Alle inzendingen over Angst OR Duisternis

Helemaal alleen In het donker van de nacht Rillingen kruipen langs m’n rug Alsof er iets op me wacht Het licht van de wereld Het lijkt vergaan Alleen boze tongen van vuur Schijnen te bestaan De stilte van mijn angst Valt samen met kreten uit de duisternis Mijn hart hoopt alleen Dat het licht weer snel terug is…

In een wankele kamer zonder plafond gilt een vrouw het uit urenlang Haar winterreis door diepe duisternis ongekende kou in een vergeten continent In deze gesloten wereld onthullen de beelden op het scherm haar ingekerfde angsten Zelfportret in de spiegel zoveel woorden om niets te zeggen alleen maar drijven Woordeloos schuiven…

De angst houdt ons in de greep, stevig en niet te zuinig, leer leven met het feit, dat we constant over de schouder moeten kijken! Want ZIJ, weten niet van wijken! Dus blijf alert, is de boodschap!…

van nergens naar ergens dat ooit ging verloren dwars door de angst die twijfel zaait van ergens tot nergens meer thuis te horen dwars door de angst die twijfel zaait zonder iemand bij niemand meer thuis te horen van alleen naar samen dat ooit ging verloren zonder die angst die twijfel zaait van samen naar alleen bij mijzelf weer thuis te horen…

tast me af stil mijn angst les de dorst van mijn huid bet het vocht van mijn tranen lik mijn oren met je muziek streel de lippen van mijn zwijgen wis de duisternis met jouw ogen zoet de geur van mijn lijf slecht de ruimte tussen ons deel met mij dat we zijn verenig adem met adem werp me op de lucht in laat me vallen…

heilig vuur Laaiende vlammen verdrijven duisternis en kou…

het kind droomt van onbekende verten van onschuld en ultiem vertrouwen van donkere gestalten die zijn knuistjes doen ballen van intense angst onterecht de duisternis brengt licht dat zonder haar niet zou bestaan als de zon zijn kamer binnendringt op zoek naar kinderogen en de nieuwe dag zich openbaart ontwaakt het kind een…

in de keuken buigt haar grijze hoofd zich over de krant haar rimpelige hand strijkt over een foto van het gezicht van een opgejaagd kind zacht streelt ze, bezweert ze de angst van het bange kind ze sluit de ogen het is zo stil geworden in de stinkende goederenwagon in de duisternis tast ze tevergeefs naar de hand van haar moeder…

stoppen, houdt van haar vermogen om met haar hart te meten waarom en hoeveel ze mij vertrouwt maar soms is ze bang is ze bang om terug te glijden in het gat waarin ze al gezeten heeft waarin ze te lang - maar praat haar niet van tijden - heeft vergeten waarom ze zo graag leeft vergeet niet: ik wil graag voor je zorgen, zorgen dat die grote angst…

de donkerte vlindert in onze schemering donkerrood gekleurd haar gefladder zoetig gegeurd maakt de duisternis op donkerblauw en zwart voor haar eindige nacht ze geeft me onze droom ik droom hem zacht en wacht niet lang laat mijmeringen en herinneringen dichter komen tot de angst verschijnt hij overvalt te lang het donkerrode,…

ze droomde liep in een bos ze zag alleen maar bomen er was geen zon, geen licht geen lucht, geen wolken alleen maar bomen de sfeer was dreigend duisternis overal ze was alleen met angst voelde zich opgesloten, beklemd zag geen verleden geen toekomst, geen heden ze zag alleen maar bomen toen was daar die open vlakte zo vrij en…

Angst voor de duisternis En groeiend ongemak Wie nu nog niet op het juiste punt is weergekeerd Ervaart het vallen van een tak Alsof hij wordt bedreigd Het tempo wordt verhoogd Hij ademt zwaar De bloeddruk stijgt Dan komt het kamp verlicht Toch eindelijk in zicht En als hij daar weer bij zijn makkers staat Is er maar één die praat Hij…

Van duisternis in het licht.…

Angst is een slechte raadgever zei men vroeger tegen mij maar angst en raad geven da's er voor mij niet bij. Want angst en raadgeven combineren kun je 't niet of je nou loopt te zweven of te barsten van verdriet. Echter "tijdens" een angstexplosie om dan te adviseren bij die enorme emotie moet men nog heel veel leren.…

Mijn angst groeit. Ik raak vermoeid! Ik ben je liefde niet waard! Ook al heb je ze verklaard. Ik duw je ver weg van mij. Iedereen blij! Mijn zorgen verdwijnen. Maar voel me wegkwijnen. Ik wil niet alleen zijn. Alleen zijn doet zo pijn!…

