Alle inzendingen over verdriet

Broos de levensadem van een mens: een bestaan van meetafaan omsloten door de zoete dood waarrond leliebladen gegoten, drijvend op engelenvijvers met rust als laatste wens. Wasem meegevoerd door leeuweriks klim tussen blauwe plooien, verre ontastbare stip, onzichtbaar gouden zeilschip verdwenen achter de kim. En toch, mijn twee goede zorgende…

Was ik maar de dochter die ik nooit was De liefde die ik nooit gaf Was ik maar de moeder die kon geven Dat wat zij zelf nooit had gekregen En stel als, ik vraag me af Stel je voor, dat ik zo was Zouden dingen anders zijn? Zou duidelijk worden, ja, alles kwam door mij? De mij, de ik, de ik die ik nooit was Je hebt me rondgeslingerd, diep…

door turquoise blauw omarmd is 't leven nauwelijks troostend daar dierbaren worden vermist laatste woorden vol liefde werden in aller ijl verzonden in de hoop gehoord te worden braaf bleef men daar waar men verteld was te blijven de ondergang van een schoolreis…

De zon die even scheen door te breken door stapelwolken heen is opnieuw bezweken onder rampspoed en geween dat nimmer bleek geweken. Wolken wolken overal en stapelen rondom elk geweken leven begraven de vreugde in elk vers gegraven graf. Waar loopt de weg dit pad voorbij waar zonnebloemen bloeien? Even niet en ook niet nu, laat…

Getatoeëerd voor het leven geëtst de zwarte lijnen hult leed in gelooide huid onuitwisbaar de diepe plooien de tijd krijst het schreeuwend uit scherpe naalden diep gestoken pijn van ingebeten zuur getatoeëerd voor het leven getekend, niet meer puur snorrend snijdend gaat het lijden permanent in inkt gekrast het bizar geweven kunstwerk…

de lente wist de lichte toon van het vergeten kind vast te houden de zomer liet veelbelovend en gul het zonlicht naar binnen vallen in het najaar voelde je voor het eerst een ongrijpbare splinter in je hand de winter kwam benauwend dichtbij heuvels werden bergen in het grensland transformeerden de witte in zwarte bladzijden…

Masker, wil jij zachtmoedig kijken en ook lachen als ik daarom vraag Hoe ik mij voel laat ik niet blijken vraag daar maar niet naar vandaag Masker, wil jij mij wellicht helpen om mij aan de wereld te verkopen Dan kan ik tranen achter je stelpen mijn innerlijk verder dichtknopen Masker, laat mij naar ieder lachen voor hen dé bron van vreugde…

Daden met hun woorden doen niet altijd pijn maar soms doen die woorden zeer die juist vermeden zijn.…

Nee je mag niet te lang treuren Men sluit alle deuren Maar je hebt nog steeds verdriet Waarom is dat iets wat men niet ziet Hoelang mag je rouwen En het verlies mee sjouwen Geef het een plek Maar verdrietig zijn vindt men gek!…

De wind waait hard en ongenadig De storm raast door boom en hart Ik sta verstijfd aan de grond Met stomheid geslagen, verstard Vroeger kon ik vliegen, vroeger wel Vroeger, toen alles nog kon Vroeger, toen ik nog vleugels had Voordat ik ze kortwiekte Ja, ik herinner me de zon Ik herinner me de dagen De dagen dat ik vloog Dat de grenzen…

Omsloten door haar huis maar verdwaald in zichzelf pijnigt een vrouw zich met een gestolen verwachting Geen hoop verloren is een toekomst waarin zijzelf een plaats had Nooit zal het dierbaar zijn Licht kan zuiveren, filteren net als de tijd Maar hier kan licht van dag noch tijd het Niets doen wijken Ze sluit de ogen en denkt in de…

Zwijgend kijkt zij van licht naar duister geniet van elk mooi moment soms glijdt er een kille huiver wanneer er plots een haas langs rent toch wil zij de kleuren bewaren voor de dagen somber en lang bladert dan peinzend in haar fotoboek vaak met weemoed, soms wat wrang…

Emotionele pijn Kan heel intens zijn Gevoelens diep van binnen Die je het liefst wil verdringen Ze maken je kwaad Omdat je dit haat Niemand die je zo herkent Ze zijn een vrolijk persoon gewend Maar verdriet doet pijn Het liefst zou ik nu heel anders willen zijn Maar dan speel ik toneel En dat wordt mij teveel!…

In mijn tuin een sijsje zat, Dat zo'n aardig nestje had. 't Vleugelde in zijn groengeel pakje Vrolijk in de bomen rond, Van het takje op de grond, Van de grond weer op het takje. In het nestje zat zijn schat, Die drie jonge sijsjes had. Lustig ving met zoet gezing 't Kleine fijne kwinkelding Al in d'ochtend aan te kwelen…

