Alle inzendingen over IC-bedden

Veel te vroeg uit bed ik zat op het toilet - maar niet te kakken…

Liggend in mijn bed denk ik aan jou. Vraag me af, hoe het zou zijn als je naast me zou liggen! Liggend in mijn bed voel ik bijna je armen om mij heen En je warme adem in mijn nek En fluister ik jouw naam. Liggend in mijn bed denk ik, doe niet zo dwaas En vecht tegen die gedachten Al doet het ook pijn.…

Stenen bedden Markeren de plek Waar lang geleden Mensen geprepareerd werden voor vertrek Graven van aarde Voorzien van stenen exterieur Omsloten hun lichaam Ontworpen door oudheidkundig ingenieur Groene heuvels Geven ons een indicatie Over de plek van onheil Van een vervlogen generatie Stenen reuzen Staan voor altijd stil De buitenkant…

heilige Marco schenk ons oranje grachten vol met schuimend bier…

ik heb het bed met twijfels afgehaald ramen wijd geopend de zon weer toegelaten met zijn licht en warmte wij hebben daar te lang geslapen het samen bleek gelaagd te zijn met onverenigbare elementen toch beleefden wij ondanks de zorg en pijn tal van gelukzalige momenten met bloemen groet ik jou omdat jij al die jaren mijn maatje bent…

ik wil - als het zover is met zijn tweeën in één kist dan is het net als nu in bed samen eeuwigdurend pret…

Mijn stevige zoon gaat nu 's middags naar bed. Hopelijk wordt hij zo iets minder gezet. ...jongeren worden steeds dikker als gevolg van 's avonds langer werken en slechte nachtrust.…

's nachts in mijn dromen smeken ze om aandacht strekken hongerhanden met lege bedelnappen zonder een kruimel brood zie mij, hoor mij ontken mijn menszijn niet hun ogen kijken mij aan getekend door wreed lot geschokt schrik ik wakker…

in hetzelfde bed in het zelfde bed groeien twee mensen vaak totaal uit mekaar!…

schaduw weg geredeneerd maar hij blijft hangen aan de randen van mijn blik het licht van logica en wetenschap schijnt knap en helder in de hoeken na het gerichte zoeken leeft het donker op beleven spookgedachten hun vage angsten in mijn kop het schrijnt aan mijn bestaan rust en zekerheden zijn verdwenen ondanks al mijn vurige beden…

Het kost moeite om ’t warme bed uit te komen, ’t lijkt alsof de dageraad de dag maar niet ontmoeten wil…

Zachtjes in je oortje fluisteren in ons verrukkelijk liefdesnest Handen tastend in ’t duister en zo wordt de liefdesdorst gelest Liefdevol aan je lelletje bijten en je kussen waar ik maar kan Ik hou van je, dat is een feit en ik ben vannacht veel van plan Zachtjes in je wangen knijpen tot je mond zich tot mij draait Zoveel moois voor het…

het quotum van MRI-scans is al op in oktober tegen de pijn kunt U -uiteraard tegen betaling- extra pillen krijgen het aantal ligdagen zal volgend jaar verminderd worden in verband met Kerstbonussen van de ziekenbazen “Occupy een bed” wordt patiëntenleus…

De tafel niet gedekt Het onbeslapen bed Alleen de leegte Die aanwezig was Nadat onmin hoogtij Vierde en de verdraagzaamheid Verdwenen was Alto Adige, augustus 2012…

De tafel niet gedekt Het onbeslapen bed Alleen de leegte Die aanwezig was Nadat onmin hoogtij Vierde en de verdraagzaamheid Verdwenen was Val di Pur, augustus 2012…

Een bejaarde man wordt in bed gestopt, hartenkreet tgv de week van de eenzaamheid.…

ik leg je neer in een bed van sneeuw dat ons omarmen zal, verwarmen zal vlei me lieflijk naast je neer wrijf de haren uit jouw gezicht kleuren ogen lichter, hou je dichter vinden zachte lippen elkaar drijven we op roze wolken opgaand in elkaar, ons moment daar zijn we voor even één…

op het bed van glas kleed ik me uit en ik vraag je kom, schilder mij. schilder mijn lijf vereeuwig me met je vaardige slanke handen mijn kunstenaar je kunt haast niet wachten en ik voel me trots als ik het eindresultaat zie daarna vrijen we op het bed van glas jij en ik……we zijn bedreven in kunst.…

