Alle inzendingen over Ikke

zie ze eens wijzen zeg ik mezelf al lopend door het serene bos ze wijzen strak naar de hemel nooit wijzen is me geleerd als je iets niet zeker weet dus … verdikke … sla ik nou toch erg aan het twijfelen en dat door enkele half kale eigenwijze sparren die suggereren meer te weten van wat daarboven huist dan ikke ……

(eerst mijn laptop aan de lader) wanneer het vroeger penibel werd bad men het onze vader ging ter kerke savoureerde het Woord en zong psalmen nu laat men liederen door de straten galmen als dank en om het onheil te bezweren de mensheid zal er niet zoveel van leren vermoed ik de keizer kijkt al uit naar nieuwe kleren in de winkels is het ikke…

De minste onder vele broedren, Ten vleugle van het heir, alleen, Heb, onder ’t hete middagbranden, Ook ík mijn strijd gestreên! Niet tot victorie!…

jantje zat op een trapje vier treden hoog hij lachte naar zijn zusje die aan een rietje zoog zij danste de kwik kwek met een blozend toetje maar in een grote plas kreeg ze een nat voetje jantje glee naar benee en vroeg aan sofietje ikke sal de see opdrinke geef mij da rietje…

maak ík mogelijk! Een voorbeeld voor de hele mensheid, vanuit sterk en krachtig geloof! Je zou maar Worldpoet 546 zijn geworden. Wat had ik, na eeuwen mishandeling, anders kunnen worden?…

Het zal een reden hebben waarom dit mij gebeurt Ik heb namelijk ook nooit om die anderen getreurd Ik kon er wel niks aan doen als iemand verliefd op me was Maar hoe dat voelde voor hen begrijp ik nu eigenlijk pas Nú ben ík dan ineens degene die verliefd is zonder respons En krijg ik zelf een keertje bij voorbaat al "de bons" Excuses…

samenleving het is gedaan met rechte lijnen die elkaar kruisen waar het venijn niet voor elkaar zal buigen geen fundamenten maar draagvlakken die de samenhang versterken en met rond verbinden waar de natuur het samen gaan propageert wil de mens zijn grote blauwe voetstap in hoofdletters verboden toegang want dit is van ikke…

De weg voor dikke ikken geplaveid Door ruttiaanse antiwoke praktijken Gaat in de naam der vrijheid over lijken Een one trick pony die niet om wil kijken Eenmanspartij die nergens voor wil wijken Uitholling overdwars - weg omgeleid Wie heeft het over normen zonder waarden Wie spreken niet van hen maar over ons Krijgt wat gegroeid…

Als er een ramp gebeurt, ga ík niet zitten kniezen; Wanneer de hele wereld huilt, doe ík niet mee.…

Je dendert weer over mijn gevoel heen ik lijk dan soms ook sterk Maar dat is slechts de buitenkant want ik wil niet dat jij het merkt Ik gun jou jouw geluk heel erg maar ík voel alleen maar pijn Maar om jou niet te kwetsen probeer ik sterk te zijn Die ander heeft je voorkeur zo denk je nú zelf althans Maar stiekem in mijn hartje hoop…

Ze loopt met me te pronken ik in jasje, sokjes, een zonnebril voel me behoorlijk ongelukkig een hondenleven dat ík niet wil! Dan, op een onverwacht moment... als ze voor 'n etalage staat te gluren naar nóg sjiekere strikken en kleren ...spurt ik naar de tekkel van de buren!…

Ook ík voel mij in de poëtica Soms een binaire alfabetica Ik trek wat scrabbleletters uit de la LHBT tweemaal QS en A Een pandemonium van minderheden... Zorg liever voor de bijkans uitgestorven Bengaalse tijger...was die uitgezworven, Zijn ijsbeer, witte neushoorn reeds verleden?…

ik zag het rollen van ogen vingers die wringend kraakten begeleid door kreten uit mond en kaken in de oplaaiende stampende drift was het ikke volledig zoek toen agressie procesgetrouw de slaande ruzie ging verstikken het ging om niks waar stilte viel won rust terrein kreeg gezond verstand langzaam weer de overhand…

Hoe ík van alcohol-drinkers baal van hun herrie en brokken maken, hoor ze niet over uitlaatgassen maar jou wel af zitten kraken, zal er maar niet over beginnen want ik róók...ik ben a-sociaal.…

Je hebt de grens te ver verlegd om doelen te bereiken en zo jezelf het woord ontzegd achter gebroken dijken op zeeën zonder horizon raakt ambitie vlot op drift in spiegelschrift op oud carbon staat je eerste tekst gegrift: "ïk ben veel kleiner dan de zon en zal nooit feller schijnen ik zie de hemel als balcon voor jou en al de mijnen.…

