1371 resultaten.
uit de hoek
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 256 wegsterven van stappen
in koud betegelde gangen
eindeloos in hun lengte
van de strengste meesters
in de hoek een jongen
met zicht op twee muren
wat plafond en een stukje vloer
nog meer van die fletse tegels
het zwart in vierkant gegrijns
en de tijd als gezelschap
op het hoofd de ezelsoren
de wangen mochten rood
de schaamte van het laten vangen…
Vlokjes licht
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 2.007 alles is te schrijven
zelfs jij, mijn vlokje sneeuw
dat in de lucht blijft hangen
alsof je plagerig denkt
zie de vrede dit jaar maar eens
op een andere manier te vangen
creëer deze kerst zelf
wat vlokjes licht
en laat ze weerkaatsen
in ontmoetende ogen
warm je handen
niet in schoenen
maar in de handen
van een ander
alles is te…
Kazemat
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 347 De bunker staat daar maar
midden in het Echo bos
daar waar klanken
draaiende wind keren
en wanhopige kinderstemmen
de bosrand verlaten
de bunker staat daar maar
tussen zo maar een boerderij
en een kleine ondiepe sloot
waar kroos stapjes lijkt te vangen
tussen reeds bloeiende bermen
en ontkiemend zacht wuivend riet
de bunker staat daar…
Voorjaarsperikelen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 298 voorjaar door de takken
die naarstig bloesemen
in een wazig rozerood
Ik adem lenterig
voel een lichte stuwing
door mijn aderen
Zou willen dansen
maar hier op straat
lijkt dat toch wel idioot
Wat miezerregen smeedt
echter snode plannen
Geselt dikke hagelbollen
in mijn oneindig blij gezicht
Maar door zo’n opponent
laat ik mij echt niet vangen…
Weemoed
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 780 Zich ritselend laat vangen,
standvastig blijft, niet draait.
Kan ik eenzaam, lange uren staren
naar jouw glimlach in mijn glas.
Je ogen, je mond, hoe mooi je was.
Maar de dood speelde al door je haren.
Een kam met veel te scherpe tanden
op een hoofd waarin de waanzin laait,
als de wind die stro aanzet tot branden.…
de keuze
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 413 wij zullen samen sterven of ieder alleen
door verdere dagen
de zomer is weg, straten worden langer
alsof schaduwen
geen bestemming meer vinden
voor de zoveelste maal
zie ik het kind opnieuw
ze woont aan de rivier
gevormd uit een beetje poëzie
en mijn innerlijke tijdloosheid
ze droomt, zegt ze
ze is de ziel van jouw stilte
ik vang…
SMARAGD
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 397 Is het halfvol, halfleeg het glas
De keuze zal de kijk bepalen
Zo ook de stand van beide schalen
Die wikken over groener gras
Ik weet het juiste antwoord pas
Als ik geestdriftig met verhalen
Haar aandacht vang en volle zalen
Tref in haar blik, zij even kras
Opveert bij het aloude KNIL
De met de Gordel zo vervlochten
Zwarte, nu witte orchidee…
dromen
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 343 de hemel weent
ik vang de tranen
op in regenton
waar ze samenvloeien
tot kostbaar water
helder en koel
goed voor planten
tuin en vijver
de vissen dansen
op hun staart
de tuin gonst
van activiteit
talloze bijen snoepen
van honingzoete nectar
vogels zingen van geluk
bloemen stralen
in hun zomerkleed
de mooiste kleuren
lichten op…
Samen beleven we de natuur
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 72 Ik word warm als ik jouw glimlach vang.
Wat een plezier hebben wij gehad.…
Enigma
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 167 ligt het dan
in het hart onbesproken
of is het soms maar
een idee een vreemde
die dichtbij kan lijken
in een spinsel van een
achterdochtige zin
of een uitbundig ding
die het uit in
misschien is het geheim
dat het verborgen wil blijven
in de contouren van het dichtprofiel
vreemd gedicht je gezicht
laat zich niet vangen
in de ruimte…
ster
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 272 ik vang je op, als je me nodig hebt zeg je het maar.
maar wat bedoel je met je kunt het, is mijn vraag.
dat merk je vanzelf, daag!
de ster stijgt op en verdwijnt in het donker.
ik kijk omhoog, daar staat hij, de ster.…
Geurtuin,
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 247 Ik weet nog steeds niet
of er juiste woorden
bestaan die de geur van
je huid kunnen vangen,
van jouw golvend haar,
het bewegelijk licht
van je ogen, wat mij
onbewegelijk maakt,
verlangen vanuit de
vingertoppen, strelend
gebaar van verwachting
op het puntje van je lippen.…
prooi
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 232 zij die geen dromen vangen
verstrikt in het web
van de werkelijkheid raken
waarheen
wanneer een spin nadert
een woordenskelet achterlaat
brandend in de keel van de nacht
zeg me
waarheen zij moeten
zij die nooit over blauwe luchten praten
maar vanuit de donkere schemering zoemen
met brekende schouders en de in flarden
hangende…
Bert geef vader vleugels!
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 1.739 Huntelaar
Die staat vingers gespitst getergd klaar
met Wesley en Persie om afvallende ballen
op te vangen en snoeihard in te knallen…
In eerste instantie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 67 Het is voor woorden ook te gek,
een broeiend wenselijk verlangen,
doch waarneembaar in kort bestek
als wat uw ogen en oren vangen.
