Alle inzendingen over Jij kende mij

Er danst verdriet in mij vrolijk springend het ritme omdat ook jij er bent. Om over te nemen, op haar rug getikt verlaat zij met een innig buigen de dansvloer. Wij kenden elkaar van eerder, dit bewegen, het schansen in beide oren open. ‘Mijn lief, waak mij morgen sta ook ik op die kater van wij twee.’…

zacht droeg ik jou op warme handen van verlangen ogen wisselden woorden waarvan zinnen met liefde beginnen ik kende het onderhuidse stromen van dromen die teder uitkomen tot jij mij voorzichtig raakte de spanning zich ontlaadde en wij blij lachten over dit onverwachte lentegevoel terwijl wij nog op de winter pasten…

en jij beantwoordt de liefde met een kus en een traan en je zegt eindelijk heb ik je gevonden gevonden om het leven verder mee te gaan.…

De beginselen begreep ik voor handen uit hemelse bron schaduw zonder verlangen zonneschijn in schemerstilte hoorde ik jouw naam, onuitspreekbaar alsof er niemand jou werkelijk kende was je alleen, soeverein en stoer teder aangetast door sentimenten riep je mij naamloos terug in het verleden de beginselen ontroerden mij jij was mijn…

ik streelde bergwanden en mijn handen voelden weer jouw ziel je gebeente was versteend, alleen de graven kenden nog je tekening het was de rekening die je ons schreef toen jij hier in de rots verbleef ze hadden alles uitgemoord je dagelijkse bede voor bestaan werd door de goden niet verhoord de muren bloeden door de beelden van…

ik kende de muziek van het leven nog niet pingelde af en toe nootjes veelal tot ieders verdriet zomaar zonder melodie in een verkennen van ritme en maat kwam de klank soms tot een akkoord maar vaker bleek het een dissonant van de ergste soort tot ik jou hoorde spelen sereen en zuiver wees jij mij de weg om ook wit en zwart respectvol…

Jilles, Toen waren wij samen in Strijen is het gebeurd onze ogen dansten in fonkeling een oude dans de sleutel alleen kenden wij was jij bij mij in mijn hart - mijn gedachten - mijn ziel - zou niet dorsten jouw kus - zoet water - deed me ontwaken jouw ogen - diepe oceanen - sterren weerkaatsend in het licht duizend meren zijn niet…

ik zag je aan de poorten van de hel mij kende je uiteindelijk wel we waren samen vaak in cognito, ik wilde anders maar jij besliste zo gewoon recht toe recht aan ik droomde van intimiteit maar liet me altijd in jouw volheid gaan satan wacht op pegulanten pas later wist ik je verhaal jij had zovele klanten ik brand met jou mijn…

verstoten van huis en haard dwaalde ze onbegrepen door de velden van isolement waarin het rijk der schimmen de hare werd, zich ontpoppend tot 'n schaamteloze gebruiker kropen stemmen uit pakken melk overal afluister apparatuur de wereld was krankjorum geworden zij verdronk..…

Bevrijdingsdag, geen moment te verliezen onzekerheid over wat je wilt, moet en mag. Angst vanuit het verleden en voor de komende dag zoekend naar ruimte om te kiezen.…

De Oerolifanten uit Oerwapperland zijn wereldberoemd om hun grote verstand, en ééntje daaronder wel heel in ’t bijzonder: die is nota bene een Letterschrijfwonder! Een tikkeltje Engels, wat Duits en wat Frans, een half woordje Spaans en twéé Nederlands, een snuifje Chinees en een zuchtje Japans maakt, flink door elkaar, zuiver Olifants.…

Al voor je 't zeggen wilt Heb ik het al gedaan Al voor je 't vragen wilt Heb ik 't al gepakt Al voor je 't pakken wilt Heb ik 't al vast Al voor je 't wilt doen Heb ik 't al gedaan Maar; Waarom moet het altijd van één kant komen? De mijne dus? Het zou zo mooi zijn, als je het initiatief een keertje nam, DAN ben je pas,…

