Alle inzendingen over Hoeveel

Het is zo makkelijk om neerbuigend te doen, het is zo easy om weg te kijken, het is voor de hand liggend om hatelijk te reageren, blijkbaar zitten die emoties bij mensen aan de bovenkant, maar toch: vraag ik me af, hoeveel een compliment kost, hoeveel moeite het is om iets aardigs te doen, hoe knap het is om de hand te reiken?…

je wil niet weten hoeveel mensen hoeveel zoutjes aan het hete strand in één dag eten op hun stoelen lakens matten of gewoon op zand witte uitslag op de huiden in vette vlekjes als bij kaas gesloten oogleden dicht gepekeld in scheveningen zeggen ze laconiek die zijn gaar voor de visfabriek…

De zon schijnt in mijn ogen de zee is hemelsblauw kon ik je maar vertellen hoeveel ik van je hou!…

geen omhelzer de priester hij ziet met ons het duister in die pijl hij wijst mij aan hoeveel verloor ik niet…

Het maakt niet uit hoeveel pijn het doet!…

Ongelooflijk hoeveel mensen niet in een Hoger Wezen geloven. Geboren, vertroeteld, en opgeleid aanbidt men vooral het eigen Ego. Ongelooflijk hoeveel mensen maar drie woorden verwennen: krijgen, hebben, en houden. Van geld, buik, en vrouwen! Ongelooflijk hoeveel mensen hun Babel verafgoden, de Bijbel nooit inkijken.…

Het mooiste geluk kan instorten, Onverwachts die harde klap Geen enkel mens kan daar tegenop ik voel me ontzettend diep bedrogen, Maar hoeveel vrouwen heb je dit gelapt, Hoeveel houden jouw geheim verscholen, Afscheid wordt me nu bevolen, En waar ik naar verlangde, Wordt me voor altijd ontnomen.…

Ik geloofde niet in liefde Tot ik jou zag Hou van me… Nog een keer Neem me mee Verder dan ik ooit zou durven Leid me… Nog een keer Het verlangen Maakt de belofte zo zoet Bevredig me… Nog een keer Ik weet niet Hoeveel keer ik nog aan kan Ik weet niet Hoeveel keer ik overleef Maar tot ik doodga Smeek ik je Nog een keer Nog…

Maar hoeveel vrouwen bleven ooit beminden èn de kameraad en medeplichtige in goed en kwaad. Hoevelen? Het zal wel niet veel schelen. ---------------------------------------------------------- uit: Mutatis mutandis gepubliceerd in Tirade, 29, 1985.…

Ga nou nog niet pap geef nog niet op pap ik omarm je met al ik ben en wil het nog met je hebben over dit en over dat, en dat om je te laten weten hoeveel intens veel ik van je hou en je niet missen wil je zou willen beschermen tegen al het kwaad kon ik maar, kon ik maar ga nou nog niet pap hoeveel tranen het ook kosten zal, zal…

Hoeveel bruggen zijn we overgestoken? Hoeveel wateren in ons leven hebben we doorwaad? We zijn bekend met oever en wal met gras begroeid beschoeid met palen of hout De waterloop driftig soms ijskoud We nemen onszelf in de tussentijd .....de maat Het overbruggen in ons als 'n voetveer verankerd.…

Hoe lang duurt het, voor een eitje de goede hardheid heeft, hoelang duurt het voor de piepers gaar zijn, hoeveel tijd zit er in de was wegstrijken, hoeveel tijd schijnt de zon. Hoe lang duurt het leven, hoe lang duurt de dood.…

Je sprak over de olijfboom gekregen als cadeau, hoeveel kou te verdragen was en hoeveel mest toegediend moest worden, een rijke oogst in het vooruitzicht Ik antwoordde met wat ik ervan wist wachtte tot je kwam met de eerste kus je hoofd verborgen in mijn nek mijn hand boven jouw fontanel de andere hand dicht tegen jouw hart…

