1784 resultaten.
’t onopgemerkte sterven van een mens
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 729 ik plukte kleine asters van je graf
en wreef ze eindeloos tot aardebrokken
voor plantentuinen volgend jaar, misschien
wurgde ik met blote handen zelfs een tijger
nam hem zijn bloed tot maan opnieuw
het woud en ook de dalen vulde
en uit elk lijk heimelijk de adem roofde
’k vermengde als met slagersvuist
de ingrediënten in een zee van vuur…
Disques simultanés
netgedicht
3.0 met 37 stemmen 2.262 Une nuit de Mai
zong je in
te verleidelijke kristallen
van mauve
En rood scheurde jij mij
Als een der wellustige Mainaden
in scherven uiteen
als een weerloos
bloot
in een bloedig bed
van bederf
Ik spatte uiteen
in abstracte lusten
zoog beelden
die ik enkel kende uit
een vage
en sneeuwwitte droom
Het kostte je
geen drank…
Zomerzee.
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 505 Je lieve gezicht vangt de volle zon
en zichtbaar genietend
geeft je gulle lach je tanden bloot.
Onbeschaamd geniet ik van je en met je mee
je dwingt me naar je te kijken
zonder te weten hoe en waarom.
Maar ik voel, weet het zeker:
De zon en de zee vertellen een verhaal,
een boodschap aan ons twee.
We vertrekken, straks is het vloed…
Een lach vol sjans
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 58 in geschoren
groen geurt
het gras naar toen
jij in je
blote voetendans
een lach vol sjans
armen die nog
verder reiken dan
ogen willen kijken
de wereld in
een felle draai
sensueel vonkt fraai
waar adem het
gemoed overstijgt kust
stilte het vermoeide lijf
tot hakken
weer uitdagend hun
opzwepend ritme klakken
en blikken…
Miljoen
hartenkreet
3.0 met 21 stemmen 2.029 Meer dan een miljoen, lag er in huis
Open en bloot niet eens in een kluis
En wij maar wachten op de trekking van de loterij
Maar die gasten, die waren er gloeiend bij
Inleveren die poen en een beetje snel
Nou ik wacht wel op de trekking, dacht ’t wel.…
De zucht van de koe
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 726 De allerlaatste koeien
liggen dromend op het land
te malen van een zomer
die geloomd niet wilde komen
Ze rollebollen samen
blote buiken op hun kant
en wachten tot de wolkenvlokjes
vallen op de bomen
Dan staan ze nog eens op
in natte zon die plots ontbrandt
en voelen langs hun flanken
hoe de witte nevels stromen
Oktober is gevallen…
ploegdrijverke
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 306 op ’t platte land
kunt ge ze aanschouwen
een zwart – wit pakske
mee nen lange staart
sierlijke stapkes
op de hoge voren
efkes ben ik ze kwijt
gaan ze schuil achter
den trekker, vrolijk
gelijk grote libellen
de zon warmt het land
koren wuift langs wegen
ze kuisen de hemel bloot
beeldig, ’t is een zegen…
December
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 348 Wat te doen grijs landschap, grauwe luchten,
de bomen met de kruinen bloot,
door stilte en mist omgeven, ‘t doet mij vluchten,
bij boek en haard, met warme drank en brood.