Mijn prettige voorkomen vertrok van angst. Wat ging mij nu gebeuren? Ik wist het niet. En eens ging ik uit wandelen. Er heerste volslagen duisternis. Mijn decente verschijning glipte langs de gevels. Ik was ongetwijfeld zeer bang.…

Duisternis betreden Op eigen initiatief De werkelijkheid verlaten Zonder de terugweg te markeren Voortgedreven door angst Dalen we dieper af Tot we daar aankomen Bij de poel van zwart Een glimp van reflectie Laat daar onze zonden zien Verdriet en ontroostbaarheid Dringen door tot onze geest De pijn die we voelen Ondraagbaar en kil…

Als je onrustig ligt te slapen Gevangen in een nare droom Machteloosheid zonder wapen Angst je overheerst in bed Lig ik naast je Houd je duisternis in toom Dan ben ik daar Het is goed schatje Ik ben bij je Het komt heus goed Ik ben er voor je En hou je vast Als je geen uitkomst ziet Hoe je nu verder moet Laat mij degene zijn Die op…

'uit niets ontziende angst de hand aan jezelf geslagen om een punt te zetten achter het leven' de dood is slechts een punt achter het leven dacht je wellicht om dit relaas te verwoorden ben ik midden in de nacht uit bed geslopen om de waanzin van duisternis te ontvluchten heb ik het licht ontstoken om op te schrijven wat jij hebt…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Zo kort slechts zijn we hier, vluchtend voor angst en vragen, voor duisternis en pijn, voor chaos en vertwijfeling, voor zinloosheid, dat delen we met allen.…

De geluiden van rot in de mergel gorgelen vreugde maar angst maakt hen hees: de aarde verrot en de mens viert zijn vrees. Haar git strijkt áán de helse duisternis zij is de lont in de gevangenis. De tijd is bom, de uren tellen snel. Het brandt van toekomst die verlopen is en elke stap wordt vak in ’t ganzenspel.…

Duisternis gedragen tot bergen van verdriet, wie kent en ziet het niet? Duisternis vervlochten met wanhoop en met pijn wie hoort en voelt het niet? Duisternis geroepen tot licht en vreugdelied wie wil en droomt dit niet?…

Het is besmettelijk, zeker en vast een plekje hier, een vlekje daar laat er naar kijken, 't lijkt een last wanneer je niet uitkijkt er niet op past is het straks foute boel. Hij laat ernaar kijken, de arts kijkt bedenkelijk fronst zijn wenkbrauwen en hij slikt ik denk niet dat het kanker is, maar je krijgt een zalfje en dan is het zo klaar…

Tal van zeer lieftallige personen in omgeving En dat is mooi Complimentjes en gemeende benaderingen Schatten van kinderen, onheus tactvol kleinkindje Zegeningen niet te tellen Dankbaar Gezond naar ziel en lichaam Muze steeds aanwezig Ochtendgloren wenkt Sterrenhemel lonkt De volle maan beste vriend Heelal zo heftig temperamentvol en wijs…

de ontevreden welvaartskneus heeft angst - humeur van likmevestje zijn métier - z’n tweet-vervuiling braakt een heilloos ‘nee’ hij líjdt en leidt; zijn kwelzucht duurt het langst gedachten kloppen in zijn brein: parbleu, kom op, breek áf die ongein, nomdedieu!…

donkere wolken turen naar het woeste water en als het dan dagen moet duren dat stortregens neerdalen en vogels tuimelen in de mond van dolle hond met schuimkoppen rond de mond dan verlangen we naar wachters op de muren om te schuilen tegen hun kloppend hart als buiten licht en duisternis elkaar bestrijden angst zweet dat uitbreekt…

Daar in de wereldse duisternis Kondigt de Heer de komst van Christus aan Daar in de wereldse duisternis zal het licht der wereld opgaan Daar in de wereldse duisternis Zal Jezus de schaduwen beschijnen Daar in de wereldse duisternis Zullen alle zonden verdwijnen Genade spreidt haar morgenrood Over de zwarte schaduw van de dood Daar…

Die kant op, waar het lichter is, ontsnappen aan de duisternis, zo snel als kan het dal weer uit. Vergeten wat ons vast wil houden, niet denken aan de eenzaamheid. Ogen dicht, geen angst, geen spijt, geen twijfel aan wie we vertrouwden. De weg is steil, het pad vol stenen. Waar ben je? Hoor je me niet klagen?…