Miste ík of trof jíj doel? Ik wist niet wat er gebeurde, kreeg ineens een raar gevoel, alles werd zwart en alles kleurde. Ik voelde slechts iets zachts en zoets en begon verbaasd lichtjes te zweven. Was dit een bezigebijensteek, die jij en ik niet zouden overleven?…

Spreek me aan..., praat tegen me, met mij, en niet achter mijn rug, over krachten en zwakheden..., Ík, mens, die al genoeg heeft geleden.…

Als ik niet zag met beide ogen kreeg ík zicht, telepathisch, dwars door mijn hersenen heen. Als ik niet meer kon nadenken wist ik altijd nog diep van binnen... de goddelijke waarheid te wenken. De adem kwam als ik mijn adem losliet... en zo zou ik daar geraken waar God me op aarde... achterliet.…

je streelde het blond gaf een lach aan hun mond ving de blikken van al die ikken in de dop jij speelde verdeelde heerste zonder dissonant want in hun vertrouwen op jou was geen angst die benauwde ieder gaf open en lief wie hij was wat zij deed of had zonder enig vergelijk omdat samen verschillen vergat idyllisch de sfeer…

Ik geloof in mijn eigen idealen maak waar, waar ik naar streef ík laat de mensen maar kletsen het is mijn leven dat ik leef. Ik heb mijn eigen dromen mijn eigen verlangen maar laat me teveel nog door andere mensen stangen.…

Gelijk met de eerste zonnestralen Haar hele pracht en openheid Bewaart zij voor de dag iets later Dan in al haar kwetsbare schoonheid Laat ze haar hele pracht ontluiken Haar hart vol stuifmeelstampers Voor snoepers die haar ongezien ruiken Gulzig smullend van haar heerlijkheid Genietend denkt ze "mijn soort blijft nu bestaan, al zal ík…

" Daar had ík hem mee te pakken HA HA HA, dus ga maar na..........…

Jouw huis kan mijn huis ons huis, een fijn huis zijn ik houd van jou als jij niet méér wilt zijn dan ik en méér wilt zijn dan je bent, geen jongen maar een man die durft mij te zien zoals ík mij zie dan zie je méér van de werkelijkheid dan je denkt te zien met je eigendunk Kijk goed, kijk beter, ik ben geen mindere man, ik ben méér…

Dat de huidige schrijfwijze van sommige woord-esthetici keldert naar een bombastisch-snobistisch 'ikke spele met woorde en het dondert niet wat jij er van vindt' en uitmondt in een schrijnende verminking van zinnen, showt een groot gebrek aan smaak, geduld en bescheidenheid.…

in je plots verschrikken had het ikke even hulp nodig om weer rechtop door te gaan niet te blijven staan in overwegen maar goed en slecht afwegen in de te volgen weg die ook door anderen al met succes is afgelegd ook toen zag ik tranen geboren worden op het randje van hulpeloosheid die in paniek huilend gestalte kregen in…

hebben ze het toch voor elkaar Voortaan denk ik ook enkel en alleen nog maar aan mezelf Enkel ikke, ikke, ikke niks meer voor een ander en helaas ook niks meer voor jou. Ik leg nu de kleurtjes neer. En die wereld? Die blijft dan maar grauw!…

De taal behoort aan de vogels ík ben te mens om te vliegen ik sta als een huis op de wereld gebouwd en dik uit aarde ik ben ongeveer degene die schuilgaat binnen de muren en uitvloeit achter de ramen van de blauwe achterkamer het geurt er naar mest en naar liefde er staat een plant in een kooi de taal behoort aan de vogels de mens schuilt…

me Als geen ander Beetje bij beetje Leert ze begrijpen Hoe het is Om mij te zijn De moeilijkheid Om iedere keer Weer af te wachten Op een dag Van vrolijkheid Of lusteloos en chagrijn Ze kent me Reageert steeds beter Op de signalen Die ik geef Het tempo in mij Dat steeds verandert Dat wereldje waar Ik ook in leef Dat stukje ikke…

soldaten gekost Wat een nacht, de mannen zijn uitgeput ze hopen en verlangen dat het voorbij is maar de dag breekt aan, nu de koning en zijn aanvoerders nog terechtstellen, tentoonstellen – hij ziet er niet uit in zijn dure kleren met een schuin verband als koningskroon om zijn hoofd strompelend door de smalle straten Vandaag juich ík…

lichtten op werden warmer en feller in het uitkristalliseren van de persoonlijkheid haar bel van energie raakte niet leeg pulseerde steeds heftiger in samen beleven vitaliteit vonkte ruiste en bruiste geestdriftig werd nieuw elan geboren stralende ogen in uitverkoren blikken die het schitterend gekleurde ego toonden van het nieuwe ikke…