Het doet mij vluchten
bij boek en warme haard,
de grijze sombere luchten,
geen zonnestraal die zich openbaart.…
In vlammend samenzijn
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 99 nog laait poëtisch vuur
en tatoeëert succes
in helder rood je ziel
jij geeft jezelf
kwetsbaar bloot
in vlammend samenzijn
maar wie voelt dadelijk
weer de pijn als stilte smeekt
om rust en even eenzaam zijn
omdat jij je sporen weer
moet vinden in het wad weg van
hectiek en bulderend gelach
niets is vergaan
want onder grijze as…
Stadsmens
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 302 Lopend op het strand
met de golven van de zee
die bruisend aankomen rollen
hoor ik het ruisen van het helmgras
in de duinen
de duinen die ons land moeten beschermen
op blote voeten loop ik voort
het zand kriebelt tussen mijn tenen
met de krijsende meeuwen om me heen
voel ik me vrij als een vogel
als stadsmens kom ik graag aan zee
de…
Lot
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 364 zo licht het is
de muren te breken
van een stad in verval
zo zwaar
de stenen te kantelen
waarachter de uitgeputte verte
gemiste kansen kuilt
ik strek mijn hand,
grijp de stengel
van een netel, hij prikkelt
juist genoeg
ik schep de grond over de rand
zie mijn geweten, bloot en schraal
spelt het verjaarde beloftes
letter voor letter…
geheimen ontbloot
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 170 dichter bij jou
leggen zwijgende jaren
opnieuw en opnieuw
mijn geheimen bloot
als aarzelende gebaren
fluisterende dromen
hoopvolle illusie
te veel en te groot
ijdel het mysterie
van prille aanbidders
handen te gretig
woorden te loos
toewijding te duister
met vage beloften
duister de doelen
aandacht te broos
onaf steeds het raadsel…
Winterslaap
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 483 Ach de liefde, opwindend
dichtbij en wat onbereikbaar,
zoals de sterren staan,
vaak niet met het blote oog
te zien, als levend stof
van licht voorzien, waar
uit ik dagelijks ademhaal,
verkleeft met de schemer
van de wintertijd, getekend
in het eelt van beide handen
wat zienderogen vergeeld,
wordt het weinig van de zon
in zijn lankmoedigheid…
Een flink postuur
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 357 Een rondborstige vrouw uit Medemblik
Toonde haar fraaie bijzettafel
Aan de rugwand van haar blote navel
Sinaasappelhuid met vlezig slik
Ik verschoonde haar riante kavel
Ze lag op haar ene zij
Ik was echt geweldig blij
Met een grote washand als dubbele wafel
Wat dacht je wat ze toen zei?…
Hillen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 90 Nu moet hij straks de kamer toe gaan zeggen
dat hij de waarheid nooit meer bloot zal leggen.
Minister van Defensie Hillen, noemde in Vrij Nederland
de missie in Kunduz militair en moet zich voor die uitspraak
komen verantwoorden in de Tweede Kamer.…
De schoonheid van mijn intelligentie
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 207 De werkelijkheid is, ligt daar bloot:
dat de goedheid van mijn hoofdelijke
intelligentie zich uit van klein tot groot!
Het doet niet alsof; speelt dat spel
zelden tot nooit, immer verbonden
aan de waarachtigheid van haar ziel.
Ze leerde haar kracht in zuivere boodschap kennen:
de levenstaak die haar ten deel viel.…
houden of houwen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 312 hoe zou een woordsculptuur
eruit zien
zou het zijn
zoals de vlakte
van een monotoon gesprek
waarin de uitgedoofde hartstocht
geamputeerd werd
voor het blote oog
of zou het vluchten;
een hert dat nimmer
het beloofde landschap inloopt
bewust van het gevaar;
illusies die elk woord
doorbreken, beloftes
tussen hemel en bos
aan de rand van…
Ontwapenend
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 80 het kan nu wel wat minder
ondanks groei van het gewas
de zon schaamde zich dood
gaf te vroeg zijn warmte af
en geeft zichzelf vrijaf
mensen kleden zich te bloot
regen vindt de grond te droog
het wordt tijd voor wat gespetter
dus de wolken hier omhoog
dijen uit naar iets gezetter
men is hier toch gewend
dat seizoenen eigenzinnig zijn…
Oktober
gedicht
3.0 met 17 stemmen 12.250 De kruinen ijl, de stammen bloot
en dit door stilte en mist omgeven.
-------------------------------------
uit: 'De vogel Phoenix', 1947/1997.…
Godverlaten Amsterdam
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 313 De binnenstad ligt nog in slaap
alleen geritsel van papier weerkaatst
klikkend licht metaal
van leeg door drukte blikjes
regenbogen overbruggen
doordrenkte vlaggen zonder stijve kleuren
de Gay pride moet eens met de billen bloot
rotzooimakers hebben er een puinhoop
van gemaakt en ervan genoten
een opgeroepen vuilnisman
vervloekt zijn vak…
Zorgeloos
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 214 Vandaag sabbel je opnieuw op die grasspriet,
onderbreekt je blote voet weer steeds de lectuur,
laat ik je haast hoorbaar zeggen: -Voorzichtig!
