Alle inzendingen over Eens moet je gaan

Wij gaan en komen en de winst is waar? en weven draden en het kleed is waar? In 's hemels welving zijn tot stof verbrand vele weldenkenden; hun rook is waar? --------------------------------------------------- uit: 'Uit de Rubaijat' (1906), gedicht 9…

Ontsla me maar en schrap me uit uw lijst nu zit u daar en ik ben afgereisd u zei: mijn lichaamstaal stond u niet aan u zei mij 'vrij normaal' dat ik kon gaan de daad bij 't woord gevoegd, ga ik op pad u, en uw soort, blijft zitten op uw gat…

Hoe vergaat het de blauwe gans? En leeft de groene gans nog? En is die rode gans al over de sloot gesprongen? En ligt de zwarte gans in het dierenziekenhuis? Oh de grijze gans gaat niet meer voorruit.Hij is doodgeschoten.Zijn zwempoten steken naar boven.Hij is dood.…

Het licht geschouwd, de vrede hier gevoeld, nu mag ik gaan. Intens verwacht, een leven lang gehoopt, nu mag ik gaan. Een Kind gezien, de toekomst geboren, nu mag ik gaan. Het heil ontmoet, voor alle volkeren, nu mag ik gaan.…

De tijd blijft wij zijn het die gaan...…

gaan erven…

Waarom ontwijk je dan mijn ogen, kijk je me niet aan, ik voel me voorgelogen, je zei dat je nooit zou gaan. Maar ik heb nu dat voorgevoel, dat je me gaat verlaten, je hebt alweer een ander doel, het is voor het laatst dat wij hier nog samen zaten. Zal er dan ook geen afscheid komen? blijf je zwijgen over je verdriet?…

Nog lang niet het einde nabij maar opeens daar afscheid nemen Wel eens over gesproken maar nog veel te jong er is nog zoveel te doen nog zoveel te beleven Nog steeds niet laten zien wat de mogelijkheden nog zijn iedere dag is er één er is nog zoveel te genieten Een mensenmens je hoort bij ons je kan niet gaan wij zijn er nog niet aan toe Tegen beter…

Het moeten gaan en 't nog niet kunnen... de weemoed die de woorden wijdt en sluiers legt over de dromen omdat de tijd nog niet gekomen, het afscheid niet genomen, de leegte niet ten einde toe doorvoeld is.…

vergt zoveel moed Streep daarom zijn naam niet door noem zijn naam en laat me weten dat jullie hem niet zullen vergeten Zo alleen kan ik verder gaan.…

Laat alles varen, en meen je soms dat iemand je riep, je aanspoorde toch vooral door te gaan, de laatste grens is in zicht, elke berg is te hoog, elk water te diep.…

we gaan we gaan, het afscheid komt er strakjes aan de tranen prikken in mijn oog ik veeg ze met mijn zakdoek droog we hebben het zo leuk gehad ravotten op het speeltuinpad kattekwaad en spelletjes maar nu is het dus wel welletjes ik zeg je gedag en gedoeg is het niet te laat en niet te vroeg?…

met hardhouten kop geschorst voor gans het leven krimpen mijn wortels…

Iets zomaar gaan doen zonder een doel voor ogen geeft je vrijheid.…

Mijn lichaam schreeuwt het uit Het laat me weer eens vallen De pijn kruipt onder mijn huid Soms ben ik zo kwaad op dat immuunsysteem, dat mij keer op keer verraadt Het is soms moeilijk want je ziet het niet Het richt hier schade aan Mijn lichaam zit in een soort van oorlogsgebied Ik wil niet klagen Ik krabbel weer overeind Ik…

Een oogwenk voor het vlottend watervlak te staan En naar 't verwarde spiegelbeeld te staren, Dat nog de trekken draagt, die de onze waren, En stil en eenzaam heen te gaan.…

Laat me nog even gaan...…

Eten dan op ons gemak en gaan rustig weg.…

Durf je het duister in te gaan, de nacht, de leegte? Durf je los te laten, te verstaan dat al het kwaad dat je omringt ook in het eigen hart geworteld is? Durf je het duister in te gaan, het niet meer weten? Durf je de storm rondom je te verstaan als beeld van wat er diep in eigen ziel aan 't waaien is?…

ik ben te arm om dood te gaan geen nagel om aan m’n kont te krabben balancerend op één been, om mee in ’t leven te staan teer ik op vetgemeste kwabben ik ben te arm om dood te gaan geen kist geen koffie noch de cake leef op crackers met wat kaas amper wat te spenderen in de week ik ben te arm om dood te gaan de toekomst kan me gestolen…

Waar gaan we heen, wat doet het er toe. Je gedachten laten gaan en ik word niet moe. Wat gaan we doen De hond kijkt me aan. Ach ja, laten we maar naar huis terug gaan.…

Ik wilde een gedicht gaan schrijven Het vreselijkste ooit Voor als jij dood zou gaan En niet meer bij ons kon blijven Ik wilde een gedicht gaan schrijven Het vreselijkste ooit Voor als jij dood zou gaan Dat gedicht is nog lang niet af Zodat je nog even bij ons kunt blijven In onze mooie herinneringen…

Intens verlangen doe Ik ernaar een rivier Te zijn - niet Geremd door Allerlei vermoeiende Beslommeringen - En zijn gewoon zoals zij: Te kunnen komen Zonder het verlangen Te blijven - en te Kunnen gaan zonder heimwee…

als ik moet gaan en eens moet ik gaan laat mij dan vergezellen met tonen van gezang die verhalen van liefde een cantate in Gloria als licht zuilen van geluk laat de stemmen klinken als ik moet gaan en eens moet ik gaan breng mij dan weg op klanken van muziek zij vertellen over schaduwen de vleugels van verdriet die het hart beroeren…

Soms gaan verhalen over haat over liefde over iets Soms gaan vertelsels zomaar over helemaal niets Soms gaan perikelen over hem of haar Soms gaan ze over dingen die zijn náár Soms gaan gedichtjes over elan en vuur Soms gaan ze over vlinders en natuur Soms gaan lieflijke dingetjes over kinderen of dieren Soms gaan ze over mensen die vaak alleen…

Wat moet ik nu gaan doen met al mijn poen Moet ik gaan sparen of juist investeren ’t Is elke dag wat anders met de heren Weten ze zelf wel wat ze morgen doen Jawel...maar dat gaan ze nog niet verklappen En bovendien...u zou het toch niet snappen…

M'n straf zit er op, ik mag gaan. Maar naar wie, waarheen, waartoe leidt dan de weg die ik mag gaan?…

je klikt en raakt me aan je laarzen gaan voor woelig ritme subtiel laat je me stikken je hakken zien in sensueel getik toch strikte ik je blik je veerde op en knikte…

donkere wolken, gaan ze voorbij of komen ze terug stemmingen gaan vlug maar niet voor mij die wolken, ze zijn er... wit of zwart met niets daar tussen in gaan weer voorbij, wat is de zin ze raken niet mijn hart mijn hart is zwart, het wit is met jou weggegleden hoe moet dit verder gaan wat kan een mens nog aan wanneer is er genoeg geleden…

Slapen zullen we gaan Licht van maan buiten sluiten Het landschap van ons lijf verkennen Alsof het de eerste keer is Het is aldoor wennen Een wondere wetenschap.…