Gedreven door een waterval
van nevelende zinnenkracht.
Het daglicht ontwijkt het tranendal
zolang het is wat werd verwacht.…
De Leidse visser en het Haarlemmer meer in 1852
poëzie
3.0 met 3 stemmen 1.399 Daar is in 't Meer voortaan
Voor u slechts slib te vangen.…
Ondergrens
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 100 Aan de oevers van naderend welbehagen
vangen steile stranden een golf van ijdele hoop,
in verdronken vaarwater ten grave gedragen.
Het is onbekend hoever wanhoop kan zinken
naar de laagten van de zwaartekracht,
voordat verkalkte echo’s onderaards klinken.…
verlangend naar stilte
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 153 verlangend naar stilte
in tinten te vangen
dient zij zich aan
in groteske amorfie
geen heimwee naar verre
verlokkingen
en ik - begerig - koester
haar totdat de lokroep
van de wereld haar laat
ontsnappen vanonder mijn
pen
krachteloos tussen vinger
en duim
spinselen van hersenen en
gedachten voeren oorlog
in mijn borst
moorden…
tranen van onmacht
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 386 Een spin maakt haar net om een prooi te vangen
Ik ben de prooi waarop ze jagen.
Wat heb ik niet goed gedaan
Vergeten door de omgeving
Woorden worden weggeveegd
Zodat de zinnen niet meer kunnen gezegd worden.…
Flinterdun
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 72 ik wilde je schrijven
op flinterdun papier
maar mijn lichtgewicht
woorden wilden niet
beklijven op wit a-vier
schreef zonder
schaduw met
mijn witte stift het
contrast was te lezen
als je dat tenminste zag
ik wist dat je
vingers langs letters
gingen om warmte
en emoties te vangen die
daar achter bleven hangen
op het eerste gezicht…
Elfentalen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 122 Ik droom een elfje dat niet van mij wijkt,
en samen dansen wij op ’t sprookjesbord
en vangen appelbloesem in mijn schort –
tot huilen van het lachen mij verrijkt.
Maar als ik weer in slaap gevallen ben
ontvouwen zich heel andere verhalen,
met thema’s die zich dagelijks herhalen.
Het lijkt wel of ik die al eeuwen ken.…
Ik de jager jij mijn prooi
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 221 Dat zal wel mooi zijn
Dan ben ik de jager
Dan ben jij mijn prooi
Ik zal op je jagen tot ik je vang
Maar als ik je heb laat ik je nooit meer gaan
En dan eindig ik met een trofee
Met jou in mijn hart en jou foto in mijn portemonnee
Ben jij degene? ben jij mijn prooi?
Ben jij degene voor mij?…
Handen af!
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 70 Mijn handen vangen altijd aan te trillen
zodra ik zo’n couvertje openmaak
en wat ik lees doet mij vol walging rillen
terwijl ik diepe afschuwzuchten slaak.
Ja, de vakantie gaat aan ons voorbij,
(ik word tot op de knoken afgekloven)
en dat is al de zesde keer op rij.…
Ik wens je meer
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 706 Dromen die je vangen kunt
Die minstens tastbaar zijn
Regen die jou niet deren zal
De paraplu bescherming biedt
Ik wens je meer...
Tegen je vallen en weer opstaan
Dat het niet met moeite gaat
Kracht waaruit je putten kan
Ook energie is er genoeg
Ik wens je meer...…
Zwemmen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 383 Zo blij om niets, maar 't is toch iets
door juist alleen te zijn, ontdekt
dat mijn verlangens zijn vervuld,
dat iemand zo'n gesprek
altijd wel ergens op te vangen weet.…
Depressie
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 595 Geen mens heeft hem ooit kunnen vangen
of verjagen,
ongrijpbaar als een dief in de nacht,
haalt hij wat hij pakken kan.
En je weet nooit wanneer hij weer terugkomt.…
Tot de verbinding brak.
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 146 kleine vlinder die zij wilde vangen in
een gesponnen vleugels van woorden,
verlangens die ze begreep maar
bewust ontweek, voordat ik sprak.…
Aanname
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 192 mijn pogingen tot vertalen
Ik luister aandachtig naar jouw vingers
wanneer ze hun warmte met mij delen
Ik herinner de smaak van jouw lippen
wanneer ze mijn schouders strelen
Ik vang de stem van jouw ogen in die van mij
met een zucht laat ik mijn vertaling vrij
Vrij totdat deze zuiver is
en schoon van mijn perspectief
vrij totdat…
Vlinder of olifant
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 243 Stel dat ik een vlinder was, een jochie spelend in 't gras
rond lopend met een netje om me te vangen
puur en alleen voor zijn eigen verlangen,
omdat ie niet beter weten zou.
Nee 'k ben een mens op twee benen
dan maar geen dier, hoef ik ook niet het
dierenleed te verwenen.…
mijn wandeling
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 222 ( als antwoord op het gedicht Wandeling van Rutger Kopland )
we wandelden, verwondering alom
deze schoonheid die bloeit hadden we niet
verwacht, dat groen zo groen kon zijn
en dat de wereld lacht in het fluiten
van de bomen
we praten niet, dit zou de rust kunnen verstoren
ik vang haar blik, het lijkt alsof de liefde
groter wordt als de aarde…