanneer een leerling geen diploma haalt En ongediplomeerd de school verlaat Dan komt dit ongewenste resultaat Omdat het onderwijs weer heeft gefaald: In leren hebben leerlingen geen zin En daar spelen de scholen niet op in.…

De sprookjesbosbewoners stonden paf: Hun grote leider, bijgenaamd Jan-Peter, Was nog maar eenenveertig centimeter, Er was alweer drie centimeter af! “Toch vier ik feest”, zo sprak de hoofdkabouter, “Omdat ik lekker groter ben dan Wouter.”…

De Grote Donorshow bracht meer donoren Wat eerst een schandelijk programma leek En voer voor polemiek en zedenpreek Werkt, juist door die tamtam, zeer naar behoren Soms scheidt men nog de inhoud van de vorm: De Grote Normvervaging bleek de Norm…

Het lijkt wel alsof het een bruut gebaar is Maar toch is het op zich een goeie deal Want binnenkort zit in het Happy Meal Een hamburger van stukjes dromedaris Er zijn er nu teveel, dus eigen schuld En ja natuurlijk ook nog dikke bult…

Een eenzame linkerschoen De jongen die altijd Wordt overgeslagen Een overbodig geworden Typmachine - ons hotel Heet niet voor niets Hotel Perdu - een troostrijke Plek voor iedereen die Iets uit te zoeken heeft - Als je bij ons binnenkomt Meld je je gewoon Bij de receptionist Die alle talen van De wereld spreekt En elk verdriet…

De CO2-emissie gaat omlaag Althans, vooral van energiebedrijven De vliegsector blijkt juist veel bij te schrijven De groei gaat snel, verduurzaming te traag Trouw aan haar naam en functie toont de luchtvaart Dus ook bij verantwoordelijkheid haar vluchtaard…

een huis vol kinderen is een huis vol leven met lekker veel kroost dat zich uitleven kan een huis vol kinderen is ook huis vol zorgen van maand tot maand het knopen van eindjes vader duizendpoot moeder creatieveling of juist ook andersom verzinnen steeds listen spijkerbroek jurk of jas wordt groot naar klein tot echt versleten toe…

Een kleinigheid, een groot gebaar. Jij ben de kanjer van het jaar !…

Dan wil ik wel weer groots, meeslepend leven, Verwachtingsvol de straat, de hort op gaan, Desnoods naar onbekende diepten streven, Met beide voeten in het drijfzand staan En zonder angst aan haar mijn lichaam geven, En onbezorgd de brede poort door gaan……

bundeling is verbladering in de herfst je waait weg je blijft liggen weggerot geveegd op hopen je weet niet meer je vergeet door d’ontluist’ring na d’ontblad’ring storm en beregening ontlezing als herinnering zo blijkt telkens weer bij lang verleden dichters die ooit in bundels waren…

Constant bleef nooit stille staan in stilte bleef hij verder gaan na Cobra Corneille Appel deed hij een appél voor Nieuw Babylon toekomst van ruimte en zon er was genoeg ruimte onder zijn zon einde Grote Wittenburgerstraat op het oude lange eiland tegen de waterkant in een oude school zag men hem jarenlang onvermoeibaar gaan en komen…

De lucht neemt de plaats in, het golven waarin alles zijn grens en huid aflegt, en hoe de gedachten door elkander gaan, alle gedachten samen, de grote wijde geest die over de wateren zweeft, maar er is geen water en er is, denkt het, er is niets dat zweeft... Er is de huidloosheid, en wensen dat ik wist.…

De morning-afterpil staat in de schappen van supermarkten in heel Engeland. Dat helpt veel tienermeisjes uit de brand wanneer ze niks van veilig vrijen snappen. Maar wat voor pillen moet je ze verkopen wanneer die arme schapen aids oplopen?…

almanak gevonden op Koninginnedag op straat gouden vondst heerlijk reageer je even hoe jij de 10 Geboden vindt?…

echte reuzen van de geest cijferen zichzelf eerst helemaal weg kijk Gautama Jezus Maria Confucius Ghandi Mandela maar nu naar Albert Einstein eerst helemaal verdwenen onder een cijferbrij kwam een formule kringelen speciale relativiteit in tijd en afstand later nog de zwaartekracht er bij ee-is-em-cee-in het kwadraat dat kwam zo maar…

als de vrouw voortdurend met hoofdpijn schermt blijkt het eind te kort liefde bloeit op door een verrekijker…

Groot geloof in geliefden en in God en we gaan geheid scheiden de ganse dag geneuzel en gezeur…

Het getij als een grote klok, die zonder hapering in haar cadans voortgaat. Zich van niemand en niets, iets aantrekkend Haar zekerheid, wekt de kalme kracht in mij op.…

In de modeweek die loopt in New York Stad Paraderen voor het eerst de grote maten Ineens had iemand zomaar in de gaten Dat niet iedereen zo dun is als een lat Na heel veel tijd kun je dus meer zien daar Dan 32 (wel een beetje raar)…

Wat Lieve Joris ons heeft voorgelezen Was zeker breliaans en sacrosanct En vice versa gutturaal verklankt Om toch linkmiegelig astrant te wezen Welluidend om te horen, haar dictee Maar aan het schrijfwerk doe ik niet meer mee…

Okay! Ze danst dan als een houten plank, Maar zij verstaat de kunst te balanceren, Wat Torries, Whigs, EU dan ook beweren, Toch is ze weggestemd, als stank voor dank. De Brexit die zij zelf heeft voorbereid, Heeft ook haar eigen exit ingeleid.…

nu je twaalf jaren tellen mag komt er een heel nieuwe tijd ga jij dingen echt ontdekken die je heel misschien ook wel met jou vrienden al besprak met de deuren die opengaan wordt jouw wereld groter nu echter dan de virtuele wereld waarin fictie en werkelijkheid voortdurend elkaar bespelen je bent echt een grote gast nu die stoer stoeiend…