De oude vrouw loopt met vaste tred door de winkelstraat denkend aan de karbonaadjes die al in de boodschappentas haar het water in de mond doen lopen niet het water dat na een hardroze regenbui spettert in paarse plassen op de begraafplaats waar ze al weer maanden wacht op de zo dikwijls beloofde hemel onder anjers en gerbera's omdat…

Ik durf niet meer te luisteren naar de stilte want in elk gefluister hoor ik haar stem en worden mijn ogen door ijsgang versluierd.…

Ik verlang naar verlamde armen een verminkt gezicht diepe wonden met korsten gedicht verbrijselde botten in blauw en rood gekleed een lichaam vol pijn voor mijn hart vol van leed…

Hij is er niet meer, maar wat doe je nou, wanneer hij, die jarig geweest zou zijn om dit feit, wat voorheen heuglijk was, te herinneren? Wat doe je, in zulke gevallen? Zeg je: Gefeliciteerd, zeg je Gecondoleerd, of zeg je niks? hij is er niet meer, maar ZIJ is er nog wel! En HIJ wordt gemist!…

als een ongewenste hond uit de wagen getrapt ergens op weg naar het zuiden die het voertuig achterna holt zo lang hij kan, eerst vrolijk blaffend dan wanhopig veld verliest en tenslotte gelaten liggen gaat langs de kant van de weg kop tussen de poten tong uit de muil jachtig nahijgt het spel niet begrijpt niet begrijpt dat er geen…

Huil maar lief kind je hebt pijn, het mag ik zal je troosten als het moet elke dag Troosten zal ik je lief kind al weet ik niet wat er is mijn kind maar je huilt, dus ik doe het tenslotte is er een moeder die dat vindt Waarom zou je huilen lief kind als er geen moeder is geen moeder die je troost geen maand,geen dag,geen uur,wat 'n gemis…

De tijd heelt alle wonden, het gemis blijft al is het stil klinkt het triest als regen op een glazen koepel. Een vroege vogel fluit zijn vrolijk lied, de winters gaan voorbij. het gemis blijft zielig zinderen.…

hoe dikwijls zocht ik niet vergeefs naar klank en kleur maar vond ik slechts verkeerde woorden hadden wij maar fado in ons land dan kon ik mijn gevoel vertolken en schrijven over donkere wolken van opklaring en zonneschijn maar calvinisten zoals wij kiezen uit de grijze brij die in de pappot staat te gisten bij toeval tref ik soms…

Je laat een traan. Zijn gang gaan. Om de volgende de dag. Te beginnen met een glimlach. Iedereen heeft zijn ups en downs wel. Dus aarzel geen tel. Dan kom je bovenaan de top terecht. Je ben trots op je zelf en dat is zeker niet onterecht.…

je wilt naar de kleuren, geuren van je vaders bloementuin er je voeten zetten ze horen kraken in het grind je ziet in mij je zus niet meer je eigen kind je wilt je jas aan, opstaan naar huis gaan maar, het mag niet de geest mist het denken struikelt vervreemding tekent matheid op je gelaat dat waar je van hield zie je het nog…

de hemel driedelig grijs als 't chagrijn van alle dag en daar zou het zaligmakend zijn..?…

jij, die te kort mijn liefste wilde wezen, wellicht ontgaat het je of wil je het niet weten, maar toen er nog een beetje liefde was had ik vandaag gemerkt in mijn agenda om feestelijk met jou te vieren. maar het verhaal heeft een begin een midden en een strand en eens te meer verzandt het feest dat ik je wilde bieden: er blijft…

je hebt me alle tinten van verdriet getoond die nu vergrauwd zijn tot het oeverloze grijs waarin verwachting is gestold tot dunne ijsgang op het brakke braaksel van mijn ziel. ik cirkel verder langs de zelfkant van mezelf lusteloze vingers graaien in de scherven op zoek naar scherpte om een kerf te snijden door dunne huid amper vloeibaar…

Toen ze er niet meer was kruiste hij dag na dag haar afwezigheid aan op de kalender aan de muur. Op eindejaarsavond dekte hij de tafel feestelijk voor twee. De champagne dronk hij alleen. Om middernacht haakte hij opgelucht de kalender van de muur en hing zich op.…

Alleen sta ik aan de grijze steen die mijn liefde heeft begraven. - ze is niet meer - De zee heeft haar genomen en een etmaal later teruggeworpen op het strand. Als ik langs het water dool bij valavond hoor ik fluisterflarden door de branding ruisend als een korenveld van grauwe troost en zwarte marmervlekken. De golven deinen om me…

ik heb een droompaleis gebouwd en een vriendinnetje verzonnen om te verwennen en koesteren als was ze jij ze luistert met ogen vol troost en medeleven als ik ze over jou vertel ze is perfect, maar als ik kiezen mocht koos ik voor jou, je hebbelijkheden en gebreken die maken wie je bent en om wie je bent hou ik van jou…