Staccato, het slordig Verdwalen in het ritme Van gewoonte Weet je, Ik ben je al vergeten Voordat ik je kende Wist ik al wie je was Alles is inwisselbaar…

op mijn lichaam op mijn hart en ziel ik kan al helemaal niet meer volgen nu jij me weer echt vrouw laat voelen hoe ik me kan verliezen onder jouw liefkozingen in een overgave die ik nooit eerder kende maar ik kan je wel met zekerherid vertellen nooit voelde ik me ergens beter thuis dan bij jou…

hij zag hoe de tijd verstreek en langzaam stierf langs het binnensijpelend licht hij wist dat de tijd van alle tijden was en ongewis hij kende de vergeefsheid van het leven hij wist dat de westenwind sluw noch uitgekookt was hij kende hem als een razende bruut zo nu en dan ze waren niet in zijn wezen ingebouwd de argeloze woorden…

jouw ogen kenden geen genade hanteerden de bijl en ik ging er voor…

ik zag het eerst je bruine ogen in het bos waarin ik liep het was zeer vroeg in de ochtend dus ik denk dat ik nog sliep opeens stonden we te kijken heel stil naar elkaar ik dacht dat ik je kende lange benen kort bruin haar daarom vroeg ik loop je mee maar jij sprong soepeltjes het bos in want je was tenslot een ree.…

ik zag je in een zwaai een hoofdomdraai je keek me aan in een verwachtingsvol begroeten toch kende ik je niet het was het ritme van je voeten je gelaarsde benen die constant mijn aandacht vroegen want ik liep achter je je lijf vertaalde in bewegen wat jij had weg te geven ik was op slag verliefd in draai en zwaai vergist het toeval…

Maar nog het meest mijn tranen om het feit dat jij ze niet ziet.…

Nu jij de beslissing hebt genomen mij te kunnen missen...…

ik heb hun gebaren gezien in uitgestoken handen in het wit van hun tanden zongen de ogen het trots en hooghartig lied jij bent de dief zij kenden hun rechten in de geschiedenis van het land wisten hoe het ooit is verkwanseld als waardeloos onderpand zij vragen geen aalmoes maar pure gerechtigheid de tijd zal het hen…

Want ons houden van kende geen maat. Jouw reuzen hart was erg devoot. Als we samen liepen (eigenlijk liep jij en holde ik) moest dat heel voorzichtig, want 1 misstap van jouw kolossale voet was nogal definitief. En zo gebeurde het, op een dag, dat je misstapte, en mij niet zag.…

Hoogzomer nu, met lindegeuren en lavendel, met zonneschijn vanaf de prille morgen die ons komt verrassen met blij licht dat overal, door alle kieren ook, komt kijken. De vogels juichen al, genieten van de warmte die net nog niet te fel doorheen de wolken wenkt tot dankbaarheid en vreugde. Waar is de tijd dat heel behoedzaam ook die zomerzon…

Hij kende de stroom de bovenstroom maar ook de onder Hij stond open voor het wonder van water, watersnelheid en verval Met de rivier viel niet te spotten beslist was dit geen niemendal Hij roeide,roeide wist van geen wijken zijn scheepje in tweestrijd tussen water en mens Hij kende zijn krachten had slechts een wens: met haar…

Je hebt iemand nodig, eerlijk en oprecht. Die, als het er op aan komt voor je bidt en voor je vecht. Pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient, Dan pas kan je zeggen... Ik heb een vriend.…

Zolang ik me kan heugen komt ongeluk maar zelden alleen Ik als persoon heb liever dieren dan mensen om me heen Laatst nam ik geheel onverwacht afscheid van 13 jaar oude Mick, mijn kat Dat ik daarna 6 kittens moest begraven kwam ook nog op m'n pad Als klap op de vuurpijl heb ik straks mijn oude labrador ook niet meer Oud versleten…

Verlang jij ook zo naar het onbekende en wacht jij ook zo op een mooie nacht het was een utopie toen ik je nog niet kende maar 'k heb het gevoel dat ik er nu naar smacht Je tedere handen, strelend door mijn haren mijn handen zoekend naar je warme lijf onze lippen kussend, ogen die bijna staren trillend van spanning ,je wilt nu dat ik blijf…

ben ik jou trouw op de klanken van het loflied waarvan jij de noten leerde kraken dán wel op een manier waarvan jij wist dat het mij zou gaan raken?…

Ja, ik heb een buik die ik niet verberg: ik ben – ik en jij bent jij.…

Zeg Anny, kon jij trouwens de cancan En ken jij hem zoals Elfi het kan En by the way, kun jij drie-in-de-pan? Ik heb het willen kannen, man o man! Maar 'k ben geen kok, ik ken d'r echt niks van Als jij het ken, dan is 't in kannen, An En kruiken, ja die kennen barsten dan Maar al die kannen doe ik in de ban...…