Waterlelie
Zachtjes deinend op het water
Ontsluit zij traag haar schoonheid
Gelijk met de eerste zonnestralen
Haar hele pracht en openheid
Bewaart zij voor de dag iets later
Dan in al haar kwetsbare schoonheid
Laat ze haar hele pracht ontluiken
Haar hart vol stuifmeelstampers
Voor snoepers die haar ongezien ruiken
Gulzig smullend van haar heerlijkheid
Genietend denkt ze "mijn soort blijft nu
bestaan, al zal ík in de herfst heengaan"
Geplaatst in de categorie: natuur
Ik vind de taal (tekst) erg mooi!