“Geef ons heden ons dagelijks brood” Maar in hoeveel gezinnen wordt er nog gebeden? In hoeveel gezinnen wordt er nog ontbeten? Verdiende loon of juist onvoldoende loon Maar wie wil nog werken, echt hard werken, heel hard door “in het zweet des aanschijns, zijn of haar brood te verdienen” Straft God, direct of toch ook indirect?…

kijk, fluistert ze, kijk, mijn bloemetje, kijk eens hoeveel mensen er naar jou gekomen zijn…

een leven lang klopt mijn hart al voor jou in voor- en tegenspoed, liefdevol, trouw en zonder ook maar een tikkeltje spijt voor één van ons komt na decennia tijd het abrupte begin van intens diepe rouw…

hoeveel God iedereen in zich heeft weet niemand misschien zijn we het wel voor de volle 100 procent wie weet een schilder legt toch ook z’n hele ziel en zaligheid in dat wat hij schildert toch bekruipt me soms het vreemde gevoel dat wij misschien nog iets beter uitgewerkt moeten worden…

Jong als kinderstemmen reeds met de tongval van de ouderdom te kunnen zeggen: zie achter mij hoeveel ik al tot stof geleefd heb en hoeveel as zich ophoopt in mijn ogen en hoeveel stof en as mijn hand daarvan bevatten kan en samenbalt tot niets.…

innerlijke, hoeveel inwendige strijd zal ik nog voeren, hoeveel schade verduren voor ik niet meer kan niet meer wil, niet meer zal?…

Exact wilde jij weten hoeveel liter water er in de Noordzee ging Jij toonde je niet erg verrast, toen ik daarop het goede antwoord gaf in kubieke meters blokkendozen van melk in draagkarton met een fouten marge van jawel slechts tien procent Gelukkig vroeg je niet hoeveel en hoelang ik van je hield…

En over hoeveel meer liefde ik aan je moet schenken. Dit is een gedicht voor jou. Omdat ik wil dat je weet hoeveel ik van je hou.…

veel lijkt nog hetzelfde de bomen van mijn bos zijn leergierig als voorheen hoeveel stappen noem je ver weg hoeveel dichter kun je bij eigen woorden zijn passen kun je meten afstand ook maar afwezigheid niet deze winter wordt het koud te koud om te lopen, zonder een moment om bij stil te staan niet in het voorbijgaan ook niet na…

Wat een beheersing Kan een ik hebben En hoe bewust Kan een ik zijn Wat kan een ik toch lachen Om een opmerking Zo klein Wat een controle Heeft haar zij En wat een mens Is haar zij ook Een zij om van te houden In haar wezen Gehuld in rook Hoeveel idealen Laat haar ik voelen En hoeveel humor Laat haar ik zien Het verhaal van die…

zoveel vogels fluisteren alleen maar over jou je moest eens naar ze luisteren dan weet je hoeveel ik van je hou…

toen hij zei dat zij niet besefte hoeveel hij wel van haar hield besefte zij dat hij beter niet besefte dat zij dit maar al te goed besefte…

hoeveel vijanden heb je nodig op de dag dat de wereld in enkele rake minuten onbenoembaar eenvoudig zou zijn?…

Ik wilde je maar zeggen dat ik zoveel van je hou. Waarom is het eerste woordje van een kind “mama” Jij hebt mij in uw schoot gedragen. Hebt de pijn van het baren moeten verdragen. Zo zag ik als nieuw wezentje het eerste straaltje levenslicht. Ik voelde dat het dezelfde handen waren die nu teder mijn wang streelden, net zoals je over je…

vannacht op een bank midden in het park bedacht ik hoeveel liefde wel niet kan in zo'n park daarna dacht ik goudvissen hoeveel goudvissen kunnen daar wel niet bij hier in dit park eenmaal opgestaan dacht ik kijk daar in de plas en ja wat ik toen wel niet zag echt alleen maar liefde en goudvissen echt joh je wil niet weten…

de muggen die mij steken zoemen nog lang van plezier dankzij de wijn die ik tot mij nam en de enorme hoeveelheid bier…

je lippen sjansen je ogen smeken je borsten dansen trillend vol vuur hoeveel? mij te duur!…