Voorzienigheid, Vele mensen hebben u doodverklaard. Toch bent u zo levend als een leeuwerik. Moet ons groene landbouwbeleid wel slagen... We zijn nogal bezig met ons succes. Maar met uw Schrift in het achterhoofd vertonen wij hardnekkige gebreken. Hoe lang moeten burgers nog lijden onder de waanzin van een tiran? God, grijp in. Steun…

er waren handen aan het bed kussens recht gelegd zag ze in verschonen mij lieten ze dromen een glas werd neergezet het ander meegenomen ze kwamen en ze gingen weer in dagelijkse sleur mij kenden ze niet want ik was ziek mijn naam stond op de deur…

In het donker sla ik mezelf, steeds weer,voor mijn kop. Urenlang duurt mijn strijd. De oorlog raakt in het slop. Giftig knal ik met mijn kussen. De mug baadt dood in mijn bloed. Het staat 1-0 na verlenging, maar haar overwinning smaakt niet zoet.…

Rond twaalven laat ik dan het dromen schieten en trek de slippers en mijn badjas aan om sloffende de keuken in te gaan (de stoppels op ’t gelaat en ’t haar in sprieten) Ik maak croissantjes en heb thee gezet Ons opperste genot . . . ontbijt op bed.…

Mijn oma in mijn hart. En ik doe opa niet tekort toch besluit ik met dezelfde woorden weer in mijn gedachten: Jij was mijn oma. En dat zul je altijd zijn.…

heb gezocht naar de vertwijfeling van jouw taalsprekende houding, je gezicht gekeerd tegen mijn uitwaseming reikte verder dan de lattenbodem van ons beider, ik lag verstomd na al die jaren en vergat de stem in mijn gesprek jouw voeten schoven naar de mijne in een klein gebaar van nood zelfs kleine repen licht tilden jouw trots van het kussen…

Het bed dat in de kamer beneden bij het raam staat. Vrijwillig leven. Buiten het nog wel kunnen volgen. Tot de ogen sluiten. Een kunst die stervenden alleen beheersen en nooit te laat.…

Dwalen, en niet verdwalen zo spreekt zijn stem, zachtjes een beetje bedeesd, in korte zinnen klinken zijn woorden, en ik luister aandachtig naar wat hij te vertellen heeft hij vraagt me naar de zee ik vertel hem over golven meeuwen boven de einder en spelende gedachten ik laat hem foto’s zien hij pakt mijn hand in de zijne die uit…

Je ligt in bed Er is een touw om je nek. Het leven is goed. Het brood is vers. Je groet een vriendelijke vrouw. Je drinkt thuis koffie. Je eet broodjes. Je leest de krant. Het leven is goed. Je gaat naar bed.…

verf en gips uit het plafond snijdt ze een halve maan een kijkdoos voor de heldere hemel sterren manen en planeten scheren langs elkaar heen in het grote universum waar kleurlawines uiteen spatten terwijl zij de oversteek maakt in een gammel linnen bootje naar het kleine universum waar niets verborgen blijft in een bed…

je stilte schreeuwt paniek in een totaal verlatenzijn toch ben ik bij je maar mijn woorden zijn zo klein ik vlucht over de route de wegen lijken eindeloos maar altijd vind ik het hotel waar jij toen voor mij koos de kamers zijn nog identiek ik proef je in de bedden kijk naar een eenzaam schilderij weet je ogen en jouw lach te redden…

ODE AAN DE BEDE Als je in letterlijke zin vecht tegen kolkende waterstromen van het wisselvallige leven voert de bede naar wie of wat dat ook in volkomen rust en ontspanning zolang vertrouwen boven water staat blijf zoeken naar het gewijde of daar waar je zelf voor kiest het licht tilt op met affectie © Laurens Windig…