Ja, zo is het goed.…
Kleuterkind.
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 334 Ze draagt in haar hart
een lampion , met duizend
mooie kleuren
met kralen, geel en helder rood
versiert zij steeds haar dag
op blote voeten door het huis
en steeds een gulle lach
als ze in de knoppen knijpt
die uit de planten komen
verschijnen er onmiddellijk bloemen aan
en gaan er vlinders dromen
als ze koekjes eet verandert het huis
in…
riposteerde op de kling
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 234 staal nog warm
uit het foedraal
als jij me groet
het snijdt de
wind aan flarden
je masker op als
wij en garde gaan
jouw eerst touche
in onbeschermde flank
ik riposteerde op de kling
raakte onverhoeds je hand
je zwaaide groot
in alle houwen de
striemen door mijn vest
koesterde ik in vol vertrouwen
in rood gaf jij
je boodschap bloot…
Een trammetje
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 86 geen roze schoenen
dit keer maar zilveren
al brachten zij
geen stom woord uit, nee
dat deden de roze sneakers wel
waar zelfs wieltjes onder zaten
en ze iedere keer net niet mee
op haar smoel ging
haar moeder maande
haar nog tot stilstand
en lachte haar gouden
hartjes-tand bloot
de invloed die ze ooit
dacht te hebben
bleek haar…
Zij steelde in rozet
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 526 je zag die bloem
ze bloeide heel alleen
op kale rots tussen
verdwaalde stenen
je ging er heen
zij steelde
in rozet van
stugge bladeren
bang om zon en warmte
te missen in haar aderen
je rook haar strijd
de geur van overleven
zij had haar pracht
kleurde praal voor even
met warm geopend bloot
in donkerrood heeft zij
zich aan de…
Green on red
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 172 Red haiku
Blote klaprozen
dansen in de zomernacht
traag en onstuimig.
Zevende hemel
Strijkend langs haar dij
tot aan haar roze plooien
ik voel nattigheid.…
Op oranje blauw
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 317 ik steel je
op oranje blauw
je ontluikt schitterend
uit het winters grauw
spriet in lentepracht
trekt bijen aan
de eerste hommels zijn
al bij je langs gegaan
jouw stuifmeel
aan hun lijven zal
in het diepste blauw bij
virulente stampers blijven
in zacht oranjerood
komen zomers weer
de vruchten bloot die
herfsten in het grijze…
De boom
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 135 Het rafelt maar, het rafelt maar:
De wol verlaat de bomen
Iedere winter valt het zwaar
Zo bloot erdoor te komen
Hij kleumt en kleumt, zo poedelnaakt
Zijn armen zijn bevroren
Zijn bast doet zeer hij piept en kraakt
De strijd lijkt hij verloren
De draad herpakt, het lijkt een droom:
Opeens staat hij te spinnen
Er komt weer breisel aan de…
Afzien in de Afrikaanse hitte
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 329 slechts een gekleurd dundoek verhult
haar lange slanke lijf
zonnestralen dringen door tot op haar huid
blote voeten laten sporen na op het hete zand
een huilend kindje sjokt moeizaam mee aan
haar linkerhand
op haar hoofd balanceert een waterkruik
ze valt me op door haar fraaie ranke figuur
donkerbruine ogen kijken me een secondelang aan…
Sloffend de dodenmars
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 103 Ze liep daar
sloffend door de lange gang
van het verpleeghuis
blote voeten in badslippers
we zaten op een bankje
in die lange saaie gang
greep ik zacht haar hand
ogen vol van stil verdriet
keken naar me maar ze zag me niet
haar gebogen hoofd
zwaar van ongeschreide tranen
richtte zich enkel op de gesloten deur
die voor haar…