Alle inzendingen over Enige gelijkenis?

De enige die me gelukkig maakt met een lach. De enige die me goedemorgen wenst en good night. De enige die mijn tranen weg kan halen met een zoen. De enige die me liefde, vriendschap en vertrouwen geeft in een kus. De enige die ziet hoe ik me voel, als die me ziet. De enige waarvan ik hou. De enige met een hart van GOUD.…

Het alfabet is als een recept Schrijven komt eerste plek Het is als een zwarte vlek Die verwijdt zich rap Over het papier En vormt vele woorden Die zich in je hoofd boren Een ingewikkeld concept Volgorde bepaalt gelijkenis Willekeur speelt geen rol Kennis vraagt zijn tol Van ons systeem Zesentwintig tekens Miljarden combinaties Slechts…

een oude meester doopt zijn penseel in het kleurrijke palet, waar hij verdieping mee aanbrengt op het vers gespannen doek even later is er 'n verdronken landschap geboren waar wolken traag overheen kruipen, de rivier buiten haar oevers treedt weten bomen zich staande te houden in het wassende water de gelijkenis sprekend, zo zacht…

Even vliegt er een vlek over de muur, een meeuw de avond broeit en ik lig in mijn hemd op bed terwijl ik Plato lees, de gelijkenis van de gevangenen in de grot Ik hoor mijn man, sla snel het boek dicht en draai me om met mijn rug naar hem toe doe ik alsof ik slaap.…

hoort mij ruikt dan ben ik dat maar meestendeels niet het is haast een bindend zicht dat zich vertoont in jouw licht mogelijk vertroebeld door gevoelgewicht of gekluisterd aan lijfelijk beklijven * als IK naar je staar beluister jou proef dan ben jij dat ook maar mezelf misschien nog meer het is een beeld naar gelijkenis…

Gezicht zonder herkenning dat geen woorden vind voor gelijkenis of zijn van ’t pas geboren kind. Handen grijpend in luchtledig tastend naar steun of hulp in blinde onzekerheid. Voeten zoekend vaste bodem gelijke tred op effen pad voorwaarts naar ’t licht waar geen duister wordt gevonden.…

-hoewel doorzichtig dan is de verte een streep door het zicht, een eindeloze herhaling met de kenmerken van een steeds wisselende gelijkenis…

dan lijkt ‘s ochtends de marmeren hemel op een heengezonden doorzon is er overal gelijkenis met toekomstige oertijd, stilgevallen in een slot van zilvervlies bomen zijn kaal maar weten zich spoedig omarmd het landschap luistert nauw, stemmig onder begeleiding van vogels de kenner weet welke, de argeloze toehoorder verzet zich nergens tegen…

Muziek tot in de diepte van gelijkenis: Mark, de vriend die ik immer mis. Zijn leven vermengde zich met mijn leven. Hij gaf, het, gratis en voor niks. Zijn houding om altijd van te blijven houden. Mark leerde mij te leven, gedurende mijn beleven. Hij is, zal zijn, blijvend een lief klein sterretje in mijn hart.…

Waar ik leef ben ik rijk zonder gezeik als een oude eik heb ik gezien hoe liefde een man gek heeft gemaakt ik heb gehoord hoe een gekke man door liefde werd geraakt vlinders vliegen naar zijn gelijkenis een zalm die terugkeert uit de oceaan naar de rivier die er ligt om te sterven onhoorbare zucht een opstijgende zwaan…

Dan zeggen mensen heel verbaasd, Er zijn toch ook nog anderen, die van je houden, om je geven? En niemand snapt of wil begrijpen Dat ik niet aan het zoeken ben, naar mensen die nog om mij geven. Ik ben nog maar een kind, een vrouw mag ik mij nog niet noemen. Misschien een losgelaten meisje, die zoveel van één jongen houdt.…

mijn haard daarginder werd kou tastbaar zeker niet minder kocht onderweg krans en kerstkaart laatste voor een hechte verre vriend eenmaal gepost voelde ik warmte herinner plots huis voor daklozen haastend naar het afzenderadres een plek om niet te verwaarlozen na twee dagen de post was op tijd nam verbazing mij mee naar het heden mijn enige…

maar één manier Praat met me Ik verdrink In de woorden Die voor jou bestemd zijn Laat me praten Ik kan niet meer ademen In de storm Van ongeordende zinnen En de regen van letters Open je mond En verlos me Van de zee Van rondtollende gedachten Die op mijn schouders rust Mijn hart verdrinkt En ik wil alleen maar praten Dat is de enige…

Thuiskomen, is plots zijn enige eis!!…

er werd gewuifd met uitgestoken hand in een breed lachend gebaar je losse haar verwaaide blond in wind en lentezon ogen die verrast ineens de mijne vinden uitbundigheid in lichaamstaal we kwamen samen in een zinderend omhelzen zonder enig woord pas later verhaalde jij je leven dat voor even was ontspoord ik wist nog van de…

heerlijk zelfbewuste is de kracht die niet afhankelijk is van de macht die een ander over je heeft die nog steeds vertelt hoe jij en je ouders moeten leven om mee te gaan naar een volgend onbekend bestaan nog zijn er geen rechten voor vrouwen in deze maatschappij waar de man beslist daar zijn kinderen en huis voor hen het enige…

Wellicht is dit de laatste keer dat jij je schoen zet bij de haard. Je hebt wel door dat zo'n meneer die uit een auto stapt, het paard op stal laat, mijter, witte baard, een gouden staf en wat nog meer in zijn verkleedkoffer bewaart, dat die omwille van de sfeer de grote vriend van ieder kind wil imiteren. Elke klaas en elke schoensmeerzwarte…

alsof ze nu pas in hun groei zijn ontwaakt te laat om het zoete van de zomer mee te nemen houden ze zich met hun onrijpe zo stevig vast aan de ranken dat ze de herfst met enig respijt nog welstellend rijk zullen maken…

Ik heb niets meer, niets zonder jou want jij...jij was mijn enige echte doel...…

Je linkerbeen op de voorbumper van de auto, stoer en zelfverzekerd poserend, niet wetend dat de executiebeulen al in de bosjes lagen, dat je slechts enkele minuten verwijderd was van je enige uitweg, de uitgelokte (zelf)doding.…

De weg is vlak gebleven en, tot nu toe althans, boven rotsvaste twijfel verheven. Mijn weg is op schrift gesteld als vermaak doch ook lering, zo staat ergens vermeld. Een deviatie van een planetaire twist, meer stelt mijn weg niet voor, bovendien in een oogwenk uit eeuwigheid gewist. Vermits stiltes zich aaneenrijgen tot geboeide taal…

droomde zij van edoch helaas het gelukte hen maar niet Ze werden wanhopig zij plus haar man zouden ze wellicht sterven van verdriet Na jaren toen de hoop opgegeven was groeide haar een zweempje in het hart Hernieuwde hoop klom uit het moeras en in haar ziel ontdooide vlot de smart Een kindje groeide in haar baarmama een meisje, zoals ‘t na enige…

Zit in de put in afnemend licht licht zonder zonzicht druilerige regen schemert neerslachtigheid waar in de put geen plaats voor is dáár somber ik met mijn tegenspoed dieper dan diep tot ik land licht is niet meer dan een vermoeden van stip de enige uitweg…

Mijn hart zonder gevoel voor enige symboliek is zuiver als zij schoon is.…

mag ik delen in de prijs die jij voor leven betaalt is samenzijn de hoofdmoot die de rekening bepaalt of scheiden zich de wegen als de voordeur is betreden in kaartjes dit van jou of mij staan de buffertjes voor noodgevallen er alleen op eigen nota bij of zijn we samen zonder enig onderscheid delen alles met het kaartje wij…

Maar toch; bij een gedekte tafel en distillaten, ontken ik enige samenhang.…

hier jacht en jaagt het leven om mijn oren zonder enig voorbehoud loopt het in mij verloren hals over mijn kop volgt t overvolle hoofd rondtollende ogen van zuiver zicht beroofd hol ik voor de tuinman uit ik wil zo graag nog even niet nagezeten door de dood uit volle borst het leven leven…

De winterwind rukt aan de ketting van zijn muze waarin de toon veranderd lief en leed in ieders voortschrijdend verhaal, boreling die zich voedt aan de navelstreng van het alfabet de couveuse van de moraal en ik meer te biechten heb dan schrijven kan de toekomst wordt op elk moment gedrukt op de onmetelijke borsten van het…

vooral op momenten die tussen wal en schip vallen en verdrinken in koud havenwater, meestal troebel zoals toegeschreven aan uren zonder vaste verblijfplaats maar ook aan alles wat tijdloos is en binnen kaders relevant koop nu een pond suiker nog gauw even voor de winkel sluit om dorst aan te lengen en later niet om zoete thee verlegen…

En dan die ene Week bij opa En oma, Alleen Op het grasveldje Naast hun huis Met een voetbal In de weer Tussen kippenhok Als doel aan de ene, En sloot als doel Aan de andere kant Speelde ik het Spannende duel Tussen Duitsland En Nederland, Mijn eerste, En tot dusver